گزارش تحلیلی از دستگیری صادق منصوری، فعال فرهنگی ساکن مشهد

حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۱۷ تیر ماه ۱۴۰۴، صادق منصوری در بازداشت موقت بسر می برد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۴، صادق منصوری، فعال فرهنگی و استاد خوشنویسی ساکن شهر مشهد مرکز استان خراسان رضوی، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر شد. 

به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده صادق منصوری در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”دستگیری آقای منصوری، هنگامی که وی در کلاس آموزش خوشنویسی بود توسط ماموران اداره اطلاعات مشهد صورت گرفته و او در بازداشتگاه اداره کل اطلاعات استان خراسان رضوی، محبوس شده است.” 

این فرد مطلع در ادامه افزود:”علیرغم مراجعه و پیگیری خانواده آقای منصوری به شعبه بازپرسی دادسرای مشهد فقط به آنها اعلام شده که اتهامات آقای منصوری، سیاسی است اما به مصادیق این اتهامات اشاره ای نشده است.” 

لازم به ذکر است، دستگیری صادق مصنوری پس از آن صورت گرفته که زهره اکبری، همسر این فعال فرهنگی، به علت فعالیتهای صنفی مرتبط با مطالبات جامعه فرهنگیان ایران، با حبس تعزیری مواجه شده بود ولی حبس وی به حبس تحت نظارت قضایی تبدیل شد. 

سرکوب آزادی بیان و اندیشه و بازداشت‌های خودسرانه در ایران، از مسائل جدی و گسترده‌ای است که نگرانی‌های عمیق داخلی و بین‌المللی را به همراه داشته است. 

جمهوری اسلامی ایران، به‌طور مستمر با انتقاد نهادهای حقوق بشری داخلی و بین‌المللی به‌دلیل نقض گسترده آزادی‌های اساسی، از جمله آزادی بیان، اندیشه و تجمعات مسالمت‌آمیز مواجه بوده است. از جمله بارزترین نمودهای این سرکوب، بازداشت‌های خودسرانه روزنامه‌نگاران، فعالان مدنی، دانشجویان، نویسندگان، هنرمندان، و کاربران شبکه‌های اجتماعی است.

۱. چارچوب حقوقی بین‌المللی

ایران عضو برخی از معاهدات بین‌المللی مانند میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) است که بر اساس آن متعهد به رعایت:

آزادی بیان (ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر)

آزادی اندیشه، مذهب و عقیده (ماده ۱۸)

حق برخورداری از دادرسی عادلانه (ماده ۱۴)
می‌باشد.

با این حال، عملکرد دولت جمهوری اسلامی در تضاد با این تعهدات است.

۲. مصادیق سرکوب آزادی بیان

توقیف گسترده مطبوعات و رسانه‌ها: نشریات مستقل به‌طور پی‌در‌پی توقیف شده‌اند و روزنامه‌نگاران تحت فشار امنیتی قرار دارند.

فیلترینگ و کنترل فضای مجازی: وب‌سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی محدود شده و کاربران به دلیل مطالب منتشرشده بازداشت می‌شوند.

تهدید و بازداشت هنرمندان و نویسندگان: هر گونه تولید هنری یا فرهنگی که با دیدگاه رسمی حاکمیت تضاد داشته باشد، با سانسور، تهدید یا بازداشت مواجه می‌شود.

بازداشت فعالان صنفی و مدنی: از جمله معلمان، کارگران، و دانشجویان که خواهان تحقق حقوق صنفی خود هستند.

۳. بازداشت‌های خودسرانه

بازداشت‌های خودسرانه در ایران معمولاً با ویژگی‌های زیر همراه‌اند:

بدون حکم قضایی روشن یا دسترسی به وکیل در مراحل اولیه.

بازجویی همراه با شکنجه، فشار روانی و اعتراف‌گیری اجباری.

حبس در سلول انفرادی در بازداشتگاه‌های اطلاعاتی.

صدور احکام سنگین در دادگاه‌های فاقد صلاحیت، از جمله دادگاه انقلاب.

۴. واکنش نهادهای بین‌المللی

سازمان عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و گزارشگران ویژه سازمان ملل، در گزارشات دوره ای خود به دفعات از حکومت جمهوری اسلامی ایران، خواسته اند که به این روند پایان دهد. 

Please follow and like us: