https://wp.me/p6xuBy-FxF
حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۲۹دی ماه ۱۴۰۲، در پی افزایش قاچاق انواع پرندگان شکاری در ایران برخی از گونه های این پرندگان، در معرض انقراض قرار گرفتند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایلنا، امروز جمعه ۲۹ دی ماه ۱۴۰۲، حسن اکبری، معاون سازمان حفاظت محیطزیست ضمن ابراز نگرانی از تداوم قاچاق پرندگان شکاری از قبیل شاهین، بالابان، بحری، هوبره و عقاب در ایران، نسبت به اقدامات آزاردهنده بر علیه این دسته از موجوادت ابراز نگران کرد.
معاون سازمان حفاظت محیطزیست در تشریح این خبر گفت:”متخلفان در روند زندهگیری و قاچاق پرندگان شکاری، دست به انجام اقدامات بسیار آزاردهندهای میزنند؛ به نحوی که قاچاقچیان معمولا چشمان این پرندگان را با نخ میدوزند یا کلاه چرمی بر سر آنها میکشند تا اطراف را نبینند. همچنین شاهپرهای پرندگان شکاری را چسب میزنند تا در روند جابهجایی آسیب نبینند، چون در این صورت از قیمتشان کاسته میشود.”
وی در ادامه افزود:”در کشورمان چهار گونه ارزشمند پرندگان شکاری بومی شامل شاهین، بالابان و بحری و هوبره وجود دارد که علاوه بر بالا بودن آمار قاچاق آنها، گونههای در خطر انقراض محسوب میشود که افزایش میزان زندهگیری آنها از طبیعت در سالهای اخیر بخصوص درباره گونه (هوبره) به کاهش محسوس جمعیت این گونههای ارزشمند دامن زده و این در حالی است که کاهش قاچاق پرندگان شکاری، نیازمند همکاری جوامع محلی و نیروهای پلیس با سازمان حفاظت محیطزیست است.”
اکبری همچنین خاطرنشان کرد:”در ایران، قاچاق حیات وحش به یک معضل حاد زیستمحیطی تبدیل شده و ما در حوزه قاچاق پرندگان، شاهد ورود غیرقانونی پرندگان زینتی از شرق کشور هستیم و هم پرندگان بومی بخصوص پرندگان شکاری کشورمان از مرزهای غربی و جنوبی ایران به سمت کشورهای عربی حوزه خلیج فارس هستیم. البته تمایل به نگهداری از گونههای ممنوعه حیات وحش از جمله پرندگان شکاری در میان برخی افراد ثروتمند در کشورمان نیز افزایش پیدا کرده است و همین مساله به تشدید زندهگیری گونههایی نظیر شاهین، بالابان، بحری، هوبره و حتی انواع عقاب از طبیعت و نگهداری از آنها در منازل و باغهای شخصی مردم دامن زده است.”
اکبری با بیان این که متخلفان در روند زندهگیری و قاچاق پرندگان شکاری، دست به انجام اقدامات بسیار آزاردهندهای میزنند، گفت:”قاچاقچیان معمولا چشمان پرندگان شکاری را با نخ میدوزند یا کلاه چرمی بر سر آنها میکشند تا اطراف را نبینند. همچنین شاهپرهای پرندگان را چسب میزنند تا در روند جابهجایی آسیب نبینند، چون در این صورت از قیمتشان کاسته میشود. قاچاقچیان همچنین در برخی موارد، پرندگان شکاری را در بطریهای آب و یا لولههای پلیکا نگهداری میکنند تا کمترین تکان را بخورند، بنابراین قطعا حیوان در روند قاچاق آزار زیادی میبیند. به عبارت دیگر، در روند قاچاق پرندگان شکاری، هم جرم قاچاق حیات وحش و هم تخلف آزار حیوانات رخ میدهد.”
این مقام مسئول در سازمان حفاظت محیطزیست ادامه داد:”قاچاق پرندگان در ایران صرفا محدود به پرندگان شکاری یا زینتی نمیشود و بخصوص در جنگلهای هیرکانی و زاگرس شاهد آن هستیم که تمایل به زندهگیری برخی پرندگان آوازخوان از تیرههای مختلف گنجشکسانان نظیر سهره طلایی، طُرقه، چرخریسک و … با هدف قاچاق به کشورهای عربی یا نگهداری در منازل و باغهای شخصی در داخل کشورمان وجود دارد. البته متاسفانه آمار قاچاق پرندگان شکاری از سایر انواع پرندگان بیشتر است و تیرههایی از شاهینسانان در شمال شرق، شرق، مرکز و غرب کشور زیست میکنند و با توجه به پراکندگی پرندگان شکاری در سراسر ایران، متاسفانه زندهگیری و قاچاق این پرندگان در نقاط مختلف کشور رواج دارد.”
آسیب رساندن به هرگونه از موجودات زنده به مثابه نقض حقوق بشر در رسته محیط زیست است.
هرگونه آزمایش زجرآور بر روی حیوانات اعم از آنکه روحی یا جسمی باشد، نقض حقوق حیوانات است.
اولین قانون حمایت از حیوانات در انگلستان در سال ۱۸۸۲ میلادی تصویب شد که این قانون در سال ۱۹۱۱به تکمیل رسید.
پس از انگلستان کشورهای دیگری نیز قوانینی در جهت حفظ حقوق حیوانات به تصویب رساندند.
تا کنون تعداد زیادی معاهدات چند جانبه، دو جانبه و اسناد بینالمللی در زمینه حقوق حیوانات و حفاظت از حق حیات حیوانات و جلوگیری از شکار غیرمجاز و اذیب و آزار حیوانات، منعقد شده که برخی از آنها شامل؛ اعلامیه ۱۹۷۲استکهلم، کنوانسیون ۱۹۷۳ کیوتو، کنوانسیون تنوع زیستی ۱۹۷۲مشهور به کنوانسیون ریو، کنوانسیون تجارت بینالمللی گونه های حیوانی و گیاهی در معرض خطر ۱۹۷۳ از جمله اسناد بین المللی است که در حمایت از حقوق حیوانات مورد تصویب قرار گرفته است.
بر همین اساس، اعلامیه جهانی حقوق حیوانات در اکتبر ۱۹۷۸ با هدف شناخت جهان مبتنی بر حقوق برای حیوانات با تلاش یونسکو در پاریس به تصویب رسید.
همچنین، در هدف پانزدهم سند ۲۰۳۰ یونسکو، بر حفاظت، بازیابی و ترویج استفاده پایدار از اکوسیستم های زمینی، مدیریت پایدار جنگل ها، مبارزه با بیابان زایی، متوقف و معکوس نمودن فرسایش زمین و توقف از بین بردن تنوع زیستی تاکید شده است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

