آزادی عرفان اشراقی، شهروند بهایی با تودیع وثیقه از زندان قزوین

حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۲۹اسفند ماه ۱۴۰۳، عرفان اشراقی با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز دوشنبه ۲۷ اسفند ماه ۱۴۰۳، عرفان اشراقی، شهروند بهایی ساکن گلشهر کرج و محبوس در زندان چوبنیدر(مرکزی) قزوین، پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. این پرونده نمونه‌ای از سرکوب گسترده و سیستماتیک اقلیت‌های مذهبی در ایران است که نقض آشکار تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی در زمینه حقوق بشر محسوب می‌شود.

براساس این گزارش، آزادی عرفان اشراقی با تودیع قرار وثیقه ای به ارزش ۲ میلیارد تومان از زندان چوبیندر استان قزوین، صورت گرفته است. 

لازم به ذکر است، عرفان اشراقی، در تاریخ ۳۰ بهمن ماه ۱۴۰۳، در حالی که عرفان اشراقی، برای انجام عمل چراحی سنگ‌کلیه، عازم بیمارستان شده در پی یورش نیروهای امنیتی به پارکینگ منزل این شهروند بهایی، بازداشت و به زندان چوبیندر استان قزوین منتقل شده بود. 

حقوق بشر در ایران، در تاریخ ۲ اسفند ماه ۱۴۰۳، با انتشار گزارشی به تفتیش منزل و بازداشت عرفان اشراقی توسط نیروهای امتیتی اشاره کرده بود. 

بازداشت و انتقال عرفان اشراقی به بازداشتگاه امنیتی و سپس زندان قزوین، بدون هیچ توضیح رسمی درباره اتهامات، نشان‌دهنده برخورد غیرقانونی و سلب حقوق اولیه یک شهروند است. این رفتار نه‌تنها ناقض قوانین داخلی ایران بلکه برخلاف اصول بین‌المللی حقوق بشر است که ایران به رعایت آن متعهد شده است.

سرکوب سیستماتیک بهائیان در ایران؛ نقض قوانین بین‌المللی

طی بازه زمانی ۱ ژانویه ۲۰۲۴ تا ۲۰ دسامبر ۲۰۲۴، نهادهای حقوق بشری ۱۵۷ مورد نقض حقوق اقلیت‌های مذهبی را ثبت کرده‌اند که ۶۷.۵۴ درصد این موارد متعلق به بهائیان بوده است. این آمار تکان‌دهنده، نشان‌دهنده سرکوب هدفمند و مستمر این اقلیت مذهبی در ایران است.

طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر انسانی حق دارد دین و باور خود را آزادانه انتخاب کند، آن را تغییر دهد و به‌صورت فردی یا جمعی، به‌طور علنی یا در خفا، به آن پایبند باشد. اما در ایران، بهائیان از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم هستند.

جمهوری اسلامی ایران با رسمیت ندادن به مذهب بهائیان در قانون اساسی و برخورد تبعیض‌آمیز با پیروان این آیین، به‌طور سیستماتیک حقوق آنان را پایمال کرده و آن‌ها را در معرض تهدیدهای مداوم قرار داده است.

ایران و مسئولیت‌های بین‌المللی؛ نقض تعهدات حقوق بشری

ایران به‌عنوان یکی از امضاکنندگان میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، متعهد است که آزادی مذهب و عقیده را تضمین کند. با این حال، بازداشت‌های خودسرانه، یورش به منازل و ضبط اموال شخصی شهروندان بهائی، نقض آشکار این میثاق و تعهدات حقوق بشری جمهوری اسلامی محسوب می‌شود.

۱. نقض اصل آزادی مذهب
ایران متعهد است که مطابق ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، آزادی دین را محترم بشمارد. اما ممنوعیت تحصیلات عالی برای بهائیان، ضبط اموال، بازداشت‌های غیرقانونی و آزار و اذیت پیروان این آیین، همگی نشان‌دهنده نقض این اصل است.

۲. نقض اصل ممنوعیت تبعیض دینی
ماده ۲ میثاق مذکور تصریح می‌کند که “همه افراد باید بدون تبعیض، از حقوق خود برخوردار باشند.” اما در ایران، بهائیان به‌طور رسمی از بسیاری از حقوق شهروندی محروم هستند، از جمله:
• محرومیت از اشتغال در نهادهای دولتی
• محرومیت از تحصیلات عالی در دانشگاه‌ها
• مصادره اموال و دارایی‌های متعلق به بهائیان
• بازداشت‌های خودسرانه و شکنجه‌های روانی و جسمی

این روند، برخلاف کنوانسیون بین‌المللی رفع تبعیض نژادی است که ایران نیز از امضاکنندگان آن محسوب می‌شود.

بازداشت خودسرانه و سرکوب حقوق بشری؛ پرونده‌ای علیه جمهوری اسلامی

مقامات جمهوری اسلامی ایران از اتهامات کلی و مبهم مانند «تبلیغ علیه نظام»، «اقدام علیه امنیت ملی» و «همکاری با گروه‌های معاند» به‌عنوان ابزارهای سرکوب علیه اقلیت‌های مذهبی و سیاسی استفاده می‌کنند.

در پرونده عرفان اشراقی نیز، او بدون هیچ دلیل قانونی بازداشت شد، مورد بازجویی‌های امنیتی قرار گرفت و سپس در سکوت خبری به زندان منتقل شد. بازداشت بدون تفهیم اتهام و محاکمه ناعادلانه، برخلاف اصول دادرسی منصفانه در حقوق بین‌الملل است.

طبق ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، “هیچ‌کس نباید خودسرانه بازداشت یا زندانی شود” و “هر فردی که بازداشت می‌شود، باید بلافاصله از دلایل بازداشت خود آگاه شود.” اما در ایران، این اصل به‌طور مکرر نقض می‌شود.

علاوه بر این، گزارش‌های متعدد از شکنجه و بدرفتاری با زندانیان بهائی، موجب شده است که برخی از این پرونده‌ها در سازمان ملل به‌عنوان جنایت علیه بشریت مطرح شوند.

سکوت جامعه جهانی در برابر نقض سیستماتیک حقوق بهائیان

درحالی‌که جمهوری اسلامی همچنان به سرکوب گسترده بهائیان و دیگر اقلیت‌های مذهبی ادامه می‌دهد، واکنش جامعه جهانی در این زمینه ناکافی بوده است.

در سال‌های اخیر، سازمان‌های بین‌المللی نظیر عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و گزارشگران ویژه سازمان ملل بارها نسبت به نقض حقوق بهائیان در ایران هشدار داده‌اند. اما با ادامه این روند، فشارهای بین‌المللی باید به سطحی بالاتر ارتقا یابد.

اقدامات پیشنهادی برای فشار بر جمهوری اسلامی

• تحریم‌های هدفمند: کشورهای دموکراتیک باید تحریم‌های مشخصی را علیه مقامات امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی که در سرکوب بهائیان نقش دارند، اعمال کنند.
• محکومیت رسمی در سازمان ملل: شورای حقوق بشر سازمان ملل باید پرونده‌ای علیه ایران تشکیل داده و موارد نقض حقوق بشر را به دادگاه‌های بین‌المللی ارجاع دهد.
• حمایت از قربانیان: کشورهای غربی باید روند اعطای پناهندگی به بهائیانی که از ایران فرار می‌کنند را تسهیل کنند.

عرفان اشراقی تنها یک نمونه از سرکوب سیستماتیک است

آزادی عرفان اشراقی پس از بازداشت غیرقانونی، آزار و اذیت و ضبط اموال شخصی‌اش، تنها بخشی از سرکوب گسترده‌ای است که اقلیت‌های مذهبی در ایران با آن روبه‌رو هستند. جمهوری اسلامی با نقض قوانین داخلی و بین‌المللی، به سرکوب سیستماتیک بهائیان و دیگر اقلیت‌های مذهبی ادامه می‌دهد.

جامعه جهانی نباید در برابر این ظلم سکوت کند. تا زمانی که مقامات جمهوری اسلامی در برابر این اقدامات پاسخگو نشوند، ایران همچنان یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر در جهان باقی خواهد ماند. 

Please follow and like us: