سرکوب آزادی بیان؛ بازداشت مسلم علیپور و تشدید فشارهای امنیتی در ایران

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۲۵اسفند ماه ۱۴۰۳، مسلم علیپور، با وضعیت بلاتکلیف در بازداشت موقت بسر می برد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز دوشنبه ۲۰ اسفند ماه ۱۴۰۳، مسلم علیپور، ساکن شهرستان مسجدسلیمان از توابع استان خوزستان، توسط نیروهای امنیتی در آن شهرستان، دستگیر شد. عدم شفافیت قضایی، نشان می‌دهد که دستگاه امنیتی و قضایی ایران از روش‌های غیرقانونی برای بازداشت و سرکوب مخالفان استفاده می‌کند.

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آقای علیپور، برای بازجویی و تشکیل پرونده قضایی به بازداشتگاه اطلاعات سپاه پاسداران، منتقل شده است.” 

این فرد مطلع در حصوص اتهامات منتسب شده به مسلم علیپور، افزود:”از جمله مصادیق حقوقی اتهامات آقای علیپور«فعالیت تبلیغی علیه نظام» عنوان شده و اما بنا بر ادعای بازپس پرونده، امکان تغییر و اضافه شدن موارد دیگری اتهامی به کیفرخواست آقای علیپور دور از ذهن نیست.” 

دستگیری بدون شفافیت؛ نقض حقوق اولیه متهمان

۱. بازداشت خودسرانه؛ اقدامی غیرقانونی و خلاف تعهدات بین‌المللی

بازداشت مسلم علیپور بدون تفهیم اتهام و بدون رعایت اصول دادرسی عادلانه، نقض صریح ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که ایران نیز از امضاکنندگان آن محسوب می‌شود.

این ماده تأکید دارد که هیچ فردی نباید به‌طور خودسرانه بازداشت یا زندانی شود و هر متهمی حق دارد که در سریع‌ترین زمان ممکن از اتهاماتش مطلع شود و به روند دادرسی عادلانه دسترسی داشته باشد.

اما در ایران، بازداشت‌های فراقانونی، محرومیت متهمان از حق دسترسی به وکیل و عدم تفهیم اتهام، به یک رویه رایج تبدیل شده است.

۲. استفاده از اتهامات امنیتی برای سرکوب معترضان

مسلم علیپور به‌دلیل انتشار مطالب اعتراضی در شبکه‌های اجتماعی بازداشت شده است. این اقدام، نشان‌دهنده رویکرد سرکوب‌گرایانه حکومت علیه آزادی بیان و مخالفت‌های مسالمت‌آمیز است.

بر اساس ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد نظرات خود را بدون ترس از آزار و بازداشت بیان کند. اما در ایران، منتقدان به‌دلیل ابراز عقاید خود در فضای مجازی تحت تعقیب و بازداشت قرار می‌گیرند.

زندان مسجدسلیمان؛ مکانی برای شکنجه و سرکوب

۱. شکنجه و بدرفتاری در بازداشتگاه‌های سپاه

بررسی‌های حقوق بشری نشان داده که بازداشت‌شدگان سیاسی در زندان‌های ایران، به‌ویژه در بازداشتگاه‌های سپاه پاسداران، با شکنجه‌های جسمی و روانی مواجه می‌شوند.

زندانیانی که توسط اطلاعات سپاه بازداشت می‌شوند، معمولاً هفته‌ها و حتی ماه‌ها در سلول‌های انفرادی نگه داشته می‌شوند و تحت بازجویی‌های شدید قرار می‌گیرند.

تاکنون گزارش‌های متعددی درباره محرومیت زندانیان سیاسی از دارو و خدمات پزشکی، بازجویی‌های همراه با خشونت، و نگه‌داشتن طولانی‌مدت آن‌ها در سلول‌های انفرادی منتشر شده است.

۲. نقض اصول دادرسی عادلانه در زندان‌های ایران

جمهوری اسلامی بارها از ابزار “بازداشت موقت” برای نگه‌داشتن منتقدان در زندان‌های امنیتی بدون محاکمه و صدور حکم استفاده کرده است. این رویه، نقض آشکار ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر حق داشتن محاکمه‌ای عادلانه و علنی، دسترسی به وکیل، و آگاهی از اتهامات تأکید دارد.

اما در ایران، بازداشت‌شدگان سیاسی اغلب بدون اطلاع‌رسانی به خانواده‌هایشان و بدون دسترسی به وکیل مستقل، ماه‌ها در بلاتکلیفی نگه داشته می‌شوند.

چرا جمهوری اسلامی از فضای مجازی می‌ترسد؟

۱. سانسور گسترده و تلاش برای کنترل افکار عمومی

در سال‌های اخیر، فضای مجازی به یکی از مهم‌ترین ابزارهای اطلاع‌رسانی و هماهنگی اعتراضات مردمی علیه حکومت ایران تبدیل شده است.

حکومت ایران با فیلترینگ گسترده، مسدودسازی پلتفرم‌هایی مانند اینستاگرام، تلگرام و توییتر، و بازداشت فعالان فضای مجازی، تلاش می‌کند صدای مخالفان را خاموش کند.

بازداشت افرادی مانند مسلم علیپور، تلاشی برای ایجاد فضای رعب و وحشت در میان کاربران اینترنتی و جلوگیری از انتشار حقیقت درباره وضعیت ایران است.

۲. استفاده از نهادهای امنیتی برای سرکوب منتقدان

در جمهوری اسلامی، نهادهای نظامی و امنیتی مانند اطلاعات سپاه، نه‌تنها وظایف نظامی دارند، بلکه به‌طور مستقیم در سرکوب اجتماعی، کنترل فضای مجازی و دستگیری فعالان مدنی نیز دخالت می‌کنند.

دستگیری شهروندانی که تنها جرمشان انتشار نظراتشان در اینترنت است، نشان‌دهنده ماهیت سرکوب‌گرایانه حکومت و وحشت آن از بیداری اجتماعی مردم است.

جامعه جهانی چه واکنشی باید نشان دهد؟

۱. فشار سازمان‌های حقوق بشری برای آزادی بازداشت‌شدگان سیاسی

سازمان‌های بین‌المللی نظیر عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و شورای حقوق بشر سازمان ملل باید فشار بیشتری بر جمهوری اسلامی وارد کنند تا بازداشت‌های خودسرانه را متوقف کند. 

پرونده‌هایی مانند بازداشت مسلم علیپور باید به نهادهای بین‌المللی ارجاع داده شوند تا حکومت ایران در برابر نقض حقوق بشر پاسخگو باشد.

۲. تحریم و مجازات مقامات مسئول در سرکوب آزادی بیان

تحریم‌ مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی که در بازداشت‌های غیرقانونی، شکنجه و سرکوب معترضان نقش دارند، می‌تواند یکی از راه‌های افزایش فشار بین‌المللی علیه حکومت ایران باشد.

جمهوری اسلامی و کابوس آزادی بیان

بازداشت مسلم علیپور، بار دیگر ماهیت استبدادی و سرکوب‌گرایانه جمهوری اسلامی را آشکار می‌کند.

حکومتی که از انتشار چند جمله اعتراضی در فضای مجازی وحشت دارد، نشان داده که پایه‌های مشروعیت خود را از دست داده است.

سرکوب گسترده، بازداشت‌های خودسرانه و کنترل فضای مجازی، تاکتیک‌هایی هستند که جمهوری اسلامی برای بقای خود به کار گرفته است، اما این سیاست‌ها نمی‌تواند موج آزادی‌خواهی مردم ایران را متوقف کند.

سوال اساسی این است:

تا چه زمانی مردم ایران باید هزینه آزادی بیان را با زندان و شکنجه بپردازند؟
و تا چه زمانی جامعه جهانی در برابر نقض فاحش حقوق بشر در ایران سکوت خواهد کرد؟

Please follow and like us: