چگونه مى توانيم بدانيم كه خدا در ماست و ما در خدا؟ از اينكه او روح خود را به ما بخشيده است ! ما خود ديده ايم و شهادت ميدهيم كه خداى پدر، پسر خود را فرستاد تا نجات دهنده عالم باشد. و هر كه اقرار كند كه عيسى پسر خداست، خدا در اوست و او در خدا. ما از محبت خدا نسبت به خود آگاهيم و به آن اطمينان داريم. خدا محبت است و هر كه با محبت زندگى ميكند، در خدا ساكن است و خدا در او .
به اين وسيله محبت در ما به كمال رسيده است تا در روز داورى اعتماد داشته باشيم ، زيرا زندگى ما مانند زندگى او در اين جهان است . كسى كه محبت دارد، نمى ترسد و هر كه بترسد هنوز به محبت كامل نرسيده است زيرا محبت كامل ترس را دور مى سازد، ولى شخصى مى ترسد كه در انتظار مجازات است. ما به ديگران محبت ميكنيم چون اول خدا به ما محبت كرد. اگر بگوييم، من خدا را دوست دارم در حالى كه از ديگرى خود نفرت داريم ، دروغگو هستيم، زيرا اگر كسانى را كه مى بينيم محبت نمى كنيم ، محال است خدايى را كه نديده ايم محبت نماييم. فرمانى كه او به ما داده است چنين است: هر كه خدا را دوست دارد، بايد ديگران را نيز دوست بدارد.
اشتراک گذاری
