By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-Tsx
حقوق بشر در ایران ـ امروز یکشنبه ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۴، ماموران امنیتی ـ انتطامی در استان اردبیل، دستکم ۲۴ تن از فعالان فضای مجازی را دستگیر کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از تسنیم، امروز یکشنبه ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۴، نقوی، فرمانده انتظامی استان اردبیل، از دستگیری تعداد ۲۴ تن از فعالان فضای مجازی در آن استان، توسط ماموران نهاد امنیتی ـ انتطامی، خبر داد.
فرمانده انتظامی استان اردبیل، در تشریح این خبر مدعی شد:”افراد مذکور با اتهام «تشویش اذهان عمومی در فضای مجازی» دستگیر شده و تعداد آنها ۲۴ تن است.”
این فرمانده ارشد انتظامی در استان اردبیل خاطرنشان کرد:”این افراد با انتشار شایعات و اخبار جعلی درصدد ایجاد ناامنی روانی در جامعه بودند و پرونده قضایی برای تمامی این افراد تشکیل شده است.”
در این گزارش، به هویت افراد دستگیر شده اشاره نشده است.
سرکوب فعالان فضای مجازی در ایران یکی از ابعاد مهم نقض حقوق بشر و آزادی بیان در این کشور است. حکومت جمهوری اسلامی طی سالهای گذشته با تشدید نظارت، سانسور و برخوردهای امنیتی، تلاش کرده است تا فضای مجازی را کنترل و صدای مخالفان را خاموش کند. در ادامه به ابعاد مختلف این سرکوب اشاره میکنیم:
۱. بازداشت و تهدید فعالان فضای مجازی
بسیاری از کاربران شبکههای اجتماعی، خبرنگاران آنلاین، و بلاگرها به دلیل انتشار مطالب انتقادی یا افشاگرانه، بازداشت و با اتهاماتی مانند “تبلیغ علیه نظام”، “توهین به مقدسات”، یا “تشویش اذهان عمومی” محاکمه میشوند.
نمونههایی چون بازداشت فعالانی مانند سپیده رشنو، حسین رونقی، نگین زرینکلاه و بسیاری دیگر قابل ذکر است.
۲. کنترل و فیلترینگ گسترده
دسترسی به بسیاری از شبکههای اجتماعی محبوب از جمله تلگرام، توییتر، یوتیوب و فیسبوک در ایران مسدود شده و کاربران مجبور به استفاده از VPN هستند.
اینترنت به صورت گسترده در زمان اعتراضات سراسری آبان ۱۳۹۸ و مهر ماه ۱۴۰۱، قطع یا کند شده بود.
۳. قوانین محدودکننده
قانون حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی (طرح صیانت) یکی از تلاشهای رسمی برای محدودسازی اینترنت و اعمال کنترل بیشتر بر کاربران ایرانی است.
این طرح دولت را قادر میسازد تا به دادههای کاربران دسترسی داشته و ارائهدهندگان خدمات را موظف به همکاری با نهادهای امنیتی کند.
۴. فضای رعب و تهدید
کاربران حتی برای یک پست، استوری یا لایک ممکن است احضار، بازجویی یا تهدید شوند.
خانواده فعالان نیز گاه مورد آزار و تهدید قرار میگیرند تا فرد مورد نظر را به سکوت وادارند.
۵. نقش نهادهای امنیتی
نهادهایی مانند اطلاعات سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات، حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی و یا پلیس فتا«فضای مجازی» نقش کلیدی در سرکوب آزادی و بیان و اندیشه در ایران دارند.
جاسوسی دیجیتال، شنود، نصب بدافزار روی گوشیها، و ایجاد حسابهای جعلی برای نظارت از جمله اقدامات آنهاست.
جمعبندی:
سرکوب فعالان فضای مجازی در ایران نشانهای از ناتوانی حکومت در پذیرش آزادی بیان و نقد است. این روند نه تنها ناقض اصول حقوق بشر، بلکه عاملی بازدارنده برای رشد آگاهی عمومی و آزادی اطلاعات است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.