اعتصاب غذای امیرقاضیانی زندانی امنیتی محبوس در زندان رجائی شهر

روز یکشنبه یکم اردیبهشت ۱۳۹۸. بدنبال مشاجره لفظی بین امیر قاضیانی زندانی امنیتی محبوس در بند ۴ زندان رجائی شهر کرج با مسئول بند منجر به انتقال این زندانی امنیتی به سلول انفرادی و سپس اعتصاب غذای این زندانی در بند شده است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران, امیرقاضیانی, زندانی امنیتی محبوس در بند ۴ زندان رجائی شهر کرج از تاریخ یکم اردیبهشت ۱۳۹۸ و همزمان با انتقال با انتقال به سلول انفرادی دست به اعتصاب غذا زده است. از زمان انتقال و اعتصاب، اطلاعی از وضعیت این زندانی در دست نیست. آقای قاضیانی در سال ۹۲ بازداشت و به اتهام جاسوسی به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده است.

انتقال این زندانی در پی درگیری لفظی با ولی علی محمدی، مسئول بند ۴ و به دستور وی صورت گرفته است. گفته می شود این درگیری لفظی به دلیل توهین ولی علی محمدی به عقاید مذهبی آقای قاضیانی صورت گرفته است. از وضعیت آقای قاضیانی پس از انتقال به سلول انفرادی و اعلام اعتصاب غذا اطلاعی در دست نیست.

امیر قاضیانی اخیرا از سالن ۱۰ بند ۴ که محل نگهداری زندانیان سیاسی است به فرعی همین سالن، که محل نگهداری جمعی از زندانیان عقیدتی سنی مذهب است منتقل شده است.

لازم به ذکر است این زندانی در سال ۹۲ بازداشت و به اتهام جاسوسی به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد.

آقای قاضیانی در مردادماه سال گذشته نیز به دلیل اعتراض به شرایط بد نگهداری زندانیان، به همراه چند زندانی سیاسی دیگر به دفتر حفاظت اطلاعات زندان رجایی شهر احضار و مورد بازجویی قرار گرفته و به تخریب اموال عمومی زندان متهم شده بود.

با توجه به تعریف جامعی که در ماده ۱ از کنوانسیون منع شکنجه مصوب ۱۰ دسامبر ۱۹۸۴ موجود است و در آن اشاره بر این نکته دارد که هر عمل عمدی که بر اثر آن درد یا رنج شدید جسمی یا روحی علیه فردی به منظور کسب اطلاعات یا گرفتن اقرار از او و یا شخص سوم اعمال می‌شود.

زندانیان سیاسی  در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.

Please follow and like us: