By حقوق بشر در ایران https://wp.me/p6xuBy-cDV
زندانیان زندان زاهدان تحت شرایط بسیار نامناسبی در این زندان نگهداری میشوند و با مشکلات مضاعفی از جمله محرومیت از تغذیه مناسب، عدم رسیدگی پزشکی، بدرفتاری مسئولین بهداری با زندانیان بیمار، عدم اعزام بیماران به مراکز درمانی خارج از زندان حتی در موارد بسیار ضروری، نبودن وسایل موردنیاز در فروشگاه زندان، قیمت بالای مواد غذایی و کیفیت بسیار پایین آنها، نبود وسایل گرمایشی و سرمایشی حتی با هزینههای شخصی، محرومیت از جای خواب مناسب، رفتار نامناسب مسئولین بنیاد تعاون با زندانیان، ندادن حقوق متناسب با ساعات کار زندانیان در بخش اشتغال و تهدید آنها به اخراج و انتقال به قرنطینه در صورت اعتراض و… مواجه هستند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، شرایط نگهداری زندانیان در زندان زاهدان بسیار نامناسب بوده و زندانیان از کمترین امکانات رفاهی محروم هستند. علاوه بر این برخورد نامناسب مسئولان زندان، مخصوصا مسئولان بهداری و بنیاد تعاون با آنها تحمل این شرایط را برای آنان سختتر از همیشه کرده است. بنقل از یک منبع نزدیک به یکی از زندانیان محبوس در این زندان طی گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران: “برخورد دکتر یوسفی، مسئول بهداری زندان و پزشک معاینه با زندانیان، نامناسب و توهین آمیز است. پزشک بیشتر از ده ثانیه برای معاینهی هر زندانی وقت نمیگذارد. او به بیمار اجازه نمیدهد در مورد بیماریاش صحبت کند و معمولا داروهایی بیربط با بیماری تجویز میکند. برای مثال برای یک زندانی مبتلا به بیماری قلبی داروی معده تجویز کردهاند”. به گفته این منبع چند تن از زندانیان محبوس در زندان زاهدان به بیماریهای چشمی مبتلا هستند و به دلیل عدم رسیدگی پزشکی و جلوگیری از اعزام آنها به مراکز درمانی خارج از زندان و عمل جراحی به موقع، بخش زیادی از بینایی خود را از دست دادهاند. به عنوان مثال میتوان به زندانیانی همچون “الیاس قلندرزهی ۲۶ ساله متهم به اقدام علیه امنیت ملی، ابراهیم شاهوزهی متهم به قتل و محکوم به اعدام و مراد محمد دهبلوچ زندانی سیاسی متهم به اقدام علیه امنیت ملی” اشاره کرد.
وی همچنین ادامه داد: “دندانپزشک هر ۵ یا ۶ ماه به زندان سر میزند و از هر بند که حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر در آن محبوس هستند تنها سه یا چهار نفر را معاینه میکند. بعد هم بدون معاینه کامل تنها اقدام به کشیدن دندانهای تعدادی از زندانیان میکند و به مشکلات دیگر بیماران هم توجهی نمیکند”.
یکی دیگر از مشکلات زندان زاهدان کیفیت پایین غذای زندان و قیمت بالای غذاهای موجود در رستوران زندان است. یکی از زندانیان نیز با اشاره به اینکه قیمت غذاهای رستوران زندان طی چند ماه گذشته حداقل دو برابر شده به هرانا گفت: “در حالی که کیفیت غذاهای زندان روز به روز بدتر میشود، بسیاری از زندانیان به اجبار از رستوران که قیمتهای آن در شش ماه گذشته به دو برابر رسیده غذا تهیه میکنند. همچنین مدیر فروشگاه زندان که فردی به نام یعقوبی است، برخوردی خشن و تند با زندانیان دارد و بسیاری از مواد اولیه مورد نیاز زندانیان را توزیع نمیکند. برای مثال میوه و سبزی هر ۶ ماه یک بار وارد میشود. همچنین خرید برخی از اقلام مانند پیاز و سبزی برای زندانیان ممنوع و تنها به برخی از زندانیان و افراد خاص فروخته میشود”.
برادر یک زندانی دیگر نیز در خصوص تعداد زندانیان و وضعیت اتاقها به هرانا گفت: “بسیاری از زندانیان از جای خواب مناسب محروم هستند. مخصوصا در بندهای ۷ و ۸ که از بندهای پرجمعیت زندان به شمار میروند. این دو بند حدودا ۳۳ اتاق دارند، از هر اتاق ۵ یا ۶ نفر جای خواب مناسب نداشته و روی زمین، در راهروها و حتی نزدیک سرویسهای بهداشتی میخوابند”.از سوی دیگر با آمدن فصل سرما و نبود سیستم گرمایشی، مشکلات تازهای به مشکلات زندانیان اضافه شده و زندگی برای آنان طاقتفرسا شده است. گفته میشود مسئولین زندان لوازمی را که خود زندانیان با هزینه خود از خارج از زندان خریداری میکنند گرفته و در بخش اداری زندان استفاده میکنند. برای مثال اسپلیتی را که خانواده یک زندانی با هزینه شخصی برای نمازخانهی بند ۳ خریداری کرده و به جهت تحویل به زندانی به مسئولین تحویل داده بودند، نه در نمازخانه بلکه در بخش اداری زندان نصب کردهاند.
همچنین زندانیان مددکار در بنیاد تعاون زندان نیز با مشکلات بسیاری مواجه هستند. اگرچه وظیفه بنیاد تعاون زندان توسعه کیفیت کارگاهها و اشتغالزایی و آموزش حرفه به زندانیان است؛ اما این بنیاد نهتنها در ایفای این وظایف عملکرد مثبتی نداشته، بلکه خود به جایی برای به کار گرفتن زندانیان بدون پرداخت حقوق کافی به آنها و همچنین توهین، تنبیه و تهدید زندانیان به اخراج از کارگاهها و انتقال به قرنطینه تبدیل شده است.
یک عضو خانواده یکی از زندانیانی که پیشتر در این بخش کار میکرد در این مورد به حقوق بشر در ایران گفت: “مرتضی معینزاده بیشتر از یک سال است که مسئول اشتغالزایی در بنیاد تعاون زندان است. او به زندانیان مددکار میگوید وظیفه شما درآمدزایی برای بنیاد تعاون است. معینزاده لباسهایی را که بدون هماهنگی او توسط زندانیان مددکار در کارگاهها دوخته شود به بهانه اینکه ممنوع هستند، مصادره کرده و به انباز منتقل میکند؛ بعد هم همین لباسها را با قیمت دو برابر به زندانیان میفروشد”.
این منبع مطلع در ادامه افزود: “معینزاده لباسهایی که بدون هماهنگی او برای تعمیر به کارگاه آورده شوند را پاره میکند و زندانی را مجبور به پرداخت هزینههای لباس پارهشده میکند. از طرفی او زندانیان را وادار کرده است که در حضور بازرسان ادعا کنند بیشتر از ۹۰۰ هزار تومان به آنها حقوق پرداخت میشوند، در حالی که بیشترین حقوقی که آنها دریافت میکنند ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان است. معینزاده همچنین زندانیان را مجبور میکند که تا ساعت ۳ الی ۴ در کارگاهها کار کنند؛ در حالی که ساعات پس از ساعت اداری جز ساعات کار به حساب نمیآیند”.
پیش از این در آذرماه امسال جمعی از زندانیان محبوس در زندان زاهدان، در خصوص مشکلات پزشکی و درمانی که زندانیان بند ۷ و ۸ این زندان با آن روبرو هستند، نامهای سرگشاده نوشته بودند. این زندانیان در بخشی از نامه خود میگویند: “بند ۷ و ۸ این زندان آماری نزدیک به سه هزار نفر دارد این در حالی است که ویزیت زندانیان هفتهای ۳ بار صورت میگیرد. با توجه به حداکثر تعداد پذیرش در هر ماه فقط ۱۴۰ نفر زندانی بیمار میتوانند به پزشک مراجعه کنند. این تعداد در مقابل نزدیک به سه هزار نفر زندانی که در این بندها نگهداری میشوند هیچ است. جالب اینجاست که بعضی وقتها تا دو هفته اصلاً پزشک در زندان وجود ندارد و نمیآید و وقتی بیاید برای هر بند فقط دو بسته قرص تجویز میکند و وقتی یک زندانی به او بگوید که این مقدار قرص کفاف بند را نمیدهد با بیعزتی تمام با همکاری رئیس بهداری، زندانی که به این موضوع اعتراض کرده را به سلول انفرادی منتقل میکنند”.
در آبانماه سال جاری نیز حقوق بشر در ایران طی گزارشی به مشکلات زندانیان زندان زاهدان پرداخته بود.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.