گزارشی از بلاتکلیفی نویان حجازی و لوا صمیمی، زوج بهایی در بازداشت

حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۱ مرداد ماه ۱۴۰۴، نویان حجازی و لوا صمیمی، زوج بهایی با وضعیت بلاتکلیف در بازداشت بسر می برند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز چهارشنبه ۱ مرداد ماه ۱۴۰۴، لوا صمیمی و همسر وی ـ نویان حجازی، از شهروندان بهائی ساکن شهرستان جویبار از توابع استان مازندران، علیرغم گذشت مدتی قابل توجه از تاریخ دستگیری و اتمام بازجویی ها لوا صمیمی و تبدیل قرار بازداشت موقت وی به وثیقه از حق آزادی با تودیع وثیقه محروم شده است. 

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”علیرغم اتمام بازجویی های لوا صمیمی و تبدیل قرار بازداشت موقتاین شهروند بهایی به وثیقه ای با ارزش ۲ میلیارد تومان، در تاریخ ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۴، هنگامی که خانواده وی برای تودیع وثیقه به دادسرا مراجعه کردند به آنها اعلام شد که پرونده خانم صمیمی به دادسرای شهرستان جویبار ارجاع شده و این مساله باعث سردرگی خانواده شد.” 

این فرد مطلع در ادامه افزود:”نویان حجازی هم علیرغم گذشت حدود ۳۰ روز از تاریخ دستگیری اما از حق دسترسی به وکیل محروم شده و قرار قضایی پرونده وی همچنان بازداشت موقت است و به صورت بلاتکلیف در زندان ساری محبوس شده است.” 

لازم به ذکر است، لوا صمیمی در تاریخ ۱۶ تیر ماه ۱۴۰۴، توسط نیروهای امنیتی در شهرساری، دستگیر و با پرونده قضایی مواجه شد. 

همچنین، در تاریخ ۴ تیر ماه ۱۴۰۴ هم نویان حجازی، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان جویبار، دستگیر و برای بازجویی و تشکیل پرونده قضایی به بازداشتگاه کچویی شهر ساری مرکز استان مازندران منتقل و پس از اتمام بازجویی ها به زندان مرکزی شهر ساری منتقل شد. 

سرکوب شهروندان بهایی در ایران موضوعی است که سال‌هاست مورد توجه نهادهای حقوق بشری، سازمان‌های بین‌المللی، و فعالان حقوق بشر قرار دارد. این سرکوب به صورت سیستماتیک و گسترده در ابعاد مختلف زندگی شهروندان بهایی در جمهوری اسلامی ایران انجام می‌گیرد.

۱. پیش‌زمینه تاریخی

جامعه بهایی یکی از بزرگ‌ترین اقلیت‌های دینی غیراسلامی در ایران است. بهاییان از زمان شکل‌گیری این آیین در قرن نوزدهم تا به امروز، همواره مورد تبعیض، محرومیت، و آزار قرار گرفته‌اند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، وضعیت آنان وخیم‌تر شد و سرکوب رسمی و برنامه‌ریزی‌شده‌ای علیه این گروه آغاز شد.

۲. اشکال مختلف سرکوب

الف) محرومیت از تحصیلات

بهاییان از ورود به دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی دولتی محروم هستند.

در بسیاری از موارد، پس از شناسایی عقیده دینی‌شان، از دانشگاه اخراج می‌شوند.

«دانشگاه بهاییان» (BIHE) توسط جامعه بهایی برای جبران این محرومیت راه‌اندازی شد که بارها مورد یورش نیروهای امنیتی قرار گرفته است.

ب) محرومیت از اشتغال و مصادره اموال

بهاییان از استخدام در نهادهای دولتی محروم هستند.

کسب‌وکارهای متعلق به بهاییان پلمب یا تخریب می‌شود.

زمین‌ها و املاک کشاورزی آن‌ها به‌طور غیرقانونی مصادره شده است.

ج) بازداشت، زندان و شکنجه

بسیاری از بهاییان صرفاً به دلیل باور دینی‌شان دستگیر، محاکمه و به زندان‌های طولانی‌مدت محکوم می‌شوند.

بازداشت‌های فله‌ای و بدون دلیل قانونی، همراه با فشارهای روانی و جسمی، گزارش شده است.

د) تبعیض قانونی و حقوقی

قانون اساسی ایران، دین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسد.

بهاییان در مواردی حتی از حقوق ابتدایی شهروندی مانند ثبت ازدواج یا دفن اموات در قبرستان‌های عمومی محروم هستند.

هـ) تبلیغات نفرت‌پراکن

رسانه‌های رسمی جمهوری اسلامی بهاییان را «جاسوس»، «مرتد» یا «فرقه ضاله» معرفی می‌کنند.

محتوای آموزشی در مدارس نیز گاه حاوی مطالب تحقیرآمیز نسبت به بهاییان است.

۳. واکنش‌های بین‌المللی

سازمان ملل متحد، شورای حقوق بشر، سازمان عفو بین‌الملل، و دیدبان حقوق بشر بارها ایران را به نقض حقوق بهاییان متهم کرده‌اند.

قطعنامه‌هایی در محکومیت این اقدامات تصویب شده و خواستار پایان تبعیض دینی در ایران شده‌اند.

۴. جمع‌بندی

سرکوب بهاییان در ایران مصداق بارز نقض آزادی دین، آزادی بیان، و برابری در برابر قانون است. این روند نه‌تنها خلاف موازین حقوق بشر بین‌المللی، بلکه در تضاد با اصول عدالت و همزیستی مسالمت‌آمیز در جامعه است. 

Please follow and like us: