اعمال فشار بر زندانیان سراوان؛ افزایش آمار خودکشی در این زندان طی سال گذشته

طی سال گذشته، به علت بدرفتاری مسئولان زندان سراوان و اعمال فشار، بر زندانیان، تعداد قریب به ۴۰ زندانی در این زندان، اقدام به خودکشی کرده‌اند.

به گزارش حقوق بشر در ایران، مسئولان زندان سراوان با ایجاد فضای خفقان، شکنجه‌های روحی، بازرسی‌های سختگیرانه ماهیانه و با از بین بردن وسایل زندانیان، فضای ناامنی را برای این زندانیان به وجود آورده‌اند که خارج از تحمل برخی از زندانیان بوده است. بنابر گزارشهای که به فعالین بلوچ رسیده در این زندان که بخاطر سختگیری ها کمتر گزارشهای آن رسانه ای می شوند قریب به ۴۰ زندانی در یک سال گذشته به اشکال مختلف “اقدام به خودکشی” کردند. در تازه ترین مورد از رفتارهای خارج از عرف یک منبع مطلع خبر داد که گارد بازرسی بند یک زندان سراوان روز شنبه ۱۰ تیر ماه حین بازرسی در این بند “تمام زندانیان را چند ساعت در هواخوری با دمای بالای ۵۰ درجه نگهداشتند و خودشان داخل بند به بازرسی وسایل زندانیان پرداختند که تمام وسایل زندانیان را “به هم ریخته” و سایل شخصی زندانیان از جمله ” شامپو، پودر رختشویی، دفتر خاطرات، ملافه، لباس و… زندنیان را جمع آوری کردند”.

بازرسان همچنین خوراکی های زندانیان از جمله :” کمپوت، آب میوه، تخمه و دیگر خوراکی های” زندانیان را برای خود برداشته و خورده اند که زندانیان از آن بعنوان “دزدی” نام برده اند.

به گفته این منبع:” سختگیری های وحشیانه” مسئولین زندان باعث آمار بالای خودکشی در زندان سراوان شده که آمار خودکشی تقریبا به ۴۰ نفر رسیده، که اسامی برخی از زندانیانی که به علت این “سختگیری ها ” خودکشی کرده اند را ” رفیق رسولی ۲۶ساله، جعفر نرانی ۳۵ساله، محمدگل گمشادزهی ۲۳ساله، حبیب اله نصرت زهی۲۷ ساله ، نواب آزادی ۲۴ ساله، شیخ محمدشیخ زاده۲۱ساله، سعید بارانزهی ۲۳ ساله” اعلام کرد.

همچنین گزارش شده در ندامتگاه سراوان هیچگونه “کلاس آموزشی و تربیتی ” وجود ندارد و از طرفی “شربت متادون، قرص های روانگردان و نشه آور مثل: “کلوناز، دیازپام، الپرازلام و… و انواع مواد مخدر از جمله: شیشه، کریستال، تریاک، خشیش وهروئین درتمام بندها موجود و خرید فروش میشود و هیچگونه اقدام موثری برای جمع آوری و ریشه کن کردن این مواد نشئه آور انجام نگرفته است. و اعتراض دیگر زندانیان در این مورد با “قرنطینه، شکنجه و تهدید” از طرف مسئولین مواجه می شود”.

این در حالی است که خانواده زندانیانی که برای ملاقات عزیزان خود می آیند و یا زندانیانی که از مرخصی بر می گردند به شدت مورد بازرسی قرار می گیرند و حتی “تکه کاغذ”ی هم نمی توانند به داخل زندان منتقل کنند”.