بازداشت ابراهیم رضایی توسط نیروهای امنیتی در ورزشگاه سهند تبریز

حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۲۷ مرداد ماه ۱۴۰۲، ابراهیم رضایی، شهروند اهل پارس آباد از توابع شهرستان مغان، بطور بلاتکلیف در زندان مرکزی تبریز بسر می برد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز جمعه ۲۷ مرداد ماه ۱۴۰۲، ابراهیم رضایی، ساکن پارس آباد مغان واقع در استان اردبیل، از شهروندان بازداشت شده در ورزشگاه سهند تبریز، علیرغم اتمام بازجویی ها و تفهیم اتهام در زندان مرکزی تبریز در انتظار تودیع وثیقه و آزادی موقت خود است. 

به نقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آقای رضایی، در حال حاضر در بند قرنظینه زندان مرکزی تبریز بسر می برد اما از اتهامات وی اطلاعی نداریم. ” 

لازم به اشاره است، ابراهیم رضایی، در تاریخ ۲۵ مرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران نیروی انتظامی در جریان بازری دو تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز و پرسپولیس تهران، دستگیر و پس از انتقال به بازداشتگاه پلیس امنیت و تشکیل پرونده به شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای انقلاب تبریز منتقل و پس از تفهیم اتهام به زندان مرکزی تبریز منتقل شد. 

 با احتساب ابراهیم رضایی، و بازداشت مهدی نصیرزاده، کریم اسماعیل زاده و عبدالله انصاری، تا لحظه تنظیم این خبر تعداد شهروندان بازداشت شده در ورزشگاه سهند تبریز، به ۴ تَن افزایش پیدا کرد. 

اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی است که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد. 

همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد. 

اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است. 

از سوی دیگر، در ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت بر حق جملگی شهروندان در برخورداری از حقوق برابر و عدم تبعیض در جامعه به بواسطه جنسیت افراد و یا تفکرات و نگرشهای شخصی افراد تاکید شده است.

همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است. 

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. 

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: