آزادی نوید تشکر، شهروند بهایی با تودیع وثیقه از زندان دستگرد اصفهان

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۲۱ تیر ماه ۱۴۰۴، نوید تشکر، شهروند بهایی با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۱۷ تیر ماه ۱۴۰۴، نوید تشکر، شهروند بهایی محبوس و بلاتکلیف در زندان مرکزی(دستگرد) استان اصفهان، پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. گسترش ارعاب، تهدید و تفتیش عقیده بهاییان در ایران، در تعارض آشکار با اصول مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و همچنین تعهدات بین‌المللی این کشور در حوزه حقوق بشر است. 

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آزادی آقای نوید تشکر، پس از تفهیم اتهامات «اقدام علیه امنیت ملی» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» در پی تودیع وثیقه ای به ارزش ۱ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان، از زندان مرکزی استان اصفهان، صورت گرفته است.”

لازم به ذکر است، نوید تشکر، در تاریخ ۱ تیر ماه ۱۴۰۴، پس از یورش نیروهای امنیتی به منزل وی در شهرک بهارستان استان اصفهان، دستگیر و پس از انتقال به بازداشتگاه و طی مراحل بازجویی ها و سپس بازپرسی در شعبه دادسرای عمومی و انقلاب استان اصفهان به زندان دستگرد اصفهان، منتقل شده بود. 

سرکوب شهروندان بهایی در ایران یکی از نمونه‌های برجسته نقض آزادی دین و عقیده در این کشور است. حکومت جمهوری اسلامی ایران، از زمان تأسیس در سال ۱۳۵۷ تاکنون، به صورت نظام‌مند و گسترده شهروندان بهایی را مورد تبعیض، آزار، و سرکوب قرار داده است. این سرکوب جنبه‌های مختلفی دارد که در ادامه به آن‌ها پرداخته می‌شود:

۱. بازداشت و حبس خودسرانه

نیروهای امنیتی بارها به منازل بهاییان یورش برده، وسایل شخصی آنان از جمله کتاب‌های مذهبی و لپ‌تاپ‌ها را ضبط کرده‌اند.

افراد بازداشت‌شده معمولاً بدون دسترسی به وکیل و در روندهای قضایی غیرشفاف محاکمه می‌شوند.

احکام سنگینی همچون حبس‌های طولانی‌مدت و ممنوعیت از فعالیت اجتماعی برای آنان صادر می‌شود.

۲. محرومیت از تحصیلات عالی

بهاییان در ایران، از حق ادامه تحصیل و حتی از حق ورود به دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی محروم هستند.

در موارد بسیاری، پس از شناسایی اعتقاد دینی، دانشجویان بهایی از ادامه تحصیل اخراج شده‌اند.

دانشگاه بهایی BIHE، که برای جبران این تبعیض توسط خود جامعه بهایی تأسیس شد، هدف حملات امنیتی قرار گرفت و اعضای هیئت علمی آن بازداشت شدند.

۳. محرومیت از اشتغال و کسب‌وکار

بهاییان از اشتغال در نهادهای دولتی و بسیاری از مشاغل آزاد منع شده‌اند.

در برخی موارد، مغازه‌ها و محل‌های کسب‌وکار آنان به دستور نهادهای امنیتی پلمب می‌شود.

همچنین مجوزهای صنفی یا تجاری آنان به بهانه‌های واهی لغو می‌شود.

۴. تخریب اماکن مقدس و گورستان‌ها

گورستان‌های بهایی در شهرهایی چون شیراز و سنندج تخریب شده‌اند.

اماکن مقدس و محل‌های عبادت جامعه بهایی به بهانه‌های قانونی تخریب یا مصادره شده‌اند.

۵. تبعیض ساختاری در قوانین

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسد.

بهاییان از حقوق شهروندی مساوی برخوردار نیستند و در قوانین ایران تحت عنوان “فرقه ضاله” معرفی می‌شوند.

۶. فشار بر خانواده‌ها و کودکان

کودکان بهایی در مدارس مورد تمسخر، تحقیر یا فشار برای تغییر مذهب قرار می‌گیرند.

خانواده‌ها تحت فشارهای امنیتی مجبور به ترک محل سکونت یا مهاجرت می‌شوند. 

۷. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

اصل ۲۳ قانون اساسی: ممنوعیت تفتیش عقاید

“تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس را نمی‌توان به صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد.”

نقض:
در عمل، بهاییان تنها به دلیل اعتقادات دینی‌شان مورد پیگرد، بازداشت، محرومیت از تحصیل و اشتغال، و فشارهای اجتماعی قرار می‌گیرند. بازجویی‌ها در موارد بسیاری با پرسش‌هایی در مورد عقاید دینی، حضور در مراسم بهایی، و ارتباط با جامعه جهانی بهایی همراه است که مصداق روشن تفتیش عقیده محسوب می‌شود.

اصل ۱۹ قانون اساسی ایران: برابری حقوق

“مردم ایران از هر قوم و قبیله‌ای که باشند از حقوق مساوی برخوردارند…”

نقض:
در عمل، بهاییان از بسیاری از حقوق شهروندی از جمله آموزش عالی، اشتغال در نهادهای دولتی و حتی داشتن سند رسمی ازدواج یا شناسنامه برای فرزندان خود محروم‌اند. این وضعیت نابرابر، برخلاف اصل برابری حقوق در قانون اساسی است.

اصل ۱۳ قانون اساسی ایران: شناسایی اقلیت‌های دینی

> “ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته‌شده‌اند…”

تبعیض ساختاری بر علیه شهروندان بهایی در ایران:
از آنجا که دین بهایی در این اصل به رسمیت شناخته نشده، عملاً از حمایت‌های حقوقی و قانونی بی‌بهره است. این خلأ قانونی موجب شده است که تفتیش عقیده، تبعیض سیستماتیک و محرومیت‌های گسترده برای بهاییان در ایران با توجیهات رسمی صورت گیرد.

۸. تعهدات بین‌المللی ایران

ایران به‌عنوان عضو میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) و اعلامیه جهانی حقوق بشر، موظف به رعایت مفاد زیر است:

ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر: آزادی فکر، وجدان و مذهب

«هر کس حق دارد آزادی فکر، وجدان و مذهب داشته باشد… هیچ‌کس نباید مورد اجبار قرار گیرد که به کیشی خاص گرایش پیدا کند یا از آن دست بکشد.»

نقض آشکار
سیاست‌های نظام‌مند علیه بهاییان ایران مانند بازداشت به دلیل شرکت در کلاس‌های دینی، محرومیت از آموزش عالی به دلیل اظهار عقیده مذهبی، و تهدید خانواده‌ها برای تغییر دین، نقض مستقیم این ماده از میثاق بین‌المللی است.

نتیجه‌گیری

سرکوب بهاییان در ایران نه‌تنها نقض آشکار حقوق بشر است، بلکه با اسناد بین‌المللی چون اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز در تعارض است. جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری همچون عفو بین‌الملل، سازمان ملل و دیده‌بان حقوق بشر بارها نسبت به این سرکوب‌ها هشدار داده‌اند، اما سیاست‌های تبعیض‌آمیز همچنان ادامه دارد. 

Please follow and like us: