حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، محمدعلی رجبی و حمید پیغان، دو فعال کارگری شاغل در کارخانه نخ البرز به علت پیگیری برا وصول مطالبات صنفی اخراج شدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، روز جمعه ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲،، محمدعلی رجبی و حمید پیغان، دو تن از کارگران قراردادی و از فعالان کارگری شاغل در کارخانه نخ البرز، واقع در شهرک صنعتی البرز قزوین، به دلیل پیگیری مطالبات صنفی و کارگری از کار خود اخراج شدند.
به نقل از یک منبع مطلع:”محمدعلی رجبی و حمید پیغان، دو کارگر قراردادی و نماینده صنفی کارگران شرکت نخ البرز، واقع در شهرک صنعتی البرز قزوین هستند که از ابتدای اردیبهشت ماه جاری تاکنون اجازه حضور در محل کار خود را نداشته‌اند.”
این منبع مطلع افزود:”دوره اول شورایی این ۲ کارگر از ۳ماه پیش آغاز شده و ۲ ماه به پایان قرارداد کاری آنها باقی مانده است. اما کارفرما به دلیل عدم نیاز در تاریخ ۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ درصدد تعدیل این دو کارگر برآمد و این درحالی است که آقای رجبی با ۱۸ سال و آقای پیغان با ۱۱ سال سابقه کار مدت‌ها پیش از سوی کارگران نخ البرز مسئول پیگیری مطالبات صنفی کارگران شدند و بخش زیادی از مطالبات کارگران این کارخانه مربوط به تعدیل گروهی کارگران و تامین امنیت شغلی آنها بوده است.”
وی افزود:”در این کارخانه حدود ۴۰۰ کارگر مشغول کارند که از دی ماه سال ۱۴۰۱ طی چند مرحله حدود ۲۰۰ نفر از کارگران سالن یک و سه ریسندگی با قراردادهای یک ماهه به دلیل افت و کاهش تولید از کار بیکار شدند. در ادامه حدود ۵۷ کارگر دیگر از سالن شماره ۳ بیکار شدند که با پیگیری‌های اعضای شورای صنفی؛ کارگران سالن شماره ۳ بازگشت به کار شدند.”
برخورداری افراد از حق امنیت شغلی و انجام فعالیتهای صنفی و مدنی از جمله حقوق سلب نشدنی است که در اسناد بین المللی حقوق بشر به آنها تاکید شده است.
ممانعت از انجام فعالیتهای صنفی و کارگری، ناقض ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مفاد ۲۱ و ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
اعمال رفتارهای قهرآمیز بر علیه فعالان صنفی و کارگری به علت فعالیتهای مسالمت آمیز آنها ناقض اصل ۲۷ قانون اساسی ایران است.
فقر و محرومیت از تامین اجتماعی شهروندان ایران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک، مسکن، پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگر تاکید شده است.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.
