آزادی لوا صمیمی، شهروند بهایی با تودیع وثیقه از زندان ساری

حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۶ مرداد ماه ۱۴۰۴، لوا صمیمی، متهم عقیدتی با تودیع وثیقه آزاد شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز یکشنبه ۵ مرداد ماه ۱۴۰۴، لوا صمیمی، شهروند بهایی، متهم عقیدتی، ساکن شهرستان جویبار از توابع استان مازندران، محبوس و بلاتکلیف در زندان مرکزی شهر ساری، با تودیع قرار وثیقه آزاد شد. 

براساس این گزارش، آزادی لوا صمیمی، پس از تفهیم اتهام وی و یا قید وثیقه ای به ارزش ۸۰۰ میلیون تومان، صورت گرفته است. 

همچنین، اتهام منتسب شده به لوا صمیمی «فعالیت تبلیغی علیه نظام» عنوان شده است. 

لازم به ذکر است، لوا صمیمی در تاریخ ۱۶ تیر ۱۴۰۴، هنگامی که برای پیگیری وضعیت حقوقی پرونده همسرش ـ نویان حجازی به بازداشتگاه کچوئی ساری مراجعه کرده بود، توسط ماموران امنیتی ـ انتطامی، بازداشت شده بود. 

سرکوب شهروندان بهایی در ایران موضوعی است که سال‌هاست مورد توجه نهادهای حقوق بشری، سازمان‌های بین‌المللی، و فعالان حقوق بشر قرار دارد. این سرکوب به صورت سیستماتیک و گسترده در ابعاد مختلف زندگی شهروندان بهایی در جمهوری اسلامی ایران انجام می‌گیرد.

۱. پیش‌زمینه تاریخی

جامعه بهایی یکی از بزرگ‌ترین اقلیت‌های دینی غیراسلامی در ایران است. بهاییان از زمان شکل‌گیری این آیین در قرن نوزدهم تا به امروز، همواره مورد تبعیض، محرومیت، و آزار قرار گرفته‌اند. پس از انقلاب ۱۳۵۷، وضعیت آنان وخیم‌تر شد و سرکوب رسمی و برنامه‌ریزی‌شده‌ای علیه این گروه آغاز شد.

۲. اشکال مختلف سرکوب

الف) محرومیت از تحصیلات

بهاییان از ورود به دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی دولتی محروم هستند.

در بسیاری از موارد، پس از شناسایی عقیده دینی‌شان، از دانشگاه اخراج می‌شوند.

«دانشگاه بهاییان» (BIHE) توسط جامعه بهایی برای جبران این محرومیت راه‌اندازی شد که بارها مورد یورش نیروهای امنیتی قرار گرفته است.

ب) محرومیت از اشتغال و مصادره اموال

بهاییان از استخدام در نهادهای دولتی محروم هستند.

کسب‌وکارهای متعلق به بهاییان پلمب یا تخریب می‌شود.

زمین‌ها و املاک کشاورزی آن‌ها به‌طور غیرقانونی مصادره شده است.

ج) بازداشت، زندان و شکنجه

بسیاری از بهاییان صرفاً به دلیل باور دینی‌شان دستگیر، محاکمه و به زندان‌های طولانی‌مدت محکوم می‌شوند.

بازداشت‌های فله‌ای و بدون دلیل قانونی، همراه با فشارهای روانی و جسمی، گزارش شده است.

د) تبعیض قانونی و حقوقی

قانون اساسی ایران، دین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسد.

بهاییان در مواردی حتی از حقوق ابتدایی شهروندی مانند ثبت ازدواج یا دفن اموات در قبرستان‌های عمومی محروم هستند.

هـ) تبلیغات نفرت‌پراکن

رسانه‌های رسمی جمهوری اسلامی بهاییان را «جاسوس»، «مرتد» یا «فرقه ضاله» معرفی می‌کنند.

محتوای آموزشی در مدارس نیز گاه حاوی مطالب تحقیرآمیز نسبت به بهاییان است.

۳. واکنش‌های بین‌المللی

سازمان ملل متحد، شورای حقوق بشر، سازمان عفو بین‌الملل، و دیدبان حقوق بشر بارها ایران را به نقض حقوق بهاییان متهم کرده‌اند.

قطعنامه‌هایی در محکومیت این اقدامات تصویب شده و خواستار پایان تبعیض دینی در ایران شده‌اند.

۴. جمع‌بندی

سرکوب بهاییان در ایران مصداق بارز نقض آزادی دین، آزادی بیان، و برابری در برابر قانون است. این روند نه‌تنها خلاف موازین حقوق بشر بین‌المللی، بلکه در تضاد با اصول عدالت و همزیستی مسالمت‌آمیز در جامعه است. 

Please follow and like us: