By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-B8d
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۱۶ شهریور ماه ۱۴۰۲، ابوالفضل پورحسینی، علیرغم اتمام بازجویی ها در زندان(ندامتگاه) مرکزی کرج بطور بلاتکلیف بسر می برد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز پنجشنبه ۱۶ شهریور ماه ۱۴۰۲، ابوالفضل پورحسینی، از پیروان عرفان حلقه، ساکن استان البرز، علیرغم گذشت مدتی قابل توجه از تاریخ دستگیری و طی مراحل بازجویی ها و تشکیل اولین جلسه دادرسی با قرار بازداشت موقت در سالن ۱۵ زندان (ندامتگاه) مرکزی کرج، محبوس و از حقوق اولیه یک متهم محروم شده است.
یک فرد مطلع در تشریح این خبر به گزارشگر حقوق بشر در ایران گفت:”آقای پورحسینی، پس از گذشت ۳ ماه از تاریخ دستگیری با قرار بازداشت موقت و در محرومیت از حق درمان در زندان (ندامتگاه)مرکزی کرج، بسر می برد و این وضعیت در حالی است که همسر وی باردار است و با توجه به این بازداشت، در وضعیت روحی مناسبی نیست و از سوی دیگر دختر ۳ ساله اش هم به شدت برای پدرش دلتنگ شده است.”
وی در ادامه افزود:”با توجه به اینکه آقای پورحسینی، هنگام بازداشت و احتمالا در دوران بازجویی به شدت مرود ضرب و شتم قرار گرفته و از ناحیه پرده گوش، بیضه و سر و صورت آسیب دیده از حق درمان و اعزام به مرکز درمانی تخصصی هم محروم است.”
لازم به اشاره است، ابوالفضل پورحسینی، در تاریخ ۲ تیر ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای لباس شخصی(بسیج) در محدوده محمدشهر کرج مرکز استان البرز، هنگام پخش تراکت اعتراضی، بازداشت و به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و سپس برای تشکیل پرونده ابتدا به بازداشتگاه اداره اطلاعات کرج واقع در خیابان نبوت منتقل و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهامات (تبلیغ علیه نظام)، (اجتماع و تبانی به قصد براندازی نظام)، (تشویش اذهان عمومی) و (عضویت در فرقه عرفان حلقه) به سالن ۱۵ زندان(ندامتگاه) مرکزی کرج، منتقل شد.
همچنین، با توجه به ابلاغیه صادره قبلی، مقرر شده بود تا ابوالفضل پورحسینی، در تاریخ ۱۴ شهریور ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب کرج مرکز استان البرز از بابت اتهامات (تبلیغ علیه نظام)، (اجتماع و تبانی به قصد براندازی نظام)، (تشویش اذهان عمومی) و (عضویت در فرقه عرفان حلقه) محاکمه شود.
برخوردهای امنیتی و قضایی با دگراندیشان مذهبی و ممانعت از انتشار عقاید مذهبی و دیدگاههای مختلف در یک جامعه به مثابه نقض ماده ۲، ۱۸ و ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی، بصورت جمعی و یا خصوصی تاکید کرده است.
اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
اعتراض نسبت به سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و فقدان شفافیت قضایی در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از جمله مواردی هست که در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد.
همچنین، جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۱، در گزارش دوره ای خود که مربوط به ۶ ماهه دوم سال ۱۴۰۱ خورشیدی بود در خصوص محرومیت شهروندان از حق دسترسی به وکیل مورد نظر خودشان در یک فرایند دادرسی، سرکوب و ارعاب گسترده بر علیه شهروندان را محکوم کرد.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین، برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.