By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-QPj
حقوق بشر در ایران ـ امروز یکشنبه ۵ اسفند ماه ۱۴۰۳، محسن قشقایی زاده با وضعیت بلاتکلیف در بازداشت بسر می برد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز یکشنبه ۵ اسفند ماه ۱۴۰۳، محسن قشقایی زاده، فعال مدنی ـ سیاسی، علیرغم گذشت مدتی قابل توجه از تاریخ دستگیری ازحقوق اولیه یک متهم، محروم و در بلاتکلیفی بسر می برد.
به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آقای قشقایی زاده در جریان تجمع روز پنجشنبه ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۳، که در واکنش به تداوم حصر خانگی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی برگزار شده بود در تهران، توسط نیروهای امنیتی ـ انتظامی، دستگیر شده و طی این مدت فقط ۱ تماس کوتاه تلفنی با خانواده داشت و اعلام کرده که در زندان اوین بسر می برد.”
لازم به ذکر است، محسن قشقایی زاده، در تاریخ ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۳، در مقابل دانشگاه تهران، توسط نیروهای امنیتی ـ انتظامی دستگیر شده است.
این فعالف سیاسی، تا این لحظه تنظیم این خبر، از حقوق اولیه یک متهم، محروم شده است.
محسن قشقایی زاده، پیشتر هم به سبب فعالیتهای سیاسی خود با پرونده سازی قضایی مواجه شده بود.
سرکوب اعتراضات؛ چرا جمهوری اسلامی از تجمعات مسالمتآمیز وحشت دارد؟
جمهوری اسلامی سالهاست که هرگونه اعتراض مسالمتآمیز را با شدیدترین روشهای سرکوب پاسخ میدهد. تجمعات اعتراضی در ایران، حتی زمانی که به صورت کاملاً مسالمتآمیز برگزار میشوند، با بازداشت، سرکوب خیابانی، اعمال خشونت نیروهای امنیتی و قطع ارتباطات مواجه میشوند.
تجمع ۲۵ بهمن ۱۴۰۳ مقابل دانشگاه تهران که در اعتراض به تداوم حصر سه چهرهی سیاسی اصلاحطلب برگزار شد، نمونهی دیگری از این سرکوب گسترده است. نیروهای امنیتی، به جای شنیدن صدای معترضان، با خشونت تمام اقدام به بازداشت شماری از شهروندان کردند.
محسن قشقاییزاده، یکی از بازداشتشدگان این تجمع، اکنون در شرایطی نامعلوم به سر میبرد و خانوادهاش در بیخبری مطلق، تنها با نگرانی و اضطراب روزها را سپری میکنند.
بیخبری از وضعیت بازداشتشدگان؛ حربهی امنیتی برای فشار روانی
یکی از ابزارهای همیشگی جمهوری اسلامی در برخورد با زندانیان سیاسی، پنهانکاری دربارهی محل نگهداری و وضعیت آنها است. بسیاری از فعالان سیاسی و مدنی، پس از بازداشت، برای مدت طولانی از حق تماس با خانواده و دسترسی به وکیل محروم میشوند.
در مورد محسن قشقاییزاده، تنها ارتباط او با خانوادهاش یک تماس تلفنی کوتاه بدون اشاره به محل نگهداری بوده است. این همان رویهای است که جمهوری اسلامی در برخورد با معترضان و فعالان سیاسی در پیش گرفته است:
- بازداشت غیرقانونی و بدون ارائهی حکم رسمی
عدم اعلام محل نگهداری و قطع ارتباط زندانی با دنیای بیرون
ایجاد فشار روانی شدید بر خانوادهی فرد بازداشتشده
طولانی کردن بازداشت بدون تفهیم اتهام برای ایجاد رعب و وحشت در میان سایر معترضان
این بیخبری نهتنها خانوادهی قشقاییزاده را در وضعیت اضطراب و استرس شدید قرار داده، بلکه نقض آشکار قوانین داخلی ایران و تعهدات بینالمللی دربارهی حقوق زندانیان است.
حصر میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی؛ ۱۳ سال نقض آشکار قانون
تجمع مقابل دانشگاه تهران در ۲۵ بهمن، اعتراض به ۱۳ سال حصر غیرقانونی میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی بود. این سه چهرهی سیاسی، بدون هیچ محاکمهای و بدون رعایت حداقل حقوق قانونی زندانیان سیاسی، از سال ۱۳۸۹ در بازداشت خانگی به سر میبرند.
- طبق قانون اساسی ایران، هیچ فردی نباید بدون حکم دادگاه و رعایت حقوق متهم، از آزادی محروم شود.
بر اساس تعهدات بینالمللی، بازداشت خانگی طولانیمدت بدون محاکمه، مصداق شکنجهی روانی و نقض فاحش حقوق بشر است.
با این وجود، جمهوری اسلامی، نهتنها از رفع این حصر خودداری میکند، بلکه هرگونه اعتراض نسبت به ادامهی این وضعیت را نیز با خشونت و سرکوب پاسخ میدهد.
پروندهسازی علیه فعالان سیاسی؛ سیاست قدیمی اما ناکارآمد
محسن قشقاییزاده، پیش از این نیز بارها به دلیل فعالیتهای سیاسی و مدنی بازداشت و محکوم شده است. این نشاندهندهی سیاست همیشگی جمهوری اسلامی برای ساکت کردن مخالفان از طریق پروندهسازی، احضارهای مکرر، و ایجاد فشارهای امنیتی و روانی است.
- پروندهسازی برای معترضان، به بهانهی واهی «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام»
بازداشتهای موقت که ماهها و حتی سالها به طول میانجامد
محرومیت از حقوق اولیهی قضایی، از جمله دسترسی به وکیل و ملاقات با خانواده
حکمهای سنگین، تبعید، حبسهای طولانیمدت و جزای نقدی
اما تاریخ نشان داده که این روشهای سرکوب نهتنها باعث خاموش شدن اعتراضات نمیشود، بلکه منجر به گسترش نارضایتی و افزایش فشار بر حکومت خواهد شد.
سرکوب پایدار نیست، مقاومت ادامه دارد
جمهوری اسلامی با سرکوب اعتراضات مسالمتآمیز، بازداشت خودسرانهی فعالان سیاسی، و اعمال شکنجههای روانی از طریق بیخبری از بازداشتشدگان، تلاش میکند جنبشهای اعتراضی را خاموش کند. اما تاریخ نشان داده که هیچ حکومتی با زور و سرکوب پایدار نمانده است.
- محسن قشقاییزاده، تنها یک نمونه از صدها فعال سیاسی و مدنی است که به جرم بیان اعتراض خود، بازداشت و زندانی میشود.
اما هر موج سرکوب، موج جدیدی از اعتراض و مقاومت را به همراه دارد.
مردم ایران، سالهاست که برای آزادی، عدالت و کرامت انسانی مبارزه میکنند و این مبارزه تا پیروزی ادامه خواهد داشت.
بازداشتهای بیدلیل، حصرهای غیرقانونی و سرکوب اعتراضات، نشانهی ضعف یک حکومت است، نه قدرت آن.
- محسن قشقاییزاده و همه زندانیان سیاسی، نمایندگان امید، آزادی و عدالتاند. آنها را نباید فراموش کرد، بلکه باید صدای آنان را بلندتر از همیشه فریاد زد.
اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
از سوی دیگر، در ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت بر حق جملگی شهروندان در برخورداری از حقوق برابر و عدم تبعیض در جامعه به بواسطه جنسیت افراد و یا تفکرات و نگرشهای شخصی افراد تاکید شده است.
همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.