در آغاز ما نیاز به یک تعریف جامع از افراط گرایی داشته باشیم تا بتوانیم بر مبنای آن توضیحاتی و تفسیرهایی کامل در مورد موضوع مورد بحث انجام دهیم . افراط گرایی به یک مجموع رفتار ها و نگرشهایی و تفکراتی اطلاق میشود که بیش از آنچه در دستور العمل اجرائی یک موضوع یا یک تفکر ذکر شده انجام میگیرد . حال این زیاده روی میتواند در هر زمینه برای خود تعریف خواصی داشته باشد . به عنوان مثال بهترین مثال میتوان از افراط گرایی مذهبی یاد کرد که در کشور ایران به وفور پیدا میشود در همگی زمینه های تاریخ ایران همیشه نقش افراط گرایی در هر مساله در ایران نمایان و بلکه پررنگ میباشد . رفتارهای افراط گرایان مذهبی نه تنها زمنیه ساز آسیبهای فردی در خود فرد بلکه به واسطه محدودیت هائی که ایجاد میکند بانی آسیبهای اجتماعی نیز میشود . افرادی که از آنها با عنوان یک فرد افراط گرا یاد میشود هیچ گونه منطق و استدلالی جز آنچه خود آن را قبول دارند را تایید نمیکنند ما حتی میتوانیم در این مورد دامنه را وسیعتر کنیم و حتی نقش مخرب افراط گرایی را در سرتاسر جهان نیز ببینیم که نمونه بارز آن جنگ و درگیری سیاسی و فیزیکی در خاورمیانه از جمله مثالهائی است که میتوان نام برد . افراط گرایان مذهبی از زمان پیدایش گروههای تند رو مذهبی مثل القاعده به بعد گسترش چشمگیری در نفوذ امنیتی بر کشورها پیدا کردند . نگارش افراط گرایان صرفا به یک ایدولوژی خواص برای ایجاد فشار اجتمائی در جهت دستیابی به یک سری از اهدافدیگر را میتوان متصور بود چرا که معمولا یک فرد یا یک گروه افارتی با یک سری عقاید رادیکالیسم قابل مشاهده میباشد که آوردن هر نوع تفسیر و توجیه دیگر به غیر از آنچه فرد یا گروه افراطی بر آن تمرکز کرده را مغایر اهداف و محوریت فکر خود میدانند . به عنوان مثال در ایران بعد از انقلاب ۱۳۵۷ مردم ایران به واسطه یک سری از نگرشهای مذهبی که داشتند (( البته این نکته را یاد آوری کنم که جامعه ایران قبل از انقلاب هم با یک سری مسائل افراطی منتها از نوع دیگر رو به رو بود )) همین نگرشها مورد سوء استفاده فردی سودجو به نام روح الله خمینی قرار گرفت و ایشان با تمرکز بر عقاید مردم شاهرگ حیاتی کشور را در دست خود گرفت و با تحرکات مذهبی سعی در عملی کردن نقشه های شوم خودکرد ، که متاسفانه در این زمینه به پیروزی چشمگیری هم دست پیدا کرد و توانست افرادی که از مذهبیون جامعه ایران بودند و جایگاهی جز منبر و مسجد نداشتند را بر کرسی مجلس و ریاست امور اساسی و تعیین کننده کشور بنشاند . ثمره انقلاب ننگین ۱۳۵۷ چیزی نشد جز جنگی ۸ ساله و تشکیل کشتار هزاران نفر از نیروی جوان کشور که میتوانستند در بخشهای مهم کشور نقشی کلیدی ایفا کنند و تشکیل یک جامعه اقتصادی بیمار و یک ساختار انسانی با کلی از مشکلات روحی و روانی اینها همه و همه از ثمرات این نظام افراط گرای مذهبی بود ، متاسفانه اگر ما بکاهیم نقش افراط گرایی و نفوذ سیاسی آنها را در ایران به عنوان مثالی بیان کنیم و آن را در قالب یک نمودار بیان کنیم ، این نمودار سیر سعودی دارد که این میتواند بسیار مخرب باشد چرا که تفکرات نسل بشر امروزی با تفکرات انسانها در دهه ها و قرنهای گذشته تغیرات چشمگیری داشته و انسانها تا حدودی از حقوق خود آگاهی دارند و یا در بسیاری موارد جویای آن هستند به واسطه فناوریهای نوین مثل اینترنت ، رسانه ها و دیگر ابزارها و وسایل ارتباط جمعی . افراطگرایان مذهبی در جهان همیشه با کشتار یا زندان و یا سرکوب افرادی که خواهان حقوق از دست رفته خود هستند و سعی در ابقای جایگاه خود و تثبیت نقش خود در همکیت یک کشور را بر هر چیز دیگری ارجع تر میدانند . سیاستی مردود که جمهوری اسلامی آن را سر لوحه افکار سیاسی خود قرار داده و برای ابقای خود حتی از کشتن یک کودک هم دریغ نمیکند . افراط گرایی مذهبی از هر نوع و با هر شیوه ای مردود میباشد و میتوان گفت منسوخ شده است . اگر ما بخواهیم افراط گرایان مذهبی را در جهان کنونی در یک جایگاه سیاسی قرار دهیم میبینیم که این دسته از افراد چه فجایع عظیمی و دهشتناکی را از خود به جای میگذراند . چون افراط گرایان مذهبی هیچ گونه جایگاه ارزشی برای افکار دیگر غایل نیستند و صرفا به اتکا به استبداد فکری خود سعی در تحمیل کردن عقاید خود حتی به زور سرب داغ و باتوم بر مردم جامعه دارند که برای مثال به انتخابات سال ۱۳۸۸ اشاره کرد که همگی ما استبداد جمهوری اسلامی را به عینه دیدیم که از چماق به داستان گرفته تا افرادی که به انسانهائی که برای حقوق از دست رفته خود شاکی بودند با چاقو و قمه و تفنگ جواب دادند . همگی این نوع برخوردها ناشی از چیست ؟ میتوان گفت ناشی از افراط گرایی مذهبی ، که جمهوری اسلامی حکومت خود را حکومت مقبول خدا بر روی زمین میداند و از روح الله خمینی که منشاء و بنیانگذار این نظام سرتاسر ظلم و دروغ بوده گرفته تا شخص علی خامنه ای را نایب بر حق خدا میداند . میتوان به این استدلال رسید که افراطگرایان مذهبی در عصر کنونی که ما در آن هستیم از یک عیده خاص مذهبی استفاده کرده با تکیه بر احکام و قوانین مذهبی و ترساندن مردم سوء استفاده از احساسات انسانها تلالش میکنند که نوعی اعتبار برای خود جمع کنند . افراطیون در جامعه کنونی ایران هر نوع عقیده که مخالف نظر آنها باشد را با شنیع ترین اشکال برخورد میکنند . مسول بیشتر ناامنی های اجتماعی در جوامع فعلی میتوان با صراحت گفت که افراطیون هستن چرا که اگر به همگی حوادث اخیر از جمله حمله به مجله فکاهی شاری عبدو گرفته تا حملات انتهاری دیگر در اروپا و اخیرا انفجار یک بمب دست ساز در شهر نیویورک امریکا همگی ناشی از نقش افراطیون دارد . حکومت جمهوری اسلامی از سردمداران برخوردهای فرا قانونی با دگراندیشان میباشد که همگی ناشی از ماهیت افراط گرایانه این رژیم میباشد ، بعنوان نمونه میتوانیم به قتل عام کشیشان مسیحی ازجمله : هایک هوسپیان مهر ، مهدی دیباج ، تاتوس میکایلیان و تنی چند از رهبران کلیسا در دهه ۶۰ و در نوع دیگری از برخوردهای افراط گرایانه میتوانیم به اعدامهای سران ارتش شاهنشاهی ایران از جمله : تیمسار رحیمی ، سرلشگر منوچهر خسروداد و یا اعدام سپهبد نادر جهانبانی را میتوانیم اشاره کنیم و یا حبس های طولانی مدت افراد دگراندیش مذهبی از جمله آقای کاظمینی بروجردی را میتوان اشاره کرد ، که ایشان صرفا به دلیل اعتراض بر این نکته که دین باید از سیاست جدا باشد و نوع برخوردهای فرا قانونی با دگراندیشان را محکوم کرده بود به حبس طولانی مدت محکوم گردید و یا میتوانیم به اعدامهای دهه ۶۰ اشاره کنیم که اخیرا سخنانی از آیت الله منتظری در یک فایل صوتی منتشر شد که این اعدامها را محکوم کرده بود و مسولین امنیتی ضمن دفاع از از کار خود اقدام به احضار فرزند ایت الله منتظری نموده و ایشان را با تهدیداتی رو به رو کردند کا همگی ناشی از افراطی گری در ساختار جمهوری اسلامی میباشد . با صراحت تمام میگویم افراطیون مذهبی افرادی بیمار هستند که تمام عقده های دوران کودکی خود را وقتی به سن بلوغ میرسند و یا وقتی صاحب پست و مقامی میشوند بر انسانهای دیگر خراب میکن. با ریختن خون انسانهای بیگانه خود را ارضا میکنند . به نظرمن افراطیون نباید جایگاهی در نظام سیاسی و فکری یک کشور داشته باشند چرا که افکار آنها بسیار مخرب بوده و به جز زیان چیز دیگری نسیب مردم اجتماع نمیکنند . رشد افراطگرایی در ایران و هر نقطه از کره زمین که ایجاد شده آن مکان از رشد اقتصادی و فرهنگی بازمانده و تمام پیشرفتهای قبلی را نیز تحت الشعاع قرار میدهد . بنده به عنوان یک فعال حقوق بشر بر اصل آزاد اندیشی بسیار پایبند هستم و به این اصل که هر انسانی آزاد زاده شده و به واسطه انسان بودن باید مورد تکریم بوده و نباید همگی افراد را به زور به پیروی از یک نحله فکری یا عقیدتی دعوت کرد هر انسانی محق به آزاد زیستن و حق انتخاب داشتن در دین ، نظر سیاسی و عقیدتی بوده و است . در حقیقت افراطیون هر چه فشار بیشتری بر اهرم عقیده خود بر روی دیگران وارد میکنند همین مساله زمینه ساز حس تنفر و فاصله گرفتن آنها را از جامعه بشری را در بر میگیرد . افراطیون همیشه سعی بر این دارند با ایجاد ناامنی در جوامع بشری تلاش میکنند . در یک جمع بندی کلی میتوان گفت که افراطیون در جامعه فعلی مشکلات و تاثیر منفی بسیاری گذاشتند و باید یک راهکار جامع در جهت برخورد جهانی با آنها تدوین شود . چرا که اگر چنین نشود این گونه افرادهر روز بیش از روز قبل گستاختر میشوند و رنگ آسایش و آرامش و درک کامل آزادی بیان و عقیده که خواستگاه جامعه بشری است را تحت الشعاع قرار میدهند . اما در مورد جامعه ایران و حکومت جمهوری اسلامی باید گفت که دروغ بس است مشکل ۷۰ میلیون جمعیت ایران با سرنگونی این نظام استبدادی و پایین آمدن افرادی که نگرش مذهبی دارند تا حد قابل توجهی مرتفع میشود و میتوان آینده بهتری را برای ایران متصور بود یعنی با جدایی دین از سیاست . چرا که تفکرات یک سیاست مدار با تفکرات یک مبلق مذهبی کاملا متفاوت میباشد . با امید به رشد نهال آزادی بیان و عقیده در ایران .
مقاله از : حمیدرضا تقی پور دهقان تبریزی ، فعال حقوق بشر
اشتراک گذاری
