حقوق بشر در ایران – طی روزهای گذشته, “جعفر نرانی”, زندانی متهم به قتل محبوس در زندان سراوان در اعتراض به بلاتکلیفی طولانی مدت چندین ساله خود دست به اعتصاب غذا زده است. این شهروند ساکن زاهدان از حق درمان و دسترسی به خدمات پزشکی نیز محروم مانده است.
به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از کمپین فعالین بلوچ, روز دوشنبه ۱ مهرماه ۱۳۹۸,”جعفر نرانی”، ۳۵ ساله, اهل ایرافشان از توابع شهرستان سرباز واقع در استان سیستان و بلوچستان, محبوس در زندان سراوان که از بابت اتهام قتل در این زندان بسر می برد, بدلیل آنچه که تداوم بلاتکلیفی و عدم دادرسی بر پرونده قضائی وی از سوی مسئولان زندان و دستگاه قضائی می باشد دست به اعتصاب غذا زده است. “جعفر نرانی”, در مدت ۶ سال که از بازداشت وی می گذرد فقط ۱ بار در اوایل بازداشت مورد بازپرسی قرار گرفت و پس از آن هیچگونه جلسه دادرسی برای وی برگزار نشده و اکنون هیچ شاکی خصوصی نیز در پرونده وی نیست. از سوی دیگر با توجه به بروز عفونت در هر پای وی که در زمان بازداشت با گلوله توسط ماموران امنیتی هدف قرار گرفته بود از حق درمان و دسترسی به خدمات پزشکی محروم مانده است.
بنقل از یک منبع مطلع: جعفر نرانی که از ۶ سال پیش در زندان سراوان بصورت بلاتکلیف بسر می برد شاکی خصوصی ندارد و هیچ مدرکی دال بر گناهکار بودنش از طرف دادگاه به وی ارائه نشده است .
این منبع مطلع همچنین گفت؛ جعفر نرانی در مدت ۵ سال بازداشتش فقط ۱ بار در اوایل بازداشت مورد بازپرسی قرار گرفته، و پس از آن هیچگونه جلسه دادرسی برای وی برگزار نشده و اکنون هیچ شاکی خصوصی نیز در پرونده ندارد. با توجه به مشکل جسمانی که به واسطه اصابت گلوله در زمان بازداشت وی به هر دو پایش توسط ماموران انتظامی صورت گرت وی در حال حاضر در زندان سراوان به راحتی قادر به جابجایی و حرکت کردن نیست.
این منبع مطلع در ادامه گفت؛ جعفر نرانی, مدتی پیش بخاطر اعتراض به ۵ سال بلاتکلیفی وی در بازداشت در این زندان توسط “ایرج نوربخش” از زندان سراوان به زندان مرکزی زاهدان تبعید شد و با توجه به عدم وجود بهداشت در آن زندان به علت بروز عفونت هر ۲ پا جهت مداوا به بیمارستان اعزام شده بود که در بیمارستان بخاطر درخواست استفاده از سرویس بهداشتی توسط مامور اعزام و ۲ سرباز دیگر به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بلافاصله با قطع روند درمان به زندان مرکزی زاهدان منتقل و از حق هرگونه ملاقات و یا تماس تلفنی با خانواده خود محروم شده بود.
با توجه به اسناد بین المللی حقوق بشر و همچنین ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر هیچ فردی نباید مورد رفتاری قرار بگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی شود.
محرومیت افراد از دسترسی به خدمات پزشکی و از سوی دیگر نبود امکانات پزشکی کافی در بهداری زندانهای ایران در بسیاری از مواقع زمینه ساز بروز فاجعه های انسانی را رقم زده. از سوی دیگر نبود تخصص و عدم تخصیص بودجه های لازم برای تامین امکانات خرید و تجهیزات پزشکی و استقرار در بهداری زندانها مشکلی دیگر است که جملگی زیر سایه سوء مدیریت از سوی مسئولان قضائی حکومت جمهوری اسلامی ناشی شده است.
بلاتکلیفی افراد بازداشت شده بدون تفهیم اتهام فرد در زمان بازداشت و عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ نیز مورد تاکید قرار گرفته است.
همچنین برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی میباشد که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل . سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید قرار گرفته است اما برخوردهای فراقانونی از سوی ارگانهای امنیتی ناقض قوانینی است که خود تدوینگر آن بودند و ادعای عمل بر آن را دارند.
جعفر نرانی
اشتراک گذاری
