مردمانی که از راه فرهنگ ، ورزش ، فناوری بدنبال اثرگذاری در جهان پیرامون خود هستند براستی پیروز میدانند . در جهان امروز گاهی یک آهنگ یا فیلم تا سال های دراز در یاد همگان ماندگار می گردد . آمریکا با صنعت سینمایی هالیود همواره بدنبال فرهنگ سازی در جهان بوده و توانسته با فیلم های سینمایی با دیگر مردمان گیتی ارتباط برقرار نماید . اروپایی ها سده هاست که با نویسندگان بزرگ ، شاعران و فلاسفه ، فرهنگ خویش را به دیگر نقاط دنیا معرفی می کنند . کارزارهای ورزشی همچون ؛ المپیک و جام جهانی نیز یکی دیگر عرصه های یاد شده است که هر ملتی می کوشد از طریق آن اثرگذاری خود را به جهانیان نشان دهد . دیگر روزگار لشکرکشی به کشورها گذشته هر چند که باز هم آنچه از دوران باستان در یادها مانده ، ادبیات ، شعر ، حماسه و فرهنگ ملل فرهیخته بوده و ترک تازی ها خیلی زود از یادها رفته است. هنگامی که امروز سخن از دمکراسی به میان می آید به ناگاه همه ما از فرانسه یاد می کنیم ، چرا ؟ چون مردم و اندیشمندان این کشور همواره در دنیای دانش و هنر سیر کرده ،مرارت ها کشیده و رنج بسیار برده اند تا امروز بتوانند نتیجه تلاش خود را ببینند . با توجه به این همه تجارب جهانی و تاریخی نمی دانم چرا حاکمان مذهبی در ایران بدنبال آزمودن آزموده ها هستند ؟ و با این اشتباهات فاحش اسباب تاراج ثروت های ملی میهن می شوند ؟ امروز حتا کودکان دبستانی نیز می دانند که با تکیه بر تجارب دیگران می توان راه های پیشرفت را خیلی زود هموار کرد و با الگو برداری از دنیای پیشرفته ،
زرتشت احمدی راغب
کشور را ساخت . آیا با میلیاردها دلار درآمدهای نفتی که در راه انرژی هسته ای و هزینه های دیگر در سوریه ، یمن ، لبنان ، عراق ، فلسطین و … بر باد یغما رفت نمی شد ایران نوینی ساخت ؟ آیا ما کمتر از شیوخ عرب منطقه بودیم که از پول درآمد نفت و گاز ، در بیابان های لم یزرع قطر ، دوبی و امارات ساختند ؟ . اگر حاکمان مذهبی بدنبال اثرگذاری در جهان بودند می توانستند با تکیه بر فرهنگ ، تاریخ و هنر ایرانی با ابزارها و فناوری جدید و دارایی میهن و نیروی مردمی در گذر چهل سال با همان زبان امروز مردم دنیا که اشاره کردم ؛ ورزش ، فناوری ، هنر ، معماری ، سینما ، فرهنگ و … سری در میان سرها درآورند . ایران کشوری باستانی و تاریخی به یادگار مانده از هزاره های دور است و جاذبه های فرهنگی و معماری بسیاری در خود جای داده که فقط با ساماندهی این مکان های تاریخی می شد کشور را مرکز توجه جهانیان قرار داد و با سیل گردشگران و توریست ها هم درآمدزایی و اشتغال ایجاد کرد و هم با زبان فرهنگ با دنیا تعامل داشت . چرا حکومت چنین نکرد ؟ چرا ما به ساز ناساز حاکمان رقصیدیم ؟ . هر چه که بود تجربه ای دهشتناک و کابوسی هراس آور است که همچنان ادامه دارد و چون گروهی میخواهند پس از چهار دهه باز هم به چپاول سرمایه و دارایی مردم و میهن ادامه دهند و فرزندان و هفت پشت پس از خود را نیز از این خوان یغما بهره مند کنند راهی جز ادامه خودکامگی پیش رو ندارند اما از جانب دیگر توده های مردم از این همه بیداد و نامردمی ، خیانت ، فساد ، وطن فروشی و استبداد به تنگ آمده و دیگر نمی خواهند که وضعیت موجود ادامه یابد .
نگارش متن : فعال مدنی ، زرتشت احمدی راغب
اشتراک گذاری
