By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-R31
حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۳، امیرمحمد ایرندگانی، با تودیع قرار وثیقه از زندان زاهدان، آزاد شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از کمپین فعالین بلوچ، روز دوشنبه ۱۳ اسفند ماه ۱۴۰۳، امیرمحمد ایرندگانی، ۱۷ ساله، محبوس و بلاتکلیف در زندان مرکزی شهر زاهدان، پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.
براساس این گزارش، آزادی امیرمحمد ایرندگانی، پس از تفهیم اتهام، تشکیل پرونده قضایی و با تودیع قرار وثیقه از زندان مرکزی زاهدان صورت گرفته است.
این شهروند به مدت ۵ ماه و ۲۰ روز در بازداشت موقت بسر برده بود.
لازم به ذکر است، امیرمحمد ایرندگانی، در تاریخ ۲۵ شهریور ماه ۱۴۰۳، در منزل یکی از آشنایان خود، در شهر ارومیه مرکز استان آذربایجان غربی، دستگیر و پس از انتقال به شهر زاهدان و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، به زندان زاهدان، منتقل شده بود.
حبس طولانیمدت بدون محاکمه؛ نقض آشکار حقوق متهمان در جمهوری اسلامی
بازداشت طولانیمدت امیرمحمد ایرندگانی و محرومیت او از دادرسی عادلانه، مصداق بارز نقض قوانین داخلی و تعهدات بینالمللی جمهوری اسلامی در قبال حقوق متهمان است.
طبق ماده ۳۲ قانون اساسی ایران:
«هیچکس را نمیتوان دستگیر کرد مگر به حکم و ترتیبی که قانون معین میکند. در صورت بازداشت، موضوع اتهام باید با ذکر دلایل بهفوریت به متهم ابلاغ شود.»
علاوه بر این، بر اساس ماده ۹ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران از امضاکنندگان آن است:
«هیچ فردی نباید بهصورت خودسرانه دستگیر یا بازداشت شود. هر فردی که دستگیر میشود باید فوراً از دلایل بازداشت خود مطلع گردد و امکان دفاع قانونی داشته باشد.»
در مورد امیرمحمد ایرندگانی، این اصول بهطور کامل نقض شده است. او بدون برگزاری دادگاه، بدون تفهیم اتهام شفاف، و بدون دسترسی به وکیل، به مدت ۶ ماه در بازداشت نگه داشته شد.
بلوچ بودن؛ جرمی که در جمهوری اسلامی مجازات دارد؟
اقلیت بلوچ یکی از تحتستمترین اقوام در ایران است که همواره هدف سرکوبهای شدید امنیتی، سیاسی و اقتصادی قرار گرفته است.
حکومت ایران، بهجای رسیدگی به مطالبات این جامعه که شامل رفع تبعیضهای اقتصادی، پایان دادن به اعدامهای گسترده، و توقف سرکوبهای مذهبی و فرهنگی است، از اتهامات واهی و پروندهسازی امنیتی علیه جوانان و نوجوانان بلوچ بهعنوان ابزاری برای سرکوب اعتراضات استفاده میکند.
در بسیاری از موارد، تنها به دلیل تعلق یک فرد به قوم بلوچ، او به اتهامات امنیتی بازداشت شده و تحت شکنجه قرار میگیرد. بازداشت امیرمحمد ایرندگانی نیز نشاندهنده این سیاستهای سیستماتیک سرکوب علیه بلوچها است.
زندان زاهدان؛ شکنجهگاهی بر علیه شهروندان در ایران
زندان مرکزی زاهدان، جایی که امیرمحمد ایرندگانی در آن نگهداری میشد، یکی از مخوفترین زندانهای ایران محسوب میشود.
سازمانهای حقوق بشری گزارش دادهاند که زندانیان بلوچ در این زندانها تحت شکنجههای جسمی و روحی قرار دارند، از حق ملاقات با خانواده محروم هستند و مجبور به اعترافات اجباری میشوند.
طبق کنوانسیون منع شکنجه سازمان ملل، که ایران نیز به آن متعهد است:
«هیچ فردی نباید تحت شکنجه یا مجازاتهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
اما شواهد نشان میدهد که در زندان زاهدان، شکنجه یک رویه مرسوم برای فشار بر زندانیان بلوچ است.
۲ میلیارد تومان وثیقه؛ عدالت یا گروگانگیری دولتی؟
یکی دیگر از جنبههای غیرقانونی و ظالمانه این پرونده، تعیین وثیقهای سنگین برای آزادی موقت امیرمحمد ایرندگانی است.
وثیقه ۲ میلیارد تومانی، مبلغی فراتر از توان مالی بسیاری از خانوادههای بلوچ است. این نشان میدهد که جمهوری اسلامی از سیستم وثیقهگذاری نه بهعنوان یک ابزار قضایی، بلکه بهعنوان روشی برای گروگانگیری و اعمال فشار اقتصادی بر خانوادههای متهمان استفاده میکند.
مسئولیت جامعه بینالمللی در قبال سرکوب اقلیتهای قومی در ایران
بازداشتهای خودسرانه، سرکوب سیستماتیک اقوام، و استفاده از دستگاه قضایی برای اعمال فشار بر اقلیتهای ملی، مسئلهای است که نیازمند توجه فوری جامعه جهانی است.
برخی اقدامات ضروری برای مقابله با این نقض گسترده حقوق بشر شامل موارد زیر است:
۱. تحریم مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی که در سرکوب جوانان بلوچ و پروندهسازیهای امنیتی نقش دارند.
۲. ارجاع پروندههای نقض حقوق بشر در ایران به دادگاههای بینالمللی، بهویژه در زمینه بازداشتهای غیرقانونی و شکنجه اقلیتهای قومی.
افزایش فشار سیاسی و دیپلماتیک بر جمهوری اسلامی برای توقف سیاستهای سرکوبگرانه علیه اقلیتهای بلوچ، کرد، عرب و ترکمن.
آزادی امیرمحمد ایرندگانی، نشانهای از ظلمی که ادامه دارد
آزادی موقت امیرمحمد ایرندگانی نباید باعث فراموشی این حقیقت شود که او هرگز نباید بازداشت میشد.
او قربانی یک سیستم قضایی فاسد، امنیتی و سرکوبگر شد که از زندان و شکنجه بهعنوان ابزار کنترل و سرکوب استفاده میکند.
سرکوب سیستماتیک جوانان بلوچ و بازداشتهای خودسرانه، نشاندهنده ترس جمهوری اسلامی از اعتراضات و ناتوانی این حکومت در مواجهه با خواستههای برحق مردم است.
اما تاریخ نشان داده که هیچ حکومتی نمیتواند با سرکوب، تهدید و زندان، مردم را برای همیشه ساکت نگه دارد. بلوچستان همچنان ایستاده است، و مبارزه برای عدالت، آزادی و پایان تبعیض ادامه دارد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.