By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-R5l
حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۱۷ اسفند ماه ۱۴۰۳، نیلوفر ماهراصل، پس از صدورقرار منع تعقیب آزاد شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه ۱۴ اسفندماه ۱۴۰۳، نیلوفر ماهراصل، متولد: ۱۳۴۳، متهم سیاسی محبوس و بلاتکلیف در زندان اوین، پس از تشکیل چند جلسه بازپرسی در دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، با صدور قرار منع تعقیب آزاد شد.
براساس این گزارش، نیلوفرماهر اصل، پس از تبرئه از اتهامات انتسابی «مرتبط با فعالیتهای وی در فضای مجازی» و صدور قرار منع تعقیب آزاد شده است.
لازم به ذکر است، نیلوفر ماهراصل، در تاریخ ۱۸ بهمن ماه ۱۴۰۳، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام به بند عمومی زندان اوین، منتقل شده بود.
این پرونده، نمونهای دیگر از بیعدالتی، بازداشتهای خودسرانه و سیستم معیوب قضایی جمهوری اسلامی است که شهروندان را بدون دلایل قانونی و بر اساس اتهامات واهی بازداشت میکند و پس از مدتها زندان و فشارهای روانی، در نهایت مجبور به تبرئه آنها میشود.
اما سؤال اساسی اینجاست: چرا کسی که بیگناه بود، باید ماهها در زندان اوین بماند؟ چرا هیچکس پاسخگوی این بیعدالتیها نیست؟
جمهوری اسلامی و بازداشتهای بیپایان؛ آزادی، اما با چه هزینهای؟
۱. زندانیشدن بدون دلیل و تبرئهشدن بدون جبران خسارت
نیلوفر ماهراصل، بدون هیچ جرمی و تنها بر اساس اتهاماتی که بعدها در دادگاه بیاساس شناخته شد، به زندان افتاد.
• بازداشتهای خودسرانه و نگهداشتن افراد در زندان، بدون ارائه شواهد معتبر، سیاستی رایج در جمهوری اسلامی است.
• افرادی که بیگناه زندانی میشوند، نه تنها ماهها یا سالها از زندگی خود را در شرایط غیرانسانی زندانها از دست میدهند، بلکه پس از آزادی نیز با تهدیدها، فشارها و محرومیتهای اجتماعی مواجهاند.
• حکومت هیچ تعهدی برای جبران خسارت، دلجویی یا حتی عذرخواهی رسمی از قربانیان این بیعدالتیها ندارد.
۲. جمهوری اسلامی و سیاست گروگانگیری قضایی
• اینگونه بازداشتها نهتنها به هدف ارعاب جامعه انجام میشود، بلکه ابزاری برای اعمال فشار بر خانوادهها و ایجاد ترس عمومی است.
• زنان، سالمندان، معلمان، دانشجویان، و حتی روزنامهنگاران، بدون هیچ دلیلی، تنها به جرم اعتراض یا فعالیتهای مسالمتآمیز، هدف نیروهای امنیتی قرار میگیرند.
• در بسیاری از موارد، افراد صرفاً بهعنوان «گروگان سیاسی» در بازداشت نگاه داشته میشوند تا بعدتر از آنها برای اهداف حکومتی استفاده شود.
۳. اوین؛ زندان یا مرکز شکنجه روانی؟
• زندان اوین بهعنوان نماد سرکوب مخالفان و زندانیان سیاسی در ایران شناخته میشود.
• شرایط سخت، سلولهای انفرادی، ممنوعیت ملاقات با خانواده و محرومیت از حقوق اولیه انسانی، ابزارهایی هستند که جمهوری اسلامی برای شکستن روحیه زندانیان بهکار میبرد.
• افراد مسن، بیماران و کسانی که از شرایط جسمی ضعیفی برخوردارند، بدون توجه به وضعیت سلامتشان، تحت بازداشتهای طولانیمدت قرار میگیرند.
نقض آشکار قوانین داخلی و بینالمللی در پرونده نیلوفر ماهراصل
بازداشت و سپس تبرئه نیلوفر ماهراصل مثالی بارز از نقض حقوق بشر و نبود دادرسی عادلانه در جمهوری اسلامی است.
۱. نقض اصل منع بازداشت خودسرانه (ماده ۹ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی)
• طبق ماده ۹ این میثاق، هیچکس نباید بدون دلایل قانونی و معتبر بازداشت شود.
• نیلوفر ماهراصل، بدون اثبات جرم، بازداشت و سپس پس از ماهها زندان، تبرئه شد، که نشاندهنده نقض آشکار این اصل است.
۲. نقض اصل دادرسی عادلانه (ماده ۱۴ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی)
• تمامی افراد باید حق دادرسی عادلانه و دسترسی به وکیل مستقل را داشته باشند، اما در ایران، بهویژه در پروندههای سیاسی، متهمان اغلب بدون محاکمهی عادلانه زندانی میشوند.
• دادگاههای انقلاب، که بهعنوان نهادهای سرکوب عمل میکنند، احکام را بر اساس فشارهای امنیتی و نه بر مبنای شواهد قانونی صادر میکنند.
۳. نقض اصل جبران خسارت برای بازداشتشدگان بیگناه (ماده ۵ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی)
• در قوانین بینالمللی، هر فردی که به اشتباه زندانی شود، حق دریافت خسارت و جبران خسارت معنوی و مالی دارد.
• اما جمهوری اسلامی نهتنها خسارتی به بازداشتشدگان بیگناه پرداخت نمیکند، بلکه حتی پس از آزادی، آنها را در لیست سیاه امنیتی قرار میدهد و مانع از فعالیتهای شغلی و اجتماعی آنها میشود.
چرا جمهوری اسلامی به سیاست بازداشت و تبرئه ادامه میدهد؟
پرونده نیلوفر ماهراصل، تنها یک نمونه از سیستم سرکوبی است که حکومت ایران برای کنترل مخالفان و ایجاد وحشت در جامعه بهکار میبرد. اما چرا این سیاست همچنان ادامه دارد؟
۱. ایجاد فضای ترس و کنترل جامعه
• جمهوری اسلامی برای جلوگیری از اعتراضات گسترده، هر از چند گاهی موجی از بازداشتهای خودسرانه را اجرا میکند تا ترس عمومی ایجاد کند.
• حتی اگر برخی از بازداشتشدگان بعدتر تبرئه شوند، این بازداشتها باعث سرکوب اعتراضات و خاموش کردن صدای منتقدان میشود.
۲. استفاده از سیستم وثیقه و فشار مالی بر خانوادهها
• بسیاری از افرادی که آزاد میشوند، تحت فشار وثیقههای سنگین قرار دارند که خانوادههای آنها را در وضعیت اقتصادی وخیمی قرار میدهد.
• حکومت با این روش، مخالفان خود را بدون نیاز به زندانیکردن طولانیمدت، تحت کنترل نگه میدارد.
۳. بهرهبرداری سیاسی از بازداشتشدگان
• در بسیاری از موارد، جمهوری اسلامی از بازداشتشدگان بهعنوان اهرم فشار در مذاکرات سیاسی داخلی و خارجی استفاده میکند.
• زندانیان سیاسی اغلب در شرایطی آزاد میشوند که حکومت در حال مواجهه با فشارهای بینالمللی است.
واکنشهای بینالمللی و درخواست پاسخگویی جمهوری اسلامی
سازمانهای بینالمللی مدافع حقوق بشر بارها بازداشتهای خودسرانه و سرکوب زندانیان سیاسی در ایران را محکوم کردهاند.
سازمان عفو بینالملل در بیانیهای اعلام کرده که ایران باید به سیاست بازداشتهای خودسرانه و تبرئههای دیرهنگام پایان دهد. هیچ فردی نباید بدون دلایل قانونی بازداشت شود و مقامات باید پاسخگوی این اقدامات غیرقانونی باشند.
سازمان ملل نیز تأکید کرده که هرگونه بازداشت غیرقانونی که منجر به از دست رفتن ماهها یا سالها از زندگی فرد شود، باید با جبران خسارت و پاسخگویی مقامات همراه باشد.
تبرئهای که نشانه عدالت نیست، بلکه سندی از بیعدالتی است
• نیلوفر ماهراصل، مانند بسیاری دیگر، ماهها از عمر خود را بیگناه در زندان سپری کرد، بدون آنکه کسی پاسخگوی این ظلم باشد.
• جمهوری اسلامی همچنان به سرکوب مخالفان و بازداشتهای خودسرانه ادامه میدهد، اما جامعه بینالمللی نباید در برابر این اقدامات سکوت کند.
• هر روز که میگذرد، جنایات جمهوری اسلامی بیشتر آشکار میشود و این رژیم دیر یا زود باید در برابر مردم و جامعه جهانی پاسخگو باشد.
در ایران، زندانها پر از بیگناهان است و مقامات حکومتی همچنان از اجرای عدالت فرار میکنند. اما تاریخ فراموش نخواهد کرد، و روزی عدالت واقعی اجرا خواهد شد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.