https://wp.me/p6xuBy-TsG
حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۱۷ تیر ماه ۱۴۰۴، احکام اعدام ۲ زندانی متهم به «قاچاق موادمخدر» یا «قتل عمد» در زندان مرکزی تبریز، اجرا شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، سحرگاه دوشنبه ۱۶ تیر ماه ۱۴۰۴، امین خسروی، ۳۸ ساله و سعید اسدزاده، ۴۳ ساله، دو زندانی متهم به «قاچاق موادمخدر» یا «قتل عمد» در زندان مرکزی تبریز، اجرا شد.
یک فرد مطلع درخصوص اعدام این زندانی به سازمان حقوق بشر ایران گفت:”امین خسروی و سعید اسدزاده حدود سه سال پیش در اتوبان تبریز-زنجان به اتهام مواد مخدر بازداشت شدند. در هنگام بازداشت در اتوبان تعقیب و گریز با ماموران میشود و در این تعقیب و گریز، یک مامور پلیس جان خود را از دست میدهد. مشخص نیست این دو زندانی برای اتهام مواد مخدر اعدام شدند یا برای اتهام قتل یک مامور. امین خسروی پدر یک فرزند و سعید اسدزاده پدر دو فرزند بودند.”
اعدام این ۲ زندانی تا لحظه تنظیم این خبر از سوی رسانههای داخل ایران و یا منابع رسمی اعلام نشده است.
«اعدام، ابزار سرکوب؛ نه اجرای عدالت»
در بسیاری از کشورهای جهان، مجازات اعدام یا بهطور کامل لغو شده یا به حال تعلیق درآمده است. اما ایران، همراه با چین، عربستان سعودی و کرهشمالی، همچنان در صدر فهرست کشورهایی قرار دارد که سالانه صدها نفر را اعدام میکنند. گزارش سالانه عفو بینالملل در سال ۲۰۲۴ نشان میدهد که جمهوری اسلامکی در ایران، به تنهایی مسئول بیش از ۶۵ درصد اعدامهای ثبتشده در جهان بوده است.
اما نکته هشداردهنده آنجاست که این اعدامها محدود به افراد متهم به «قتل عمد» و سایر مجرمان خطرناک نیست. بخش بزرگی از اعدامها به اتهامات سیاسی، مذهبی، یا اتهاماتی نظیر «تجاوز به عنف»، «محاربه»، «افساد فیالارض» و یا «جاسوسی» بازمیگردند؛ مفاهیمی که در قانون ایران تعریف مبهمی دارند و امکان تفسیر موسع توسط نهادهای امنیتی و قضایی را فراهم میکنند.
سلب حق حیات در ایران: اعتراضی به نظام قضایی جمهوری اسلامی
درحالیکه بسیاری از کشورهای دنیا در حال محدود کردن یا لغو کامل مجازات اعدام هستند، جمهوری اسلامی ایران همچنان یکی از پنج کشور اول جهان از نظر تعداد اعدامهاست.
گزارشات نهادهای مستقل از قبیل سازمان عفو بینالملل و دیدهبان حقوق بشر همواره از نبود شفافیت، استفاده ابزاری از محاربه، و شکنجه برای گرفتن اعتراف در ایران اعتراض کردهاند.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

