سازمان ملل متحد و شعار برابری و مساوات

سازمان ملل متحد در آغاز به عنوان اتحادی در زمان جنگ در ۱ ژانویه سال ۱۹۴۱ در نظر گرفته و به عنوان سازمانی بین المللی در ۱۹ اکتبر۱۹۴۱ تاسیس شد. در گرامیداشت ایجاد این سازمان روز ملل متحد همه ساله در اکتبر در جهان جشن گرفته می شود. سازمان ملل متحد چهار هدف دارد: ۱- حفظ صلح و امنیت بین المللی، ۲- توسعه روابط دوستانه میان ملل، ۳- همکاری در حل مشترک بین المللی و ترویج احترام به حقوق بشر . ۴- بودن مرکزی برای هماهنگ کردن اقدامات ملت ها. بیش از ۳۳ سازمان وابسته به همکاری در این راستا مشغولند زیر مجموعه این سازمان مشغول به فعالیت هستند . آنها در مجموع با عنوان نظام ملل متحد شناخته شده اند و همگی در زمینه های خاص خود به کار می پردازند. سازمان ملل متحد دولتی جهانی نیست. با این حال راه هایی برای حل درگیری های بین المللی و تدوین سیاست های حاکم بر مسائل تاثیرگذار ارائه می دهد. این سازمان مجمعی است که همه کشورها

فعال حقوق بشر ، حمیدرضا تقی پور

 در آنجا با هم دیدار می کنند تا به بحث و تدوین و توسعه حقوق بین الملل در عرصه هایی چون حقوق بشر، تجارت بین المللی، دریاها و مبارزه با تروریسم بپردازند. در سازمان ملل متحد تمام کشور های عضو از بزرگ و کوچک، غنی و فقیر، با دیدگاه های سیاسی و نظام های اجتماعی مختلف، از حق اظهار نظر و رای در تصمیم گیری های مجمع عمومی برخوردارند. نظام ملل متحد برای ترویج احترام به حقوق بشر، کاهش فقر، مبارزه با بیماری و حفاظت از محیط زیست فعالیت می کند. سازمان ملل متحد فعالیت های بین المللی در مبارزه با قاچاق مواد مخدر و تروریسم و همچنین از بین بردن خشونت علیه زنان و حفاظت از اکوسیستم های طبیعی را رهبری می کند. سازمان ملل متحد و کارگزاری های آن انجام هزاران طرح در سراسر جهان از قبیل کمک به پناهندگان ، مبارزه با ایدز ، گسترش تولید مواد غذایی و ارائه کمک پس از وقوع ب یای طبیعی را به عهده می گیرند. هر چند که سازمان ملل متحد در خلل جنگ جهانی دوم ۱۹۴۱در سال به وجود آمد آرمان جامعه مللی که در صلح و آرامش زندگی کنند بسیار پیش تر از آن به ذهن متبادر شد. در سال ۱۹۴۱ فیلسوف آلمانی امانوئل کانت اندیشه صلح همیشگی را تقویت کرد که نظریه ای است بر مبنای آنچه اکنون حاکمیت قانون می نامند. او چنین استدلال کرد که ملت ها جامعه مسالمت جوی جهانی را نه از طریق تشکیل دولت جهانی بلکه با تبدیل هر کشور به مملکتی آزاد و احترام گذارنده به شهروندان و بازدید کنندگان خارجی اش ایجاد می کنند و به این ترتیب اجتماعی صلح جو در سراسر عالم گسترش می یابد. با این اندیشه کانت نه تنها تفکر فلسفی و سیاسی را تحت تاثیر قرار داد بلکه توسعه حقوق بین الملل و ایجاد نهادهایی از جمله اتحادیه بین المجالس از پیشینیان جامعه ملل و ناظر دائمی امروزین ملل متحد را هم برانگیخت. تاثیر و نفوذ او به همین ترتیب به روشنی در سخنرانی چهارده اصلی وودرو ویلسون، رئیس جمهور آمریکا خطاب به کنگره ایالات متحده قابل مشاهده است که شامل نخستین اشاره به جامعه ملل بود. جامعه ملل پس از جنگ جهانی اول راه اندازی گردید. این تشکل زمانی رسما تاسیس شد که ۹۹ کشور میثاق جامعه ملل یعنی قسمت اول معاهده ورسای را امضا کردند. هدف اصلی از تشکیل جامعه ملل حفظ صلح جهانی از طریق ترویج خلع سلاح و جلوگیری از بروز جنگ از راه امنیت جمعی حل و فصل اختلافات میان کشورها از طریق مذاکره و دیپلماسی و بهبود رفاه جهانی بود. با این حال جامعه ملل دچار برخی نقاط ضعف اساسی بود. اگر کشورهای درگیر در نادیده گرفتن تصمیمات جامعه ملل را بر می گزیدند جامعه ملل می توانست تحریم های اقتصادی وضع کند اما از آنجا که نیروی نظامی نداشت هیچ راهی برای اجرای این تصمیمات نبود.علاوه بر این همه کشورها عضو جامعه ملل نبودند. کشورهای دیگر که پس از آن به جامعه ملحق شده بودند آن را ترک کردند و جامعه ملل اغلب موفق به اقدام در زمینه مورد نیاز نبود. با وجود این نقاط ضعف جامعه ملل قادر به حل و فصل برخی اختلافات و متوقف کردن برخی جنگ های کوچک بود. جامعه با موفقیت در اخت ف بین سوئد و فنلاند بر سر جزایری مداخله کرد و تهاجم یونان به بلغارستان را متوقف کرد. با این حال جامعه در جلوگیری یا توقف جنگ ملل قدرتمند بی اثر بود. هنگامی که ایتالیا به حبشه ( اتیوپی ) حمله کرد جامعه عمل تجاوز را محکوم و تحریم هایی وضع کرد اما تحریم ها هیچ تاثیری نداشت. علاوه بر این جامعه ملل در رویارویی با وقایع منجر به بروز جنگ جهانی دوم ناتوان بود. درحقیقت ماجرا ، سازمان ملل متحد آنچه که بعنوان تعهدات اصلی این مجموعه بظاهر حقوق بشری بوده را تبدیل به یک ساختار روتین و مکانیزم رباتیک کرده و هیچ گونه فعالیت مفیدی در دفاع از انسانهایی که حقوق انسانی آنها در سرتاسر کره زمین توسط حکومتها نقض میشود نمیکند و فقط ادعای دفاع از حقوق بشر دارد و در بسیاری از موارد خود سازمان ملل از ناقضین حقوق بشر بوده و یا بهتر بگویم آن فضای لازم حقوق بشری را بجای آنکه به افرادی که حقوق انسای آنها نقض شده بجای اینکه بدهد به ناقضین حقوق بشر پر و بال و قدرت بیشتری و فضای بیشتری در ادامه نقض حقوق بشر و سرکوب و جنایات ضد بشری آنها میدهد که برای نمونه میتوانم به سی هفتمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل اشاره کنم که از دو هفته قبل در مقر این سازمان در ژنو سوئیس آغاز بکار کرد . این شورا که ادعای دفاع از حقوق بشر را دارد با دعوت از یک فرد بنام علیرضا آوائی که نامبرده از بزرگترین جنایتکاران در تاریخ ایران در اعدام و نقض حقوق بشر میباشد و همچنین با دادن فرصت سخنرانی و دفاع از جنایاتی که این فرد یعنی علیرضا آوائی و دیگر سردمداران حاکم بر ایران بر سر شهروندان ایران آورده اند نامبرده با سوء استفاده از امکانات حقوق بشر و شورای حقوق بشر تمام مفاد و اصول اعلامیه جهانی حقوق بشر را زیر سوال برد و طبق معمول اقدام به فرافکنی و سفسطه گری در موارد نقض حقوق بشر حاکمان قدرت در ایران کرد . این مورد تنها یکی از هزاران هزار موارد نقض حقوق بشری است که شورای حقوق بشر که یک نهادی است که ادعای حقوق بشر و برابری دارد را انجام داده . اگر سازمان ملل متحد بخواهد برحسب مساوات و برابری همان چیزی که در ماده یک از اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن اشاره شده است عمل کند و یا با تکیه بر ماده دو که بر اصل عدم تبعیض اشاره میکند باید فرد و افرادی مثل علیرضا آوائی که یکی از بزرگترین جنایتکاران در تاریخ ایران و جهان هستند از هرگونه سخنرانی در مجامع بین المللی محروم گشته و در دادگاههای بین المللی با نظارت خود سازمان ملل مورد باز خواست قرار گیرند . آنچه که باعث سوء استفاده حاکما ن ایران از تفره رفتن در پاسخگوئی مستقیم به سرکوب و موارد نقض حقوق بشر در ایران بشوند وجود خلاء های بزرگی است که در مجموعه قوانین مدون در سازمان ملل متحد وجود دارد . باید ساختار قانین جاری و قوانین شورای حقوق بشر در سازمان ملل متحد تغییرات اساسی داشته باشد . نباید اجازه ورود به جنایتکاران جنگی و افرادی که جنایت علیه بشریت مرتکب شده اند در سازمان ملل اجازه سخنرانی یابند نباید به این گونه از افراد اجازه سوء استفاده از مجموعه قوانین دیپلماتیک داده شود تا با انجام هرگونه جنایت و بعد از آن پناه بردن به مسونیت دیپلماتیک از هرگونه پاسخگوئی و محاکمه سر باز بزنند و آزادانه به همه جای دنیا سفر کنند و بدتر از همه اینکه افرادی که حقوق انسانی آنها بواسطه حکومتهایی مثل جمهوری اسلامی و امثال علیرضا آوائی نقض شده بعد از خروج از کشور به هر طریق وقتی به سازمان ملل و مجموعه UNHCR در کشورهای ترکیه ، مالزی ، اندونزی ، هند ، و دیگر کشورها که پناه میبرند و طلب چیزی جزء حمایت و پشتیبانی و دفاع از حقوق از دست رفته خود را طلب میکنند در نهایت بی شرمی سازمان ملل متحد با طولانی کردن پروسه رسیدگی به پروندهای این دسته از افراد که قربانی نقض حقوق بشر در کشور خود هستند با تکیه بر حدس و گمان و بدون اشراف بر قوانین حاکم بر کشور تصمیماتی میگیرند که این تصمیمیات خود مهر تائیدی بر ناقض حقوق بشر بودن مجموعه سلزمان ملل متحد میزند و قدرت بیستری را به امثال علیرضا آوائی ها میدهد تا بر ادامه نقض و سرکوب حقوق بشر در ایران ادامه دهند و شهروندان را با ماشین نیروی انتظامی زیر بگیرند و هزاران نفر را بازداشت و سرکوب کنند و کمتر از دو هفته نزدیک به 30 انسان را به جرم اینکه آنها اعتراض به وضع اقتصادی و معیشت خود در ایران داشتند را در بازداشتگاهها و شکنجه گاههای خود بکشند و افرادی مثل غلامحسین محسنی اژه ای این افراد را متهم به خودکشی و اعتیاد و خودزنی کنند . افرادی مثل سارو قهرمانی ، محسن عادلی ، وحید حیدری و بسیاری دیگری از افراد که اکر بخواهم اسم آنها را در این مبحث بیان کنم از وقت و زمان خارج میشود .

نگارش متن : فعال حقوق بشر ، حمیدرضا تقی پور دهقان تبریزی