زن جوانی که هنگام درگیری با خواهرش برسر نگه‌نداشتن پدرش چشم خود را از دست داده است درخواست قصاص کرد.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از جوان آنلاین، مطالبه این خواهر به معنای کور کردن چشم خواهر ۴۰ ساله در صورت محکومیت است. یکی از انتقادات مهم به سیستم قضایی و حقوقی ایران وجود قوانینی مانند نقص یا قطع عضو است که مغایر با اصول حقوق بشر، اصل و هدف مجازات و نافی کرامت انسانی تلقی می شود. بیست و پنجم مردادماه سال ۹۵ زن ۳۵ساله‌ای به نام مهتاب به اداره پلیس رفت و از خواهرش به خاطر کوری چشم راستش شکایت کرد. او گفت: “سال‌هاست پدرم از کار افتاده است و نمی‌تواند کارهای شخصی‌اش را انجام دهد. با خواهر و برادرهایمان قرار گذاشتیم تا هر کدام به نوبت هفته‌ای یک‌بار بنا به وظیفه از او مراقبت کنیم، اما یکی از خواهرانم به نام پریوش بهانه می‌آورد و می‌گفت نمی‌تواند از پدرمان نگهداری کند به همین خاطر هر بار که نوبت او بود طفره می‌رفت. این موضوع باعث درگیری ما شد و روز حادثه ناگهان به طرفم حمله کرد و با سوییچ ماشینش به چشم راستم زد. بلافاصله به بیمارستان رفتم، اما شدت جراحت زیاد بود و پزشکان مجبور شدند چشم راستم را تخلیه کنند”.
با طرح این شکایت مأموران خواهر شاکی – پریوش ۴۰ ساله را بازداشت کردند.
او به مأموران گفت: “قبول دارم با خواهرم درگیر شدم، اما قصد صدمه زدن به او را نداشتم و نمی‌دانم چرا این اتفاق افتاد”.
با اقرار متهم و کامل شدن تحقیقات در این باره پرونده به شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد و روز گذشته روی میز هیئت قضایی به ریاست قاضی قربان‌زاده قرار گرفت.
ابتدای جلسه پس از قرائت کیفرخواست شاکی در جایگاه قرار گرفت و بعد از شرح ماجرا گفت: “این اتفاق تأثیر بدی در زندگی‌ام گذاشت و باعث شد به افسردگی شدیدی مبتلا شوم. به همین خاطر برای خواهرم تقاضای قصاص دارم”.
در ادامه متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: “قبول دارم به خاطر نگهداری پدر پیرم با خواهرم درگیر شدم، اما ضربه را عمدی به چشم او نزدم. در حال جر و بحث بودیم که درگیری بالا گرفت و در آن لحظه سوییچ ماشین دستم بود که خواهرم صورتش را برگرداند و کلید به چشم او فرو رفت”.
او در آخرین دفاعش گفت: “خودم از این ماجرا به شدت ناراحتم. با همه اختلافی که داشتیم، اما راضی به نابینایی خواهرم نبودم”.
در پایان هیئت قضایی وارد شور شد.
یکی از انتقادات مهم به سیستم قضایی و حقوقی ایران وجود قوانینی مانند قطع عضو است که مغایر با اصول حقوق بشر، اصل و هدف مجازات و نافی کرامت انسانی تلقی می شود.
