By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-JU9
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۴۰۳، شالیکاری متعلق به شهروندان بهایی در روستای احمدآباد ساری، تخریب شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز پنجشنبه ۱۰ خرداد ماه ۱۴۰۳، اراضی شالیکاری متعلق به شهروندان بهایی در روستای احمدآباد از توابع شهر ساری در استان مازندران، توسط ماموران سازمان جنگلها و مراتع و با همراهی ماموران نیروی انتظامی، تخریب شد. توقیف اراضی و تخریب مزارع متعلق به این شهروندان بهایی در حالی صورت گرفته که آنها از سال ۱۳۲۵ بر این اراضی مالکیت دارند.
وبسایت جامعه بهایی ایران، با انتشار ویدئویی، در تشریح این خبر اعلام کرد:”ماموران حکومت ایران مزارع برنج متعلق به بهائیان در احمدآباد مازندران با بولدوزر تخریب کردند و محصولات کشاورزی آنها را از بین بردند. ماموران در ماه ژانویه این زمینها را غیرقانونی حصارکشی کرده بودند. این آپارتاید اقتصادی و پاکسازی مذهبی برای راندن بهائیان از زمینهای متعلق به آنها است.”
پیشتر هم در تاریخ ۱۱ دی ماه ۱۴۰۲، دستکم ۲۲ هکتار از اراضی کشاورزی، متعلق به شهروندان بهایی، ساکن روستای احمدآباد، با دستور قضایی دادستان عمومی و انقلاب شهر ساری مرکز استان مازندران و با همراهی استانداری و اداره کل منابع طبیعی آن استان و نیروی انتظامی، توقیف شده بود.
همچنین، سرهنگ ذکریایی ـ فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی مازندران، ضمن تائید توقیف ۲۲ هکتار از اراضی متعلق به این شهروندان به خبرگزاری صدا و سیما ـ مرکز استان مازندان، ادعا کرد:”در روستای احمدآباد ساری، از ابتدای سال ۱۴۰۲، تاکنون ۴۰۰ هکتار از اراضی ملی باز پس گرفته شد.”
فرمانده یگان حفاظت اداره کل منابع طبیعی مازندران، در ادامه افزود:”توانستیم از ساخت بیش از ۳۵۰ واحد مسکونی در اراضی ملی جلوگیری کنیم.”
او مدعی شده بود:”پس از بازپس گیری اراضی ملی زیر کشت گونههای مطابق با جغرافیای منطقه خواهد گرفت.”
طی سالهای اخیر تلاش های سیستماتیک و گسترده ای صورت گرفته تا شهروندان بهایی این روستا را ترک کنند که از جمله این موارد می توان به عدم صدور جواز ساخت و یا پایان کار به ساکنین بهایی این روستا اشاره کرد.
این در حالی است که ساخت و ساز در روستاهای (مسلمان نشین) مجاور به آسانی صورت می گیرد.
پیش از این هم اداره منابع طبیعی ادعا کرده بود که ۱۴ قطعه زمین در روستای روشنکوه، که از اول جنگل بوده و بهاییان این روستا با تصرف در اراضی جنگلی، به کشاورزی و ساخت و ساز مشغول شدند و به همین جهت این اداره درخواست خلع ید و قلع و قمع این راضی را نموده و در پی این ادعا و تاکید شهروندان بهایی بعنوان مالکان آن اراضی کشاورزی، قدمتی بیش از ۸۰ سال یعنی پیش از اصلاحات ارضی در سال ۱۳۴۲، دارند.
شهروندان بهائی برطبق به بخشنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی، مصوب ۶ اسفند ۱۳۶۹ از هرگونه حقوق شهروندی محروم هستند و از سوی حکومت جمهوری اسلامی با انواع و اقسام موارد نقض حقوق بشر و اعمال رفتارهای قهرآمیز روبرو هستند.
سرکوب بهائیان ایران ناقض ماده ۲، ۱۸ و ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید می کند.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.