گزارش تحلیلی ـ حقوقی از اعتصاب غذای استیفان مینایی، نوکیش مسیحی محبوس در زندان اوین

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴، استیفان میرزایی، زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین از حق درمان و تماس با خانواده اش محروم است.

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از محبت نیوز، امروز شنبه ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴، استیفان مینایی، نوکیش مسیحی و زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین، در پی شکستگی پا از حق اعزام به مرکز ارتوپدی ـ درمانی تخصصی خارج از زندان، محروم و به علت محرومیت از حق تماس تلفنی با خانواده اش، در اعتصاب غذای اعتراضی بسر می برد. این اقدام اعتراض‌آمیز در حالی انجام می‌شود که وضعیت جسمانی او به دلیل عدم رسیدگی پزشکی مستمر به شدت رو به وخامت گذاشته است. در این گزارش به تحلیل وضعیت حقوقی و نقض آشکار حقوق بشر در این پرونده پرداخته می‌شود.

براساس این گزارش، علت اعتصاب غذای استیفان میرزایی «محرومیت از حق تماس تلفنی با خانواده» عنوان شده است. 

همچنین، یک فرد مطلع در تشریح این خبر اعلام کرد:”آقای میرزایی، در تاریخ ۳۰ اسفند ماه ۱۴۰۳، هنگام ورزش در هواخوری زندان اوین، از ناحیه پا بشدت آسیب دید و همبندیان که وی را جهت مداوا به بهداری زندان منتقل کردند و در پی عدم رسیدگی پزشکی مواجه شد ولی پی درخواست اعزام وی به مرکز درمانی تخصصی، مسئولان زندان اوین، توجهی به این درخواست نکردند و وضعیت پای او بدتر شد به‌طوری‌که به سختی قادر به راه رفتن بود. پس از گذشت ۱۰ روز از این حادثه، استیفان به بیمارستان منتقل شد، اما در زمان انتقال پای او به شدت ورم کرده بود و پزشکان تنها آتل به پای وی بستند. در نهایت، در تاریخ ۲۰ فروردین ماه ۱۴۰۴، پای وی گچ گرفته شد اما به دلیل تأخیر در اعزام به بیمارستان، وضعیت پای آقای مینایی رو به وخامت گذاشته و تصاویر رادیولوژی نشان می‌دهد که پای او نیاز به عمل جراحی دارد. همچنین، پیش‌تر نیز این شهروند مسیحی توسط یکی از نگهبانان به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و با ضربه مستقیم به ناحیه سینه و قلب دچار وخامت حال شد، اما از اعزام او به بهداری جلوگیری شده است.”

لازم به ذکر است، استیفان میرزایی، در مراحل دادرسی، توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام از طریق فعالیت و راه‌ اندازی کلیسای خانگی» به تحمل ۳ سال و ۷ ماه حبس تعزیری و بعنوان مجازات تکمیلی هم به محرومیت از حقوق اجتماعی محکوم شد. 

در تاریخ ۱۶ آذر ماه ۱۴۰۳، استقیان میرزایی، در تهران، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام به بند عمومی آن زندان، منتقل و حدود ۲ ماه ۶ روز بعد با تودیع وثیقه ای به ارزش ۶۰۰ میلیون تومان، آزاد شده بود ولی پس از ابلاغ حکم قطعی، این نوکیش مسیحی، پس از بازداشت، برای تحمل دوران حبس تعزیری خود به زندان اوین، منتقل شد. 

اعتصاب غذا؛ آخرین اعتراض یک زندانی سیاسی به نقض حقوق بشر

به‌دنبال محرومیت‌های مستمر از حقوق اولیه‌اش، از جمله محرومیت از تماس با خانواده، استیفان مینایی دست به اعتصاب غذا زده است. این اقدام اعتراض‌آمیز به‌عنوان آخرین وسیله برای جلب توجه به نقض حقوق او و شرایط غیرانسانی که در زندان اوین تجربه می‌کند، صورت گرفته است.

محرومیت از تماس با خانواده برای یک زندانی که به دلیل فعالیت‌های مذهبی خود دستگیر شده، نقض آشکار حق‌های انسانی است. طبق ماده ۱۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر فرد حق دارد که از حمایت خانواده‌های خود بهره‌مند شود و هیچ فردی نباید از این حق محروم شود. محرومیت از این حقوق به‌ویژه در شرایط زندان‌های جمهوری اسلامی ایران، که بسیاری از زندانیان از تماس با خانواده‌های خود محروم هستند، نشان‌دهنده بی‌توجهی به حقوق ابتدایی انسان‌ها است.

نقض آشکار حقوق زندانیان سیاسی تحت رژیم جمهوری اسلامی ایران

روند رسیدگی به پرونده استیفان مینایی، از بازداشت او تا وضعیت کنونی در زندان، با اصول حقوقی و استانداردهای بین‌المللی دادرسی عادلانه در تضاد است. طبق میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فرد باید از محاکمه‌ای عادلانه برخوردار باشد، که در این پرونده چنین چیزی مشاهده نمی‌شود.

در مورد رسیدگی به وضعیت جسمانی او، ماده ۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر تأکید دارد که هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد. اقداماتی همچون ضرب و شتم توسط نگهبانان زندان و عدم رسیدگی پزشکی به وضعیت بحرانی او، به وضوح نقض این اصول است.

در زمینه حقوق زندانیان سیاسی، باید یادآور شد که رژیم جمهوری اسلامی ایران به‌طور مستمر در معرض انتقادهای بین‌المللی قرار دارد. بسیاری از سازمان‌های حقوق بشری، از جمله عفو بین‌الملل و سازمان ملل متحد، به نقض گسترده حقوق زندانیان سیاسی در این کشور اشاره کرده‌اند.

نگرانی‌های بین‌المللی: فشار بر جمهوری اسلامی ایران برای توقف نقض حقوق بشر

مجموعه اقدامات نقض‌آمیز در پرونده استیفان مینایی، به‌ویژه شرایط بد بهداشتی و جسمانی او در زندان، بار دیگر توجه جامعه بین‌المللی را به نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران جلب کرده است. 

سازمان‌های بین الملی مدافع حقوق بشر از قبیل سازمان عفو بین‌الملل و کمیته حقوق بشر سازمان ملل متحد خواستار رسیدگی به وضعیت زندانیان سیاسی و جلوگیری از شکنجه و فشارهای روانی بر آنها شده‌اند.

در حالی که جمهوری اسلامی ایران از نظر قانونی موظف به رعایت حقوق بشر و استانداردهای بین‌المللی دادرسی است، شواهد موجود نشان‌دهنده سرکوب آزادی‌های فردی و نادیده گرفتن تعهدات بین‌المللی است. فشارهای بین‌المللی می‌تواند نقشی حیاتی در احقاق حقوق استیفان مینایی و سایر زندانیان سیاسی ایفا کند.

نقض مستمر حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران باید مورد توجه جدی قرار گیرد

دستگاه قضائی جمهوری اسلامی ایران باید هرچه سریع‌تر نسبت به وضعیت استیفان مینایی و سایر زندانیان سیاسی توجه کرده و بر اساس اصول حