آزادی صادق منصوری با تودیع وثیقه از زندان وکیل آباد مشهد

حقوق بشر در ایران ـ امروز یکشنبه ۲۹ تیر ماه ۱۴۰۴، صادق منصوری، با تودیع قرار وثیقه از زندان وکیل آباد(مرکزی) مشهد آزاد شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز یکشنبه ۲۹ تیر ماه ۱۴۰۴، صادق منصوری، فعال فرهنگی، ساکن شهر مشهد مرکز استان خراسان رضوی، پس از اتمام بازجویی ها و تفهیم اتهام، با تودیع وثیقه از زندان وکیل آباد(مرکزی) مشهد، آزاد شد. 

براساس این گزارش، آزادی صادق منصوری، پس از تشکیل پرونده قضایی با تودیع قرار وثیقه از زندان وکیل آباد شهر مشهد صورت گرفته است. 

لازم به ذکر است، صادق منصوری، در تاریخ ۱۱ تیر ماه ۱۴۰۴، توسط نروهای امنیتی، در شهر مشهد، دستگیر و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام به زندان وکیل آباد مشهد، منتقل شده بود. 

پیشتر هم زهره اکبری، همسر صادق منصوری، به علت فعالیتهای صنفی مرتبط با مطالبات جامعه فرهنگیان ایران، با حبس تعزیری مواجه شده بود ولی حبس وی به حبس تحت نظارت قضایی تبدیل شد. 

سرکوب آزادی بیان و اندیشه و بازداشت‌های خودسرانه در ایران، از مسائل جدی و گسترده‌ای است که نگرانی‌های عمیق داخلی و بین‌المللی را به همراه داشته است. 

جمهوری اسلامی ایران، به‌طور مستمر با انتقاد نهادهای حقوق بشری داخلی و بین‌المللی به‌دلیل نقض گسترده آزادی‌های اساسی، از جمله آزادی بیان، اندیشه و تجمعات مسالمت‌آمیز مواجه بوده است. از جمله بارزترین نمودهای این سرکوب، بازداشت‌های خودسرانه روزنامه‌نگاران، فعالان مدنی، دانشجویان، نویسندگان، هنرمندان، و کاربران شبکه‌های اجتماعی است.

۱. چارچوب حقوقی بین‌المللی

ایران عضو برخی از معاهدات بین‌المللی مانند میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) است که بر اساس آن متعهد به رعایت:

آزادی بیان (ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر)

آزادی اندیشه، مذهب و عقیده (ماده ۱۸)

حق برخورداری از دادرسی عادلانه (ماده ۱۴)
می‌باشد.

با این حال، عملکرد دولت جمهوری اسلامی در تضاد با این تعهدات است.

۲. مصادیق سرکوب آزادی بیان

توقیف گسترده مطبوعات و رسانه‌ها: نشریات مستقل به‌طور پی‌در‌پی توقیف شده‌اند و روزنامه‌نگاران تحت فشار امنیتی قرار دارند.

فیلترینگ و کنترل فضای مجازی: وب‌سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی محدود شده و کاربران به دلیل مطالب منتشرشده بازداشت می‌شوند.

تهدید و بازداشت هنرمندان و نویسندگان: هر گونه تولید هنری یا فرهنگی که با دیدگاه رسمی حاکمیت تضاد داشته باشد، با سانسور، تهدید یا بازداشت مواجه می‌شود.

بازداشت فعالان صنفی و مدنی: از جمله معلمان، کارگران، و دانشجویان که خواهان تحقق حقوق صنفی خود هستند.

۳. بازداشت‌های خودسرانه

بازداشت‌های خودسرانه در ایران معمولاً با ویژگی‌های زیر همراه‌اند:

بدون حکم قضایی روشن یا دسترسی به وکیل در مراحل اولیه.

بازجویی همراه با شکنجه، فشار روانی و اعتراف‌گیری اجباری.

حبس در سلول انفرادی در بازداشتگاه‌های اطلاعاتی.

صدور احکام سنگین در دادگاه‌های فاقد صلاحیت، از جمله دادگاه انقلاب.

۴. واکنش نهادهای بین‌المللی

سازمان عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و گزارشگران ویژه سازمان ملل، در گزارشات دوره ای خود به دفعات از حکومت جمهوری اسلامی ایران، خواسته اند که به این روند پایان دهد. 

Please follow and like us: