بیانیه فعالان سیاسی و مدنی به مناسبت اولین سالگرد اعتراضات آبان ۱۳۹۸
حقوق بشر در ایران – امروز یکشنبه ۲۵ آبان ماه ۱۳۹۹، جمعی از فعالان سیاسی و مدنی داخل کشور با تنظیم بیانیه ای به مناسبت اولین سالگرد اعتراضات و کشتار و سرکوب شهروندان در آبان ماه ۱۳۹۸، نسبت به تداوم سرکوب آزادی بیان در ایران هشدار داده و خواهان برقراری عدالت شدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز شنبه ۲۴ آبان ماه ۱۳۹۹، چهل و هشت تن از فعالان مدنی و سیاسی داخل ایران با تنظیم بیانیه ای به مناسبت اولین سالگرد یادبود جان باختگان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸، نسبت به تداوم سیاستهای سرکوب گرانه جمهوری اسلامی هشدار داده و خواستار ایجاد تغییرات بنیادین در ساختار حکومتی در ایران شدند. این افراد در این بیانیه همچنین خواستار آزادی جملگی زندانیان سیاسی و عقیدتی به خصوص بازداشت شدگان اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ماه ۱۳۹۸ شدند.
متن بیانیه فعالان سیاسی و مدنی در ادامه می آید:
“در غروب جمعه ۲۴ ابان ۱۳۹۸، مردم خسته از گرانی، بیکاری، فساد و غارتگری منابع عمومی، وقتی شنیدند نظام حکمرانی، بی اعتنا به همه سختی ها که بر مردم تحمیل شده، با افزایش قیمت بنزین، بقا و ادامه زندگی سراسر مرارت آنها را دشوارتر از پیش کرده، با اشغال خیابانها اعتراض خود را به ظلم، بی کفایتی، ناکارآمدی و فساد فریاد زدند تا شاید که گوشی شنوا شود و دلی بلرزد؛ انحراف ها متوقف شود و به نامردمی و جنگ علیه فقرا و تهیدستان خاتمه داده شود.
اما پاسخ به این همه در آن هفته سیاه آبان مشت آهنین بود. دامنه این سرکوب کم سابقه و آتش خشونت سازمان داده شده حاصلی جز ریختن خون گرسنگان بر زمین و بازداشت توده‌های محروم نداشت. با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدت سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاه‌ها با صدور احکام سنگین علیه بازداشتشدگان نشان دادند که کمترین قباحتی برای ایستادن در برابر خواست و اراده گرسنگان قایل نیستند.
اکنون و در یکسالگی آن جنایت های فجیع، قدرت مداران، سرمست از پیروزی بر پابرهنگان، باز هم به تهدیدها ادامه می‌دهند و باوجود هشدارهای فعالان سیاسی، اجتماعی، دینی و حقوق بشری، حاضر نیستند قدمی به عقب بردارند تا راه تغییر و تحول جامعه ایران از مسیری خالی از خشونت و تخریب گشوده شود.
این خطای مکرر همه قدرتمداران مستبد تاریخ است که تصور می‌کنند با زورِ نامشروع و داغ و درفش می‌توان جامعه سراسر بحران را به آرامش و سکون رساند. تا کی می‌توان تهی دستان، پابرهنگان، جان به لب رسیدگان، حاشیه‌نشین‌ها، جوانان عاصی و زنان شورش کننده بر تبعیض را با ایجاد رعب و ترس و وحشت خاموش ساخت؟
در تاریخ ایران و جهان کدام نظامی را سراغ دارید که با سرکوب به بقا و حیات خود تداوم داده باشد؟ و آیا چند صباحی با سرکوب حکم روایی کردن، چه بر سر ایران و توسعه و آبادی و استقلال و تمامیت ارضی خواهد آورد؟
چه کسی تردید دارد که انسجام و یکپارچگی ملی، سرمایه اجتماعی و احساس تعلق به هویت دینی و ملی در زیر پای استبداد و خودکامگی از دست می‌رود و چشم انداز آینده را تیره و تار میکند؟
در حالی که تعداد انسانهای مظلومی که خون شان در آبان بر زمین جاری شد حتی بیش از جمع چهار شورش و اعتراضی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ « قیام گوهر شاد۱۳۱۴، قیام سی تیر۱۳۳۱، قیام خرداد۱۳۴۲ و تظاهرات۱۷ شهریور۱۳۵۷ » بود، چگونه تعداد قتل و کشتار در اعتراضات چند روزه آبان را توجیه می‌کنید؟
ما امضاکنندگان این بیانیه با هشدار نسبت به تداوم سیاستها و شیوه های استیلاء جویانه حکمرانی کنونی و با تاکید بر ضرورت شروع تحولات بنیادین، مصرّانه میخواهیم تا خشونتهای ساختاری متوقف، بازداشتشدگان اعتراض های سالهای اخیر بویژه دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ آزاد.
و پرونده‌های آنها مختومه و با پذیرش حق دادخواهی برای خانواده های داغدیده، اندکی زخم آنان التیام شود تا راه برای شروع گفت و گوی ملی به منظور اصلاحات ساختاری هموار و از افتادن جامعه ایران در گرداب خشونت جلوگیری شود.
۲۴ / آبان /۱۳۹۹
امضا کنندگان:
هاشم آغاجری – بهمن احمدی امویی – حسن اسدی زید آبادی – پروین اسفندیاری – کمال اطهاری – قربان بهزادیان نژاد – محمود بهشتی لنگرودی – علیرضا بهشتی شیرازی – علیرضا بهشتی – مصطفی تاج زاده – علیرضا جباری – بهزاد حق پناه – امیر خرم – ابراهیم خوش سیرت – معصومه دهقان – صادق ربانی – علیرضا رجایی – بهمن رضاخانی – حسین رفیعی – رضا رییس طوسی – پروانه سلحشوری – محمد سیف زاده – احسان شریعتی – گوهر شمیرانی – فیروزه صابر- محمود صدیقی پور – طاهره طالقانی – سیامک طاهری – محسن عمرانی – محمد علی عمویی – احمد فخر عالمی – عزیز قاسم زاده – ابوالفضل قدیانی – نظام الدین قهاری – محمدرضا کارخانه چین – رحمان کارگشا – فاطمه گوارایی – سیاوش لاهوتی – اسکندر لطفی – فخرالسادات محتشمی پور – محمد محمدی اردهالی – مهدی محمودیان – رضا مسلمی – سعید مدنی – احمد معصومی – عبدالله مومنی – صدیقه وسمقی – هادی هادی زاده یزدی.”
اعتراضات آبان ماه سال ۱۳۹۸، در پی آغاز مجدد سهمیه بندی بنزین در ایران و افزایش ۲۰۰ درصدی قیمت بنزین در ۲۴ آبان ۱۳۹۸ آغاز شد. اعتراضات که عمدتاً در محلات کارگری و فقیر نشین شهری متمرکز و در ابتدا نسبتاً مسالمت‌آمیز بود، به تدریج به یک شورش خشونت آمیز علیه جمهوری اسلامی تبدیل شد. زمانی که نیروهای امنیتی اقدام به سرکوب خشن اعتراضات کردند، شهروندان معترض جسورتر شدند و در بسیاری از شهرها، خیابانها به صورت منطقه جنگی درآمد و ساختمان‌های دولتی، خودروها، خودروهای پلیس، بانک‌ها و بعضی از مغازه‌ها توسط معترضان و نیروهای امنیتی تخریب و جریان عادی کسب‌وکار و آمد و شد مختل شد. در برخی مناطق شهری شبکه بانکی، مخابراتی، سوخت رسانی و ترابری شهری تخریب و فروشگاه‌های دولتی غارت شدند. شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران، بدون اطلاع و اعلام قبلی، در نیمه‌شب ۲۴ آبان ۱۳۹۸ اعلام کرد سهمیه بندی بنزین دوباره آغاز شده و قیمت هر لیتر بنزین سهمیه ای ۱۵۰۰ تومان، و نرخ هر لیتر بنزین آزاد از ۱۰۰۰ به ۳۰۰۰ تومان افزایش یافت. به دنبال اعلام این خبر، از شامگاه ۲۴ آبان اعتراضات در شهرهای مشهد، تهران، اهواز، کرمانشاه، سنندج، جوانرود، مریوان، ارومیه، بوکان، سیرجان و شیراز آغاز شد و به بندرعباس، اصفهان، کرمان، قزوین، شهرک اندیشه، ماهشهر، گچساران، خرمشهر، بابل، بیرجند، جیرفت، شوشتر، اندیمشک، کازرون، بهبهان، بوشهر و دهدشت گسترش یافت. در همان روز اینترنت تلفن همراه در شهرهای مشهد، اهواز، بهبهان و امیدیه مختل و ضعیف شد.
در تاریخ ۲۵ آبان ماه ۱۳۹۸، به دستور شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی، قطعی سراسری اینترنت آغاز شد. مقام‌های ایرانی اعلام کردند اینترنت به دلایل امنیتی قطع است و زمان بازگشت آن هم مشخص نیست. اعتراضات نخست در واکنش به افزایش برابری قیمت بنزین آغاز شد ولی سپس حکومت جمهوری اسلامی و رهبران روحانی ایران را هدف گرفت. بر اساس گزارش نهادهای امنیتی ایران، ۲۹ استان و صدها شهر دستخوش اعتراضات پس از افزایش قیمت بنزین بودند. تصاویر فراوانی که توسط شهروندان گرفته شده‌است، نشان می‌دهد که نیروهای امنیتی، سپاه پاسداران و بسیج با استفاده از سلاح‌های جنگی در نقاط مختلف کشور، به سوی معترضان به صورت مستقیم و هدفمند تیراندازی مستقیم کرده‌اند.
عفو بین‌المللی در گزارشی که مبتنی بر تحقیقات چند ماهه است ذکر میکند که «به جز چهار مورد، همه قربانیان بر اثر اصابت گلوله‌های نیروهای امنیتی – از جمله اعضای سپاه پاسداران و بسیج و مأموران نیروی انتظامی، جان باخته‌اند؛ گلوله‌های مرگبار این نیروها اغلب به سمت سر یا بالاتنهٔ قربانیان شلیک شده، و این نشان می‌دهد که هدف آنان شلیک به قصد کشتن بوده است.
حقوق بشر در ایران, از اولین روز این اعتراضات از طریق انتشار فیلمهای کوتاه دریافتی در کانال تلگرام و در قالب گزارشهای جداگانه ای خبری به تفسیر اخباری را از چگونگی روند این تجمعات اعتراضی مدنی در شهرهای مختلف کشور منتشر کرد.
- بیشتر بخوانید؛ برگزاری تجمعات اعتراضی در شهرهای مختلف در اعتراض به افزایش قیمت بنزین
- بیشتر بخوانید؛ برگزاری دومین روز از تجمعات اعتراضی در شهرهای مختلف در اعتراض به افزایش قیمت بنزین
- بیشتر بخوانید؛ برگزاری سومین روز از تجمعات اعتراضی در شهرهای مختلف در اعتراض به افزایش قیمت بنزین
همچنین حقوق بشر در ایران با ارائه ۶ گزارش بصورت جداگانه و در تاریخ های مختلف از زمان آغاز این دور از تجمعات اعتراضی اسامی کشته شدگان را اطلاع رسانی کرده است. نکته حائز اهمیت این است که با توجه به عدم شفافیت در گردش آزاد اطلاعات در ایران و سرکوب گسترده آزادی بیان و قطع شدن اینترنت, محیط امنیتی حاکم بر کشور یقینا تعداد شهروندان کشته شده در این دور از تجمعات اعتراضی به مراتب بیش از این ارقام میباشد.
- بیشتر بخوانید؛ کشته شدن دستکم ۸ شهروند در جریان تجمعات اعتراضی اخیر
- بیشتر بخوانید: کشته شدن دستکم ۷ تن از شهروندان در شهرستان جوانرود و تهران
- بیشتر بخوانید؛ احراز هویت ۷ تن دیگر از کشته شدگان در استانهای غرب کشور
- بیشتر بخوانید؛ کشته شدن یک شهروند مسیحی آشوری در فردیس کرج و در جریان تجمعات اعتراضی
- بیشتر بخوانید؛ احراز هویت ۸۹ نفر از کشته شدگان در تجمعات اعتراضی در شهرهای ایران
- بیشتر بخوانید؛ احراز هویت ۱۱ تن دیگر از کشته شدگان در تجمعات اعتراضی در شهرهای ایران
مجموعه دلایل بازداشت فعالان مدنی در ایران, در زمره اتهامات مرتبط با سرکوب آزادی بیان و عقیده میباشد که در اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶به صراحت بر حق افراد بر برخورداری از آن تاکید شده است. اما از آنجائی که حکومت جمهوری اسلامی تاب شنیدن انتقادات شهروندان را ندارد فقط وانمود به احترام اصل آزادی بیان و قلم میکند ولی در اصل مطلب به طور سیستماتیک اقدام به سرکوب گسترده شهروندان در زمینه آزادی بیان و قلم میکند.
همچنین برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه توسط دادگاهی بی طرف و با حضور هیئت منصفه از جمله حقوق سلب نشدنی میباشد که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل . سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید قرار گرفته است اما برخوردهای فراقانونی از سوی ارگانهای امنیتی ناقض قوانینی است که خود تدوین گر آن بودند و ادعای عمل بر آن را دارند.
اشتراک گذاری
