مصطفی کواکبیان در دادگاه مطبوعات مجرم شناخته شد

حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۱۴مهرماه ۱۴۰۴، مصطفی کواکبیان، فعال سیاسی در دادگاه مطبوعات تهران، مجرم شناخته شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، امروز دوشنبه ۱۴ مهر ماه ۱۴۰۴، مصطفی کواکبیان، فعال سیاسی و روزنامه نگار ـ مدیرمسئول همشهری آنلاین، توسط قاضی شعبه دادگاه کیفری استان تهران(دادگاه مطبوعات) مجرم شناخته شد. 

سخنگوی دادگاه هیئت‌منصفهٔ سیاسی و مطبوعاتی تهران در تشریح این خبر گفت:”در دادگاه امروز، هیئت‌منصفه به‌اتفاق آرا کواکبیان را به‌اتهام «نشر اکاذیب»، «تشویش اذهان عمومی» و «انتشار اخبار نادرست دربارهٔ ارتباط جنسی کاترین شکدم» مجرم شناخت و مستحق تخفیف ندانست.”

همچنین، کواکبیان امروز در دفاع از خود در دادگاه گفت:”اعتراف می‌کنم اشتباه کردم و عذرخواهی می‌کنم.” 

لازم به ذکر است، پیشتر هم در تاریخ ۲۴ شهریور ماه ۱۴۰۴، مصطفی کواکبیان به همراه دانیال حاجی ابوالحسن معمار ـ مدیران مسئول همشهری آنلاین، توسط قاضی شعبه دادگاه کیفری استان تهران(دادگاه مطبوعات) مجرم شناخته شده بودند. 

سرکوب روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها در ایران از منظر اسناد بین‌المللی حقوق بشر، به‌ ویژه میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)، نقض آشکار چند اصل بنیادین حقوق بشر محسوب می‌شود. ایران در سال ۱۳۵۴ این میثاق را پذیرفته و متعهد به رعایت مفاد آن است. بررسی حقوقی این موضوع را می‌توان در چند محور اصلی خلاصه کرد:

۱. حق آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات (ماده ۱۹ ICCPR)

• این ماده تصریح می‌کند که هر کس حق آزادی بیان دارد؛ شامل آزادی جستجو، دریافت و انتشار اطلاعات و افکار، بدون مداخله دولت و صرف‌نظر از مرزها.

• سرکوب رسانه‌ها، بازداشت خودسرانه خبرنگاران، سانسور اینترنت و تعطیلی نشریات در ایران، محدودیت‌هایی فراتر از قیود مجاز (مانند حفظ امنیت ملی یا نظم عمومی) است و نقض اصل تناسب و ضرورت محسوب می‌شود.

۲. ممنوعیت بازداشت خودسرانه و حق دادرسی عادلانه (مواد ۹ و ۱۴)

• بازداشت روزنامه‌نگاران بدون اتهام روشن یا دسترسی به وکیل، نقض حق آزادی فردی و دادرسی منصفانه است.

• طبق ماده ۱۴، افراد باید از حق دفاع مؤثر، محاکمه علنی و بی‌طرف برخوردار باشند. در ایران، بسیاری از خبرنگاران با اتهامات مبهم مثل «تبلیغ علیه نظام» یا «اقدام علیه امنیت ملی» و بدون فرآیند قضایی عادلانه بازداشت و محاکمه می‌شوند.

۳. حق مشارکت در امور عمومی (ماده ۲۵)

• رسانه‌ها نقش کلیدی در تضمین شفافیت، پاسخگویی و مشارکت عمومی دارند. سرکوب رسانه‌ها به‌طور غیرمستقیم حق مشارکت شهروندان در حیات سیاسی و اجتماعی کشور را نقض می‌کند.

۴. ممنوعیت ارعاب و فشار بر فعالان مدنی (ماده ۲۲ و ۲۱)

• ارعاب خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای، نقض آزادی اجتماعات و انجمن‌ها است. کمیته حقوق بشر سازمان ملل تأکید کرده است که دولت‌ها باید محیطی امن برای کار روزنامه‌نگاران فراهم کنند، حتی در شرایط اضطراری.

۵. استانداردهای بین‌المللی تکمیلی

• اعلامیه جهانی حقوق بشر (ماده ۱۹) نیز بر آزادی بیان تأکید دارد.

• گزارشگران ویژه سازمان ملل درباره آزادی بیان بارها به ایران هشدار داده‌اند که محدودیت‌های گسترده بر رسانه‌ها و فضای آنلاین با تعهدات بین‌المللی این کشور ناسازگار است.

جمع‌بندی

با توجه به مفاد مندرج در میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، سرکوب روزنامه‌نگاران در ایران نقض تعهدات حقوقی بین‌المللی این کشور است. هرگونه محدودیت باید:
۱. قانونی، ضروری و متناسب باشد.
۲. صرفاً برای حفاظت از منافع مشروعی مانند امنیت ملی یا حقوق دیگران اعمال شود.
۳. با نظارت قضایی مستقل و امکان اعتراض همراه باشد.

موارد گسترده‌ای مانند مسدودسازی رسانه‌ها، سانسور اینترنت، تهدید و بازداشت خبرنگاران نشان می‌دهد که این الزامات رعایت نمی‌شوند و با هنجارهای حقوق بشر بین‌الملل ناسازگارند. 

Please follow and like us: