By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-AhA
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۲۶ مرداد ماه ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در شهرستانهای پیرانشهر و پاوه، حسین محمودپور، فرمیسک بابایی، عمر حسینزاده و حمزه قانعی را بازداشت کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از کُردپا، سحرگاه سه شنبه ۲۴ مردادماه ۱۴۰۲، حسین محمودپور، متولد: ۱۳۵۶، اهل روستای گرگول سفلی از توابع شهرستان پیرانشهر در استان آذربایجان غربی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
براساس این گزارش، بازداشت حسین محمودپور، در پی یرش ماموران امنیتی به منزل وی صورت گرفته است.
همچنین، با توجه به ممانعت ماموران بازداشت کننده حسین محمودپور، از تماس وی با خانواده اش، تا لحظه تنظیم این خبر، از مکان نگهداری، نام نهاد امنیتی بازداشت کننده و از مکان نگهداری حسین محمودپور، اطلاعی حاصل نشده است.
همچنین، در این گزارش، به نقل از یک فرد مطلع عنوان شده که حسین محمودپور، پیشتر بصورت تلفنی به اداره اطلاعات شهرستان پیرانشهر احضار شد اما با توجه به غیرقانونی بودن نوع احضار از حضور در جلسه بازجویی امتناع کرده بود.
در خبری دیگر، امروز پنجشنبه ۲۶مردادماه ۱۴۰۲، فرمیسک بابایی، اهل شهرستان پاوه از توابع استان کرمانشاه، توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
براساس این گزارش، گفته می شود، بازداشت فرمیسک بابایی، در پی سردادن شعارهای اعتراضی از سوی وی در یکی از خیابانهای نزدیک به فرمانداری شهرستان پاوه صورت گرفته است.
فرمیسک بابایی، پس از بازداشت به مکان نامعلومی منتقل و از مکان نگهداری و وضعیت وی اطلاعی حاصل نشده است.
در خبری دیگر به نقل از کولبرنیوز، سحرگاه چهارشنبه ۲۵ مرداد ماه ۱۴۰۲، عمر حسین زاده، متولد: ۱۳۶۰، حمزه قانعی، متولد: ۱۳۵۹، دو شهروند اهل حاجی غلده از توابع شهرستان پیرانشهر در استان آذربایجان غربی، در پی یورش نیروهای امنیتی به منازل آنها، بازداشت شدند.
براساس این گزارش، عمر حسین زاده و حمزه قانعی، پس از بازداشت به مکان نامعلومی منتقل و از وضعیت آنها اطلاعی در دسترس نیست.
همچنین، تا لحظه تنظیم این خبر، از مصادیق حقوقی اتهامات منتسب شده به این شهروندان اطلاعی در دسترس نیست.
اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی است که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد.
همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد.
سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگهداشتن متهم در بازداشت، منع دسترسی متهم به وکیل مورد نظر خود و محرومیت فرد از دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.