بازداشت ۲ شهروند در زاهدان و استان گلستان توسط نیروهای امنیتی
حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۱۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در شهر زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان و در استان گلستان، ۲ شهروند را بازداشت کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از کمپین فعالین بلوچ، ساعت ۶ صبح سه شنبه ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، محمدرضا حسن زهی(گرگیج)، متولد: ۱۳۷۶، ساکن روستای رضا آباد از توابع فندرسک در استان گلستان، توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
براساس این گزارش، ماموران وزارت اطلاعات با یورش به منزل محمدرضا حسن زهی(گرگیج)، پس از تفتیش منزل و توقیف برخی لوازم الکترونیکی سپس این شهروند را بازداشت کردند.”
همچنین، با توجه به اینکه محمدرضا حسن زهی(گرگیج)، فعالیتهایی را در زمینه انتشار سخنرانی های مولانا محمدحسین گرگیج در صفحات شخصی خود انجام می داد به نظر میرسد بازداشت وی در همین زمینه صورت گرفته است.
یک منبع مطلع در تشریح آخرین وضعیت این فعال رسانه ای پس از بازداشت گفت:”خانواده محمدرضا حسن زهی(گرگیج)، جهت پیگیری به اداره اطلاعات مراجعه کردند اما کسی جوابگوی آنها نیست.”
وبسایت حال وش هم با انتشار خبری افزود؛ روز چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، عبدالباسط هرمزی، متولد: ۱۳۷۷، فرزند: الله نور، شغل: مغازه دار و ساکن منطقه شیرآباد زاهدان،توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
براساس کلیپ کوتاهی که از دوربین مداربسته مقابل مغازه محل کسب این شهروند به دست آمده، عبدالباسط هرمزی، توام با ضرب و شتم، رفتار خشونت آمیز و در پی عدم تمکین نسبت به بازداشت خودسرانه از سوی نیروهای امنیتی مقاومت کرده بود.
تا لحظه تنظیم این خبر، از علت دقیق بازداشت، نام ارگان بازداشت کننده و مکان نگهداری عبدالباسط هرمزی، اطلاعی حاصل نشده است.
اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی است که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد.
همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد.
سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
