By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-R5B
ـ امروز جمعه ۱۷ اسفند ماه ۱۴۰۳، احکام اعدام دستکم ۷ زندانی با اتهامات «قتل عمد» یا «قاچاق موادمخدر» در زندان مرکزی(چوبیندر) قزوین، زندان مرکزی اردبیل، زندان مرکزی تبریز، زندان مرکزی قم و زندان مرکزی اراک، اجرا شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، سحرگاه چهارشنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۳، ایمان شکراللهزاده، متولد: ۱۳۶۱، متهم به «قتل عمد» و محکوم به«قصاص نفس» در زندان مرکزی(چوبیندر) استان قزوین، اعدام شد.
یک منبع مطلع درخصوص اعدام این زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت:”ایمان شکراللهزاده اهل تاکستان قزوین بود و از حدود ۵ سال پیش به اتهام قتل بازداشت و به قصاص محکوم شده بود. ایمان کارگر مرغداری بود و متهم بود، در همان مرغداری با فردی درگیر شده و همین درگیری منجر به قتل میشود. او پدر دو فرزند بود.”
اعدام این زندانی تا لحظه تنظیم این خبر از سوی رسانههای داخل ایران و یا منابع رسمی اعلام نشده است.
در خبری دیگر، سحرگاه پنجشنبه ۹ اسفند ماه ۱۴۰۳، علی وطنخواه، ۲۷ ساله، متهم به «قتل عمد» و محکوم به«قصاص نفس» در زندان مرکزی استان اردبیل، اعدام شد.
یک منبع مطلع درخصوص اعدام این زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت:”علی وطنخواه اهل پارس آباد بود و سه سال پیش به اتهام قتل درطی یک نزاع دستهجمعی بازداشت و به قصاص محکوم شده بود. علی روز چهارشنبه ۸ اسفند ماه، آخرین ملاقات را با خانواده خود انجام داد.”
اعدام این زندانی تا لحظه تنظیم این خبر از سوی رسانههای داخل ایران و یا منابع رسمی اعلام نشده است.
در خبری دیگر، سحرگاه شمبه ۱۱ اسفند ماه ۱۴۰۳، حسن فتحی، رامین علایی و محمد عراقی، متهم به «قاچاق موادمخدر» یا «قتل عمد» در ۳ پرونده جداگانه، در زندان مرکزی تبریز، اعدام شدند.
براساس این گزارش؛ هویت ۲ تن از این زندانیان که با اتهامات مربوط به «مواد مخدر» به اعدام محکوم شده بودند، حسن فتحی، ۳۶ ساله و رامین علایی، ۳۳ ساله احراز شده است.
هویت یک زندانی دیگر که با اتهام «قتل عمد» به قصاص نفس محکوم شده بود، محمد عراقی، ۲۶ ساله احراز شده است.
یک منبع مطلع درخصوص اعدام این سه زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت:”حسن فتحی اهل هشترود بود و از سه سال پیش به اتهام مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود. رامین علایی نیز اهل تبریز بود و از سه سال پیش به اتهام مواد مخدر بازداشت و به اعدام محکوم شده بود. محمد عراقی نیز اهل تبریز بود و از چهار سال پیش با اتهام قتل بازداشت و به قصاص محکوم شده بود.”
اعدام این سه زندانی تا لحظه تنظیم این خبر از سوی رسانههای داخل ایران و یا منابع رسمی اعلام نشده است.
در خبری دیگر، سحرگاه سه شنبه ۱۴ اسفند ماه ۱۴۰۳، قاسم سرایی، ۳۰ ساله، متهم به «قاچاق موادمخدر» و محبوس در زندان مرکزی استان قم، اعدام شد.
یک منبع مطلع درخصوص اعدام این زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت:”قاسم سرایی اهل شهرک کاووسیه در قلعه حسن خان تهران بود و از حدود سه سال پیش به اتهام حمل مواد مخدر و حمل سلاح غیرمجاز بازداشت و به اعدام محکوم شده بود. قاسم پیش از بازداشت در یک کارخانه در قلعه حسن خان کار میکرد.”
اعدام این زندانی تا لحظه تنظیم این خبر از سوی رسانههای داخل ایران و یا منابع رسمی اعلام نشده است.
در خبری دیگر، سحرگاه شنبه ۱۱ اسفند ماه ۱۴۰۳، مهرداد عسگرآبادی، متهم به «قتل عمد» و محکوم به «قصاص نفس» در زندان مرکزی اراک، اعدام شد.
براساس اعلبام سازمان حقوق بشر ایران:”صبح روز شنبه ۱۱ اسفند ماه، حکم اعدام یک مرد در زندان مرکزی اراک به اجرا درآمد. هویت این زندانی که با اتهام «قتل عمد» به قصاص نفس محکوم شده بود، مهرداد عسگرآبادی اعلام شده است.”
اعدام این زندانی تا لحظه تنظیم این خبر از سوی رسانههای داخل ایران و یا منابع رسمی اعلام نشده است.
