بلاتکلیفی امیرحسین دلشاد از پیروان جریان یمانی در زندان بجنورد

حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۳ اسفند ماه ۱۴۰۳، امیرحسین دلشاد، متهم عقیدتی در بازداشت موقت است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز جمعه ۳ اسفند ماه ۱۴۰۳، امیرحسین دلشاد، متهم عقیدتی و از پیروان جریان یمانی، علیرغم گذشت بیش از ۳۲ روز از تاریح دستگیری و طی مراحل بازجویی ها با وضعیت بلاتکلیف در زندان مرکزی بجنورد، بسر می برد. 

براساس این گزارش، تداوم بازداشت و بلاتکلیفی امیرحسین دلشاد، در حالی است که این متهم عقیدتی دوران بازجویی ها به پرونده قضایی خود را سپری کرده است. 

همچنین، از جمله اتهامات منتسب شده به این دگراندیش مذهبی «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «اقدام علیه امنیت ملی» عنوان شده است. 

لازم به ذکر است، امیرحسین دلشاد، در تاریخ ۳۰ دی ماه ۱۴۰۳، توسط نیروهای امنیتی، در شهرستان آشخانه از توابع استان خراسان شمالی، دستگیر و پس از انتقال به بازداشتگاه مرکزی یکی از نهادهای امنیتی ـ انتظامی در شهر بجنورد و طی مراحل بازجویی ها و سپس بازپرسی به زندان بجنورد منتقل شد. 

در حالی که حکومت جمهوری اسلامی ادعای آزادی عقیده و مذهب را مطرح می‌کند، سرکوب سیستماتیک پیروان ادیان و عقاید متفاوت، چهره‌ی واقعی این رژیم را نشان می‌دهد. یکی از تازه‌ترین نمونه‌های این سرکوب، بازداشت و بلاتکلیفی امیرحسین دلشاد، در زندان بجنورد است. 

این بازداشت خودسرانه بار دیگر نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی هیچ‌گونه آزادی عقیده را برنمی‌تابد و حتی کوچک‌ترین زاویه‌ی فکری با ایدئولوژی رسمی حکومت را جرم تلقی می‌کند.

۱. بازداشت‌های خودسرانه؛ راهکاری برای خاموش کردن صداهای متفاوت

از ابتدای شکل‌گیری جمهوری اسلامی، هرگونه عقیده‌ای که خارج از قرائت رسمی شیعه‌ی حکومتی باشد، به‌عنوان تهدیدی برای نظام تلقی شده است. جمهوری اسلامی همواره با برخوردهای امنیتی، پرونده‌سازی، بازداشت‌های خودسرانه و محاکمات ناعادلانه تلاش کرده است که هرگونه صدای مخالف را خاموش کند.

در پرونده‌ی امیرحسین دلشاد، مانند بسیاری دیگر از بازداشت‌های عقیدتی، روند مشخصی مشاهده می‌شود:
• بازداشت توسط نیروهای امنیتی بدون حکم قضایی شفاف
• انتقال به بازداشتگاه امنیتی و تحت فشار قرار دادن فرد برای اعتراف اجباری
• بلاتکلیفی در زندان بدون دسترسی به وکیل مستقل و بدون برگزاری دادگاه عادلانه

این روش، حربه‌ای است که جمهوری اسلامی برای شکنجه‌ی روانی و اعمال فشار بر زندانیان عقیدتی به کار می‌گیرد.

۲. جمهوری اسلامی و خفقان مذهبی؛ از بهاییان تا یمانی‌ها

پرونده‌ی امیرحسین دلشاد تنها یکی از نمونه‌های سرکوب عقیدتی در ایران است. طی دهه‌های اخیر، سرکوب پیروان عقاید مذهبی مختلف یکی از استراتژی‌های اصلی جمهوری اسلامی برای کنترل جامعه بوده است.
• سرکوب بهاییان: هزاران نفر از پیروان آیین بهایی به دلیل باورهایشان دستگیر، زندانی، شکنجه و حتی اعدام شده‌اند. بسیاری از آن‌ها از تحصیل در دانشگاه‌ها، داشتن مشاغل دولتی و حتی تدفین در گورستان‌های عمومی محروم شده‌اند.
• سرکوب دراویش گنابادی: حکومت بارها اقدام به بازداشت گسترده‌ی دراویش، حمله به خانقاه‌های آن‌ها و اعمال محدودیت‌های شدید بر این گروه مذهبی کرده است.
• سرکوب نوکیشان مسیحی: بسیاری از مسلمانانی که به مسیحیت گرویده‌اند، تحت تعقیب، بازداشت و زندانی شده‌اند و برخی از آن‌ها مجبور به ترک کشور شده‌اند.
• سرکوب اهل سنت: حکومت جمهوری اسلامی با محروم کردن سنی‌ها از مناصب کلیدی و حتی محدودیت در ساخت مساجد، سیاستی آشکار در سرکوب این جامعه‌ی مذهبی در پیش گرفته است.

اکنون، هواداران جریان یمانی نیز به لیست بلندبالای سرکوب‌شدگان مذهبی در جمهوری اسلامی اضافه شده‌اند.

۳. شکنجه‌ی روانی و بلاتکلیفی در زندان؛ ابزار سرکوب حکومت

یکی از روش‌هایی که جمهوری اسلامی برای درهم شکستن مخالفان عقیدتی خود به کار می‌گیرد، بلاتکلیف نگه‌داشتن زندانیان در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها است.

امیرحسین دلشاد، بیش از یک ماه است که بدون هیچ‌گونه دسترسی به محاکمه‌ی عادلانه در زندان نگه داشته شده است. این وضعیت نوعی شکنجه‌ی روانی محسوب می‌شود که هدف آن، فرسایش روحی زندانی و خانواده‌ی او است.

در بسیاری از موارد، این بازداشت‌های طولانی‌مدت بدون محاکمه، به اعترافات اجباری تحت شکنجه، محاکمات نمایشی و صدور احکام سنگین منجر شده است.

با ادامه‌ی سرکوب عقیدتی در ایران، سرنوشت هزاران زندانی مذهبی و عقیدتی همچنان در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

۱. جمهوری اسلامی و نقض فاحش حقوق بشر

طبق گزارش‌های متعدد سازمان‌های حقوق بشری، ایران یکی از بدترین کشورها در زمینه‌ی آزادی دین و عقیده است.

سازمان ملل متحد، عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر بارها جمهوری اسلامی را به دلیل سرکوب اقلیت‌های دینی و مذهبی محکوم کرده‌اند. اما حکومت ایران بی‌اعتنا به تمامی این اعتراضات، همچنان به سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی خود ادامه می‌دهد.

۲. ضرورت فشارهای بین‌المللی

برای جلوگیری از ادامه‌ی این روند سرکوبگرانه، جامعه‌ی جهانی باید فشارهای دیپلماتیک و تحریم‌های هدفمندتری علیه مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی اعمال کند.
• سازمان ملل و اتحادیه‌ی اروپا باید تحریم‌های حقوق بشری بیشتری علیه مقامات مسئول بازداشت‌های خودسرانه اعمال کنند.
• رسانه‌های بین‌المللی باید پرونده‌ی زندانیان عقیدتی را در سطح جهانی مطرح کنند تا فشار افکار عمومی بر رژیم افزایش یابد.

جریان یمانی، نوعی از باروهای مذهبی مسلمانان شیعه است که به باور آنها، سید یمانی شخصیتی در آخر زمان است و به همراه سید خراسانی و سفیانی هر ۳ در ۱ سال و ۱ ماه و ۱ روز پشت سرهم خروج خواهند کرد و زمان خروج این ۳ تن ۶ ماه پیش از ظهور مهدی امام ۱۲ شیعیان خواهد بود. آنها همچنین اعتقاد دارند هم ‌زمان با شورش و خروج سفیانی در شام، او هم خروج کرده و مردم را به عقیده شیعه به حق و حقیقت دعوت می‌کند. این دسته از باورمندان معتقدند که سید یمانی از فرزندان زید پسر علی است.

احمد الحسن، رهبر جمعیت مذهبی بنام انصار المهدی مدعی است نسبت وی به (حضرت مهدی) که امام ۱۲ شیعیان است باز می‌گردد. او همچنین مدعی است که از علم امام ۱۲ شیعیان بهره برده و در پایان سال ۱۹۹۹ میلادی و با دستور او دعوت یمانی را آغاز کرده است. 

ارعاب و تهدید بر اقلیتهای مذهبی و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی بر آنها به سبب باورهای مذهبی و منع برگزاری مناسک مذهبی برای افراد، ناقض ماده ۲، ۱۸ و ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است. 

Please follow and like us: