گزارشی از وضعیت یک زندانی امنیتی محبوس در زندان بندرعباس

حقوق بشر در ایران ـ  امروز شنبه ۲۲اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، یک زندانی (هویت نامشخص)، محبوس در زندان بندرعباس با اتهام «جاسوسی» بسر می برد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از اعتماد آنلاین، امروز شنبه ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، یک زندانی (هویت نامشخص)، متاهل و دارای ۱۱ فرزند، ملوان دریایی، متهم به «جاسوسی» در حال سپری کردن دوران حبس تعزیری ۵ ساله خود است. 

در این گزارش که در خصوص وضعیت زندان بندرعباس منتشر شده آمده است:”پسر لاغر و سبزه‌رو ملوان است، او به جرم جاسوسی به ۵سال حبس تعزیری محکوم شده ‌است.” 

همچنین، زندانی مذکور در تشریح چگونگی پرونده سازی و محکومت خود به حبس تعزیری اعلام کرد:”ناو جنگی را دیدم. خیلی باحال بود. چیز عجیبی بود. روی عرشه بودم. عکس گرفتم و همین عکس برایم دردسر شد.” 

این زندانی در ادامه خاطرنشان کرد:”از روی ناو متوجه شدند که من عکس گرفتم. لنچ را محاصره کردند. من را پیاده کردند. پرسیدند عکس را چه کردی گفتم برای یکی از دوستانم که عرب است و در امارات است فرستادم، خودم گفتم! آنها متوجه نشده بودند بعد من را به جرم جاسوسی گرفتند. من که نمی‌دانستم دوست عربم این عکس را برای چه می‌خواهد.” 

این زندانی محکوم به «جاسوسی» در خصوص وضعیت خانوادگی خود عنوان کرد:”من به جز مادرم کسی را ندارم. او هم حالا بیرون از این زندان یک جور دیگری زندانی است. بیچاره دارد با من عذاب می‌کشد.” 

در این گزارش، به هویت زندانی مذکور اشاره ای نشده است. 

هر چند جرم جاسوسی، از منظر حقوق بشر کاملا مردود است اما با توجه به فقدان شفافیت قضایی، محرومیت متهمان سیاسی و امنیتی از حق دسترسی به وکیل و عدم برگزاری جلسات دادرسی بصورت عمومی،‌ منجر شده تا بسیاری از این نوع احکام با اعتراضات گسترده سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر مواجه شود. 

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید قرار گرفته است.

ممانعت از دسترسی متهم به وکیل از لحظه بازداشت و در مراحل بازجویی، بازپرسی و دادرسی ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است. 

Please follow and like us: