https://wp.me/p6xuBy-Kz5
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۳۱ خرداد ماه ۱۴۰۳، لقمان امین پور، میثم دهبان زاده، رضا سلمان زاده و مجید روشن نژاد، به حبس و شلاق محکوم شدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای اخیر، رضا سلمان زاده، میثم دهبان زاده، مجید روشن نژاد و لقمان امین پور، چهار متهم پرونده موسوم به آتش سوزی در زندان، توسط قاضی جبار جوادی رمی ـ رئیس شعبه ۱۱۴۸ دادگاه کیفری۲ تهران، در مجموع به تحمل ۳۳ سال حبس و ۵۱۸ ضربه شلاق محکوم شدند.
براساس حکم صادره، از سوی قاضی جبار جوادی رمی ـ رئیس شعبه ۱۱۴۸ دادگاه کیفری۲ تهران؛ میثم دهبان زاده، لقمان امین پور و مجید روشن نژاد از بابت اتهام « تخریب اموال عمومی در زندان» به تحمل ۶ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق، به اتهام «اخلال در نظم زندان» هر یک به تحمل ۱ سال و ۴ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق و از بابت اتهام «تمرد از دستور ماموران» هم هریک به تحمل ۱۶ ماه حبس محکوم شدند. همچنین، رضا سلمان زاده هم از بابت اتهام «تخریب اموال عمومی در زندان» به تحمل ۵ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق، به اتهام «سرپیچی از دستور ماموران زندان» به تحمل ۱ سال حبس و از بابت اتهام «اخلال در نظم زندان» هم به ۱ سال حبس محکوم شد.
لازم به اشاره است، جلسه دادرسب به اتهامات میثم دهبان زاده، رضا سلمان زاده، مجید روشن نژاد و لقمان امین پور، در تاریخ ۲۹خردادماه ۱۴۰۳، توسط قاضی جباری جوادی رمی ـ رئیس شعبه ۱۱۴۸ دادگاه کیفری ۲ تهران برگزار شده بود.
لازم به اشاره است، در ساعات پایانی ۲۳ مهر ۱۴۰۱، در پی گستزش ناآرامی ها خبرها و تصاویری از آتشسوزی در زندان اوین در فضای مجازی منتشر شد و در پی این مساله، استاندار تهران در بخش خبری ۲۳ گفت که درگیری در بندی رخ داد و زندانیان محبوس در زندان اوین را «اراذل و اوباش» خطاب کرد.
این در حالی بود که در تاریخ ۲۲ مهر ماه ۱۴۰۱ هم خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضائیه اعلام کرد:”درگیری بین «محکومان مالی و سرقت» بود و در پی آن کارگاه خیاطی کارآفرینی زندان اوین آتش گرفت؛ آتشی که حالا از سوی دستگاه قضا اعلام شده که جان ۴ نفر را گرفته و ۶۱ نفر را مصدوم کرده است.”
انکار گسترده از سوی مسئولان زندان اوین و سایر نهادهای امنیتی و انتظامی در حالی بود که صداهی انفجار و تیراندازی از هم اطراف زندان اوین گوش می رسید.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

