خودکشی مهدی صادقی، در پی محرومیت از حق امید به زندگی

حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۱۲تیر ماه ۱۴۰۲، مهدی صادقی، زندانی سیاسی پیشین، بر اثر فشارهای روحی و محرومیت از حق امید به زندگی خودکشی کرد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، در ساعات پایانی جمعه ۹ تیر ماه ۱۴۰۲، مهدی صادقی، متولد: ۱۳۷۷، استان ایلام و زندانی سیاسی پیشین، در پی افزایش فشارهای روحی و روانی، محرومیت از حق امید به آینده و فقدان حمایتهای عاطفی و اجتماعی، بر اثر اقدام به خودکشی از طریق خوردن قرص جان باخت. 

به نقل از یک منبع نزدیک به خانواده مهدی صادقی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”در حالی که مهدی صادقی پس از آزادی از زندان با مشکلات روحی و روانی شدید مواجه شده بود و حق امید به زندگی محروم شده بود و همیشه خود را بعنوان یک فرد اضافی فرض می کرد و از سوی دیگر با توجه به اینکه هیچگونه حمایت اقتصادی از وی پس از آزادیش از زندان صورت نگرفت و مشکلات بیکاری و نبود امید برای این جوان ۲۵ ساله موجب شد عصر جمعه در حالی که از استان ایلام به منزل برادرش در تهران سفر کرده بود پس از مصرف چند رول قرص، بر اثر اقدام به خودکشی جانش را از دست داد.” 

مراسم خاکسپاری و تدفین مهدی صادقی، در تاریخ ۱۱ تیر ماه ۱۴۰۲ در بهشت رضا واقع در استان ایلام برگزار شد. 

لازم به اشاره است، مهدی صادقی، در تاریخ ۲۰ مهر ماه ۱۴۰۱، توسط ماموران وزارت اطلاعات در استان ایلام، بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه آن ارگان امنیتی و طی مراحل بازجویی به زندان مرکزی آن شهر منتقل و سپس در تاریخ ۲۵ مهر ماه ۱۴۰۱، با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. 

با آغاز مراحل دادرسی، مهدی صادقی، از بابت اتهام (اخلال در نظام عمومی) و (تحریک و اغوا سایرین در اعتراضات ۱۴۰۱) توسط شعبه ۱۰۳ دادگاه کیفری۲ استان ایلام، محاکمه و به تحمل ۶ماه حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و ۲ سال هم منع خروج از کشور محکوم و پس از قطعی شدن این حکم، در اسفند ماه ۱۴۰۱، برای سپری کردن دوران حبس خود بازداشت و به زندان مرکزی ایلام منتقل و اواخر خرداد ماه ۱۴۰۲، آزاد شد. 

گسترش سرکوب آزادی بیان، اندیشه و عقیده، افزایش فقر، نبود امید به زندگی، فقدان بازار اشتغال و فعالیتهای سازنده اجتماعی برای شهروندان و بخصوص نسل جوان، سرکوب های امنیتی و اجتماعی، محرومیتهای گسترده بر اثر سوءمدیریت در کشور، از جمله دلایل افزایش خودکشی در ایران است.

محرومیت از حق امید به زندگی و عدم برخورداری از تامین اجتماعی شهروندان در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب تاکید شده است.

همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای اهداف سند مذکور برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان، بطور کامل از دستور کار خارج شد.

Please follow and like us: