محمدعلی و هدی مهرگانفر بدون محاکمه در بازداشت، محروم از درمان و حق آزادی

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۴ اسفند ماه ۱۴۰۳، محمدعلی مهرگانفر و هدی مهرگانفر، با وضعیت بلاتکلیف در زندان عادل‌آباد شیراز بسر می برند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۴ اسفند ماه ۱۴۰۳، محمدعلی مهرگانفر ـ متولد: ۱۳۴۳ و فرزند وی ـ هدی مهرگانفر ـ متولد: ۱۳۶۵، ساکن شهرستان زرقان از توابع استان فارس، علیرغم گذشت ۴ ماه از تاریخ دستگیری و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، با وضعیت بلاتکلیف در زندان عادل آباد(مرکزی) شیراز بسر می بردند. 

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”هدی مهرگانفر، در حالی با وضعیت بلاتکلیف در بازداشت موقت بسر می برد که تا پیش از بازداشت تحت عمل جراحی بیماری داخلی زنان قرار گرفته بود و در مراحل بازجویی هم علیرغم نیاز وی به دارو  و درمان، ماموران اداره اطلاعات شیراز از اعزام وی به مرکز درمانی خارج از بازداشتگاه امتناع کردند و پدر وی آقای محمدعلی مهرگانفر هم از بیماری نارسایی قلبی در در رنج است و از سوی دیگر، نیازمند انجام عمل جراحی چشم است.” 

از جمله اتهامات تفهیم شده به محمدعلی مهرگانفر و هدی مهرگانفر «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» و «اقدام علیه امنیت ملی از طریق عضویت در گروه های معاند نظام» عنوان شده است.

لازم به ذکر است، محمدعلی مهرگانفر و هدی مهرگانفر، در تاریخ ۱ آبان ماه ۱۴۰۳، توسط نیروهای امنیتی دستگیر و پس از انتقال به بازداشنگاه اداره اطلاعات استان فارس در حالی که از حقوق اولیه یک متهم برای دسترسی به وکیل محروم بودند تحت بازجویی قرار گرفته و در نهایت به زندان عادل آباد شیراز، منتقل شدند. 

محمدعلی مهرگانفر، پیشتر هم در دهه ۶۰ خورشیدی به علت «عضویت و فعالیت در سازمان مجاهدین خلق ایران» به تحمل حبس تعزیری محکوم شده بود. 

جمهوری اسلامی، بار دیگر نشان داده است که نه‌تنها هیچ حد و مرزی برای سرکوب مخالفان خود قائل نیست، بلکه حتی خانواده‌ها را نیز به‌عنوان گروگان در ماشین سرکوب خود نگه می‌دارد. بازداشت یک پدر سالخورده و دخترش بدون رسیدگی پزشکی، نشانه‌ای دیگر از سیاست بی‌رحمانه‌ای است که این رژیم در قبال مخالفان خود در پیش گرفته است: شکنجه‌ی جسمی و روانی، حبس طولانی بدون محاکمه و محرومیت از حقوق انسانی.

زندان عادل‌آباد؛ شکنجه‌گاه بی‌قانونی و مرگ خاموش

زندان عادل‌آباد شیراز، یکی از مخوف‌ترین زندان‌های جمهوری اسلامی است. در این زندان، زندانیان سیاسی در کنار زندانیان خطرناک و قاتلان نگهداری می‌شوند، از دسترسی به امکانات پزشکی و دارو محروم هستند، و تحت شکنجه‌های فیزیکی و روانی قرار دارند.

محرومیت از درمان، یک روش شکنجه سازمان‌یافته در جمهوری اسلامی است؛ رژیمی که از بیماری و ضعف جسمانی زندانیان سیاسی به‌عنوان ابزاری برای انتقام‌جویی استفاده می‌کند. این سیاست، در سال‌های اخیر جان بسیاری از زندانیان سیاسی را گرفته است.

بازداشت‌های خودسرانه؛ استراتژی خاموش کردن مخالفان

پرونده محمدعلی و هدی مهرگانفر، تنها یکی از هزاران مورد مشابه در جمهوری اسلامی است. حکومت ایران، با بازداشت‌های گسترده، سرکوب شدید و ایجاد فضای رعب و وحشت، تلاش می‌کند که مخالفان خود را ساکت کند.

این تاکتیک شامل:
• بازداشت بدون محاکمه و نگهداری طولانی‌مدت در سلول‌های انفرادی
• محرومیت از وکیل مستقل و دسترسی به اسناد پرونده
• اجبار به اعترافات تحت شکنجه
• عدم ارائه‌ی وثیقه و طولانی‌کردن بازداشت‌های غیرقانونی

در سال‌های اخیر، جمهوری اسلامی با سوءاستفاده از قانون، زندانیان سیاسی را ماه‌ها و حتی سال‌ها بدون برگزاری دادگاه و تعیین تکلیف نگه می‌دارد؛ تاکتیکی که با هدف خسته کردن و نابودی روحی و جسمی آن‌ها انجام می‌شود.

سیاست سرکوب خانواده‌ها؛ وقتی حکومت علیه پیوندهای خانوادگی جنگ راه می‌اندازد

یکی از بی‌رحمانه‌ترین شیوه‌های سرکوب در جمهوری اسلامی، بازداشت هم‌زمان اعضای یک خانواده است. حکومت، در طول دهه‌های گذشته، بارها خانواده‌های مخالفان را برای اعمال فشار روانی و شکنجه‌ی روحی بازداشت کرده است.

بازداشت محمدعلی و هدی مهرگانفر، تلاشی آشکار برای نابود کردن روحیه‌ی این خانواده است. حکومت می‌خواهد که مخالفان سیاسی احساس ناامنی کنند و بدانند که حتی خانواده‌هایشان نیز در امان نیستند.

این رویکرد، نمونه‌ای از یک حکومت فاشیستی است که نه‌تنها مخالفان خود، بلکه حتی خانواده‌های آن‌ها را نیز مجازات می‌کند.

چرا جمهوری اسلامی از زندانیان سیاسی هراس دارد؟

محمدعلی و هدی مهرگانفر، نه تروریست هستند، نه مجرم، نه قاتل. آن‌ها تنها افرادی هستند که عقایدی مخالف جمهوری اسلامی دارند، و به همین دلیل، باید مورد سرکوب قرار بگیرند.

چرا حکومت این‌قدر از منتقدان و مخالفان سیاسی می‌ترسد؟ 

سکوت جامعه جهانی؛ آیا این جنایات ادامه خواهد داشت؟

جامعه بین‌المللی باید نسبت به این سرکوب وحشیانه واکنش نشان دهد. سازمان‌های حقوق بشری، کشورهای اروپایی، سازمان ملل و سایر نهادهای بین‌المللی باید جمهوری اسلامی را برای آزادی محمدعلی و هدی مهرگانفر و سایر زندانیان سیاسی تحت فشار قرار دهند.

آیا تاریخ این ظلم را فراموش خواهد کرد؟

اما تاریخ ثابت کرده است که هیچ حکومت سرکوبگری تا ابد دوام نخواهد آورد. جمهوری اسلامی ممکن است امروز محمدعلی و هدی مهرگانفر را در سلول‌های عادل‌آباد شکنجه کند، اما روزی فرا خواهد رسید که مردم ایران، این ظلم‌ها را فراموش نخواهند کرد.

صدای قربانیان، خاموش نخواهد شد.

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

Please follow and like us: