سن اعتیاد به مصرف موادمخدر در ایران به ۸ سال رسید

حقوق بشر در ایران – امروز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, سن اعتیاد به مصرف انواع موادمخدر در ایران به به ۸ سال رسید و میانگین مصرف موادمخدر به ۱۲ سال رسیده است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از رکنا, امروز چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, با توجه به نزدیک شدن سن اعتیاد در ایران به ۸ سال و مصرف انواع موادمخدر بطور میانگین به ۱۲ سال تعداد افراد معتاد در ایران نسبت به سال ۱۳۹۰ به ۲ برابر افزایش پیدا کرده است. 

براساس اعلام محمدرضا محجوب فر, کارشناس آسیب های اجتماعی ضمن تائید این خبر گفت: “سن اعتیاد در ایران به ۸ سال رسیده است در حالی که میانگین سن شروع مصرف مواد مخدر در کشور به ۱۲ سال کاهش پیدا کرده. اما شمار معتادان ایران نسبت به سال ۱۳۹۰ به بیش از ۲ برابر شده.  یعنی به عبارتی ۱۴ درصد جمعیت ایران معتاد هستند و با احتساب جمعیت ۸۵ میلیون ایران، حدود  ۱۲ میلیون ایرانی معتاد که از این تعداد ۴/۵ میلیون نفر مصرف کننده مداوم انواع موادمخدر هستند”.

محبوب فر, در مورد دلایل کاهش سن مصرف انواع مواد مخدر در ایران افزود : “اعتیاد نتیجه فقر و بیکاری در ایران است که به عنوان یک آسیب اجتماعی عامل بسیاری از طلاق ها و فروپاشی خانواده ها و نابودی بسیاری از شهروندان ایران شده است”.

او با بیان اینکه باید یک اراده سیاسی از سوی حاکمیت برای رفع معضل اعتیاد به وجود بیاید خاطرنشان کرد: “سازمان های مردم نهاد باید به صورت آزاد تری بدون اینکه شائبه این برای برخوردهای قضائی و امنیتی داشته باشند باید بتوانند به مسئله اعتیاد در ایران ورود کنند و از طرفی رسانه ها نیز باید در ارائه آمار بدون ممیزی آزاد باشند تا این معضل بر روی میز افکار عمومی گذاشته شود”.

محبوب فر در خصوص عوامل پایین آمدن سن اعتیاد گفت: “راهکارهای جلوگیری از اعتیاد بیشتر شائبه سیاسی و جناحی داشته بنابراین اگر واقعا می خواهیم از این معضل اجتماعی خلاص بشویم باید یک عزم ملی ایجاد شود از طرفی مسئولان باید با تمام ارکان خود به این مسئله ورود پیدا بکند”.

برخورداری افراد از تامین اجتماعی مناسب در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران از امضاء کنندگان این سند معتبر بین المللی هست که در این ماده از این سند معتبر بین المللی بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود مورد تاکید قرار گرفته است.