گزارشی از وضعیت فربد حسوند در زندان مسجدسلیمان

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۲۲شهریورماه ۱۴۰۴، فربد حسنود، توسط ماموران امنیتی ـ انتظامی دستگیر شده است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای گذشته، فربد حسوند، ۲۲ ساله، اهل شهرستان مسجدسلیمان از توابع استان خوزستان، توسط ماموران امنیتی ـ انتظامی در آن شهرستان، دستگیر شده است. 

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آقای حسوند، پس از دستگیری، بهز ندان شهرستان مسجدسلیمان منتقل شده است.” 

تداوم بازداشت، محرومیت فربد حسوند از حق دسترسی به خدمات درمانی مناسب با توجه به اینکه از ناحیه پا با مشکلات جدی مواجه و از پای مصنوعی استفاده می کند، منجر به افزایش نگرانی خانواده فربد حسوند شده است. 

لازم به ذکر است، فربد حسوند، پیشتر توسط نیروهای امنیتی، دستگیر شده بود. 

شرایط زندانیان سیاسی ـ عقیدتی دارای نقص عضو در زندان‌های ایران از منظر اسناد بین المللی حقوق بشر و گزارش‌های منتشر شده از سوی سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر از قبیل سازمان عفو بین الملل و دیده بان حقوق بشر، بسیار نگران‌کننده توصیف شده است.

۱. دسترسی محدود به خدمات درمانی

• کمبود امکانات پزشکی و تجهیزات تخصصی: بسیاری از زندان‌ها فاقد امکانات کافی برای مراقبت‌های ویژه یا پروتزهای لازم برای افراد دارای نقص عضو هستند.

• تاخیر یا ممانعت از اعزام به بیمارستان‌های خارج از زندان: گزارش‌هایی وجود دارد که اعزام زندانیان با شرایط خاص به مراکز درمانی تخصصی با بهانه‌های امنیتی یا اداری به تعویق افتاده یا متوقف شده است.

۲. تبعیض و فشار مضاعف

• شرایط نامناسب سلول‌ها و محیط فیزیکی: زندان‌ها اغلب فاقد رمپ یا امکانات مناسب برای افراد دارای ناتوانی جسمی‌اند، که تردد، استحمام یا استفاده از سرویس بهداشتی را برای آنها دشوار می‌کند.

• رفتارهای تحقیرآمیز یا بی‌توجهی به وضعیت خاص آنها: برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که مأموران یا هم‌بندان از شرایط جسمی این زندانیان سوءاستفاده کرده یا به نیازهای ویژه آنان بی‌اعتنا بوده‌اند.

۳. نقض استانداردهای بین‌المللی

• بر اساس «قواعد نلسون ماندلا» (قوانین حداقل استاندارد سازمان ملل برای رفتار با زندانیان)، افراد دارای ناتوانی باید به خدمات بهداشتی و امکانات متناسب دسترسی داشته باشند.

• سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل و دیدبان حقوق بشر بارها هشدار داده‌اند که محرومیت درمانی یا بی‌توجهی به نیازهای جسمی زندانیان دارای نقص عضو می‌تواند مصداق شکنجه یا رفتار غیرانسانی باشد.

۴. نمونه‌ها و گزارش‌ها

• در سال‌های اخیر، گزارش‌هایی از وضعیت زندانیان عقیدتی یا سیاسی که دچار قطع عضو، فلج یا بیماری‌های مزمن بوده‌اند منتشر شده که نشان می‌دهد حتی در موارد اورژانسی، امکانات یا داروهای ضروری به آنها نرسیده است.

• خانواده‌ها و وکلای این زندانیان بارها خواستار رعایت حق درمان و بهبود شرایط نگهداری شده‌اند.

۵. راهکارها و توصیه‌ها

• اعمال فشار جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری برای نظارت بر وضعیت زندان‌ها.

• فراهم کردن دسترسی سریع و بدون قید و شرط زندانیان دارای نقص عضو به درمان‌های تخصصی.

• بهبود شرایط فیزیکی زندان‌ها و آموزش مأموران برای رعایت کرامت انسانی و حقوق افراد دارای ناتوانی.

منع دسترسی متهم«با هر نوع اتهام» به وکیل مورد نظر خود و محرومیت فرد از دسترسی به سایر ملزومات از جمله حق درمان در یک فرآیند دادرسی ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: