گزارشی از آخرین وضعیت ۱۴ درویش گنابادی در اعتصاب غذا

حقوق بشر در ایران – طی روزهای گذشته و امروز, چهارده نفر از دراویش گنابادی محبوس در زندان تهران بزرگ که در اعتصاب غذای اعتراضی بسر می برند علیرغم گذشت بیش از ۴۳ روز از آغاز اعتصاب غذای این دراویش گنابادی وضعیت جسمانی آنها رو به وخامت رفته است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز یکشنبه ۲۴ آذر ماه ۱۳۹۸, چهارده تن از دراویش گنابادی محبوس در زندانهای کشور که از تاریخ ۱۴آبان ماه سالجاری که در اعتراض به اعمال محدودیتهای امنیتی بر “نورعلی تابنده”, قطب دراویش گنابادی در اعتصاب غذا بسر می برند حال ۴ نفر از این افراد که در زندان تهران بزرگ بسر می برند در وضعیت وخیم جسمانی قرار دارد و از اعزام به مرکز درمانی و مراقبتهای پزشکی محروم هستند و سایر ۱۰ درویش دیگر هم کماکان در اعتصاب غذا بسر می برند. علیرغم گذشت ۴۳ روز از اعتصاب غذای این دراویش گنابادی هیچگونه توجهی از طرف مسئولان این زندان متوجه این افراد نشده است. 

بنقل از یک منبع نزدیک به دراویش گنابادی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت؛ اوضاع جسمانی “مصطفی عبدی”, درویش زندانی محبوس در زندان تهران بزرگ بسیار وخیم است و این زندانی عقیدتی با ضعف شدید جسمانی و از سطح هوشیاری بسیار پایین برخوردار است. همچنین رضا انتصاری دیگر درویش محبوس در زندان تهران بزرگ هم با مشکلاتی از قبیل افزایش ضربان قلب, عدم توانائی در راه رفتن و همچنین از درد شدید در ناحیه کلیه رنج می برد. “محمد شریفی مقدم”,  دیگر درویش گنابادی در زندان تهران بزرگ با بیماری انسداد روده مواجه شده و احتمال خونریزی داخلی برای وی دور تز ذهن نیست همچنین این درویش محبوس از سطح هوشیاری بسیار کم برخوردار است. “احمد ایرانی خواه”, از دراویش محبوس در زندان تهران بزرگ هم با حالت تهوع شدید مواجه شده و زرد آب بالا وی می آورد. 

این منبع مطلع همچنین گفت؛ پزشک زندان تهران بزرگ پس از گذشت ۴۳ روز از اعتصاب غذای این دراویش گنابادی ضمن مراجعه به این دراویش محبوس اعلام کرده که طی این مدت از اعتصاب غذای این افراد بی اطلاع بوده و اصلا نمی دانسته که آنها در اعتصاب غذا بسر می برند. 

حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۹ آذر ماه ۱۳۹۸, با انتشار گزارشی, از سکته قلبی“رضا سیگارچی”, درویش گنابادی محبوس در زندان قزلحصار کرج اطلاع رسانی کرده بود. در آن گزارش از انتقال و بستری وی به بخش MRI  بیمارستان امام خمینی پس از گذشت ۱۱ روز از سکته قلبی وی  خبر داده شده بود. 

• بیشتر بخوانید؛ سکته قلبی رضا سیگارچی, درویش گنابادی محبوس در زندان قزلحصار کرج

لازم به ذکر است؛ “رضا سیگارچی”, از دراویش گنابادی بازداشت شده در حادثه گلستان هفتم در مرحله بدوی و طی حکمی بصورت غیابی از سوی دادگاه انقلاب تهران به تحمل ۷ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق، ۲ سال تبعید به استان سیستان و بلوچستان « حکم تبعید با اعمال ماده ۲۳ از قانون مجازات صادر شده است »، ۲ سال محرومیت اجتماعی و رسانه‌ای و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده بود که این حکم پس از ارجاع پرونده این درویش گنابادی به دادگاه تجدیدنظر عینا مورد تائید قرار گرفت. 

• بیشتر بخوانید؛ محکومیت دو درویش گنابادی در مجموع به چهارده سال حبس
• بیشتر بخوانید؛ محکومیت قطعی ۲۱ درویش گنابادی به تحمل ۱۹۰ سال حبس و ۱۷۷۶ ضربه شلاق

 در تاریخ ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۸, حقوق بشر در ایران با انتشار گزارشی با مضمون “اعتصاب غذای دراویش زندانی در اعتراض به اعمال محدودیت بر نورعلی تابنده”, تداوم اعتصاب غذای دراویش گنابادی محبوس در تیپ های ۲, ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ را اطلاع رسانی کرده بود. 

• بیشتر بخوانید: اعتصاب غذای دراویش زندانی در اعتراض به اعمال محدودیت بر نورعلی تابنده

در تاریخ ۱۲ آذر ماه ۱۳۹۸, دراویش گنابادی محبوس در تیپهای ۲ و ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ در حالی که در سی و یکمین روز از اعتصاب غذای اعتراضی شان بسر می بردند نه تنها هیچ توجهی از سوی مسئولان این زندان متوجه در خواستهای آنها نشد بلکه پس از اعلام “علی چهارمحالی” رییس این زندان این دراویش را به زندان‌های سایر شهرستانها منتقل کردند. کسری نوری, صالح الدین مرادی, فرامرز مانگری, اکبر داداشی, بهنود رستمی, علی بهادری, سعید خموشی, رضا سیگارچی, محسن مقدسی, مهدی ایزدپناه, محمدرضا درویشی, حیدر تیموری, سعید سلطانپور, علیرضا لک, وحید خموشی, سعید خموشی, مجید مرادی, عبدالله اسماعیلی, شعیب اسماعیلی, مسلم نوروزی, سعید گودرزی, محمد کریمایی, بابک تقیان, احسان ملک محمدی, امین صفاری, صادق قیصری, مهدی مهدیلو, مصطفی میرمحمدی, اردشیر عشایری, رضا یاوری مطلق, رضا رضایی, مجتبی بیرانوند, میلاد کاکاوند, مرتضی سهراب پور, مصطفی رهسپار و شهاب اکبری از جمله ۳۵ درویش محبوس در زندان تهران بزرگ بودند که به زندانهای دیگر شهرها منتقل شدند.

• بیشتر بخوانید؛ دراویش زندانی؛ تداوم اعتصاب غذا همزمان با انتقال به زندان های دیگر

لازم به یادآوری است، از نیمه‌شب ۱۴ بهمن‌ماه سال ۱۳۹۶ حضور پر تعداد نیرو های امنیتی و انتظامی در اطراف منزل دکتر نور علی تابنده با واکنش منفی سایر دراویش مواجه شد، دراویش گنابادی در حمایت از قطب خود تجمعاتی اطراف منزل دکتر تابنده تشکیل دادند، این تجمعات با دخالت نیروهای انتظامی و لباس شخصی به خشونت کشیده شد و صدها تن زخمی و بازداشت شدند؛ این در حالی بود که پیش تر در شامگاه چهارشنبه ۴ بهمن‌ماه ۱۳۹۶ نیز ماموران امنیتی در اقدامی مشابه در همین مکان حضور یافتند که موجی از نگرانی‌ها در میان دراویش را رقم زده بود.

• بیشتر بخوانید؛ لیست تکمیلی دراویش بازداشت شده در حوادث تلخ گلستان هفتم

فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضد صوفی در قم که این سلسله را به ضد شیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.

در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.

سازمان عفو بین الملل, در تاریخ ۴ خردادماه ۱۳۹۷, با صدور بیانیه ای ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.

• بیشتر بخوانید؛ عفو بین‌الملل: آزار زندانیان عقیدتی و دراویش گنابادی در زندان زنان شهر ری

 سرکوب دراویش گنابادی در ایران ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸ و ۱۹ این سند معتبر بین المللی و همچنین ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز میباشد که در این ۲ ماده به صراحت بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و همچنین تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی برای افراد چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید شده است. 

زندانیان عقیدتی  در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و عدم برخورداری آنها از حقوق شهروندیشان در درمان بیماریها و آسیبهای جسمی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.