By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-LQe
حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۲۴مرداد ماه ۱۴۰۳، ماموران امنیتی در شهرستان بوکان، پیرانشهر و شهر زاهدان، سه تن از شهروندان را بازداشت کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از کردپا، امروز چهارشنبه ۲۴ مرداد ماه ۱۴۰۳، منیژه خشنود، متولد: ۱۳۴۷، اهل شهرستان بوکان از توابع استان آذربایجان غربی، علیرغم گذشت مدتی قابل توجه از تاریخ دستگیری از حقوق اولیه یک متهم از قبیل حق دسترسی به وکیل و ارتباط با خانواده خود محروم شده است.
براساس این گزارش، منیژه خشنود، علیرغم گذشت مدتی قابل توجه از حق تماس نلفنی و ملاقات با خانواده خود محروم شده است.
همچنین، پیگیریهای خانواده منیژه خشنود برای اطلاع از وضعیت فرزندشان بی ثمر بوده و ارگانهای امنیتی در ارومیه و بوکان، پاسخگوی آنها نبودند.
لازم به اشاره است، منیژه خشنود، در تاریخ ۱۰ مرداد ماه ۱۴۰۳، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل شد.
تا لحظه تنظیم این خبر، از مکان دقیق نگهداری، روند حقوقی پرونده و از وضعیت منیژه خشنود اطلاعی حاصل نشده است.
در خبری دیگر به نقل از کردپا، روز یکشنبه ۲۱ مردذاد ماه ۱۴۰۳، محسن آجی، متولد: ۱۳۷۶، فرزند: خالد، اهل روستای کانی بداغ و ساکن شهرستان پیرانشهر در استان اذربایجان غربی، در پی احضار تلفنی به اداره اطلاعات سپاه پاسداران، دستگیر شد.
براساس اعلام یک فرد مطلع:”محسن آجی، پس از ۲ روز بازجویی در بازداشتگاه اطلاعات سپاه پاسداران به زندان شهرستان نقده منتقل شده است.”
محسن آجی، از حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق شهروندی خود بعنوان یک متهم سیاسی محروم مانده است.
تا لحظه انتشار این خبر، از دلیل بازداشت و اتهامات مطروحه علیه محسن آجی، اطلاعی حاصل نشده است.
در خبری دیگر به نقل از حال وش، صبح یکشنبه ۲۱ مرداد ماه ۱۴۰۳، سجاد نارویی، متولد: ۱۳۸۲، فرزند: حسین و اهل و ساکن زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر شد.
براساس این گزارش، بازداشت سجاد نارویی، در پی یورش نیروهای امنیتی به منزل وی در جاده قدیم شهر زاهدان، صورت گرفته است.
تا لحظه تنظیم این خبر، از مکان دقیق نگهداری، روند حقوقی پرونده و از وضعیت حقوقی پرونده و علت بازداشت سجاد نارویی، اطلاعی حاصل نشده است.
برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.