اعدام در ایران؛ ابزار سرکوب و انتقامجویی دولتی
اعدام در ایران، برخلاف ادعای مقامات حکومتی، نهتنها عاملی بازدارنده برای کاهش جرایم نبوده، بلکه بهعنوان یکی از ابزارهای اصلی سرکوب مورد استفاده قرار گرفته است. در بسیاری از پروندههای اعدام، محکومان از حق دسترسی به وکیل مستقل محروم بودهاند، دادگاهها فاقد شفافیت بوده، و احکام بر اساس اعترافات اجباری صادر شده است.
مهرداد عسگرآبادی یکی از صدها نفری است که بدون طی یک روند قضایی شفاف، به اعدام محکوم شد. گزارشها از موارد متعددی حکایت دارند که در آن، اعترافات تحت شکنجه گرفته شده و متهمان از دسترسی به روند دادرسی عادلانه محروم بودهاند.
این وضعیت نشاندهنده یک نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در ایران است که نهتنها قوانین داخلی، بلکه تعهدات بینالمللی ایران را نیز به چالش میکشد.
جمهوری اسلامی ناقض اصول بنیادین حقوق بشر
جمهوری اسلامی ایران از معدود حکومتهایی در جهان است که همچنان به استفاده گسترده از مجازات اعدام ادامه میدهد. این مسئله از چندین جهت، ناقض اصول بینالمللی و حتی قوانین داخلی ایران است.
۱. نقض حق حیات (ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۶ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی)
طبق ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر، حق حیات یکی از حقوق بنیادین هر انسان است که هیچ حکومتی نمیتواند آن را سلب کند. ماده ۶ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی نیز تأکید میکند که مجازات اعدام باید تنها برای «جدیترین جرایم» و تحت یک دادرسی عادلانه اعمال شود.
در ایران اما، این اصل بارها نقض شده است. بسیاری از اعدامها نهتنها فاقد دادرسی عادلانه بوده، بلکه در مواردی برای اتهامات سیاسی، عقیدتی و حتی جرایمی که در کشورهای دیگر مجازاتهای سبکتری دارند، اعمال شده است.
۲. نقض اصل منع شکنجه و اعترافگیری اجباری (ماده ۷ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی)
بسیاری از محکومان به اعدام در ایران، از جمله افرادی که به قتل متهم شدهاند، تحت شکنجه مجبور به اعتراف شدهاند. این موضوع در موارد متعددی توسط سازمانهای حقوق بشری، از جمله عفو بینالملل، گزارش شده است.
شکنجه برای گرفتن اعتراف، طبق ماده ۷ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون منع شکنجه، غیرقانونی است. با این حال، جمهوری اسلامی همچنان از شکنجه بهعنوان ابزار قضایی استفاده میکند و بسیاری از احکام اعدام بر اساس اعترافات اجباری صادر میشود.
۳. نقض اصل عدم تبعیض در اعمال مجازات اعدام
در ایران، اعدامها بهطور نامتناسبی علیه اقلیتهای قومی و مذهبی، مخالفان سیاسی، و افراد فاقد نفوذ اعمال میشود. آمارها نشان میدهد که زندانیان بلوچ، کرد، عرب، و بهایی بیشترین میزان اعدامها را در ایران تجربه میکنند. این تبعیض آشکار، نشاندهنده نقض اصول برابری و عدالت در اجرای قانون است.
اعدامهای گسترده؛ پیام واضح جمهوری اسلامی به مردم ایران
اعدام مهرداد عسگرآبادی، در کنار ۹ هزار اعدام دیگر در ۱۵ سال گذشته، نشان میدهد که جمهوری اسلامی همچنان از مرگ بهعنوان ابزاری برای کنترل جامعه استفاده میکند. هر بار که بحرانهای سیاسی و اجتماعی در ایران تشدید میشود، حکومت با افزایش تعداد اعدامها تلاش میکند فضای وحشت را در کشور گسترش دهد.
بسیاری از این اعدامها بهصورت ناگهانی و بدون اطلاعرسانی به خانوادهها انجام میشود. در برخی موارد، خانوادهها حتی اجازه آخرین ملاقات را نیز پیدا نمیکنند و تنها با تحویل جنازه عزیزانشان مواجه میشوند.
این سیاست که توسط نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی اعمال میشود، نهتنها نقض شدید حقوق بشر است، بلکه نشاندهنده ضعف حاکمیت در مقابله با مشکلات اجتماعی و اقتصادی از طریق راهحلهای عادلانه و انسانی است.
راهکارهای بینالمللی برای متوقف کردن اعدامها در ایران
۱. اعمال تحریمهای هدفمند علیه مقامات قضایی و امنیتی ایران که در صدور و اجرای احکام اعدام نقش دارند.
۲. ارجاع پرونده اعدامهای گسترده در ایران به شورای حقوق بشر سازمان ملل برای بررسی و اقدام بینالمللی.
۳. افزایش فشار دیپلماتیک از سوی اتحادیه اروپا و ایالات متحده برای توقف اجرای احکام اعدام.
۴. حمایت از جنبشهای داخلی و بینالمللی که علیه مجازات اعدام در ایران فعالیت میکنند.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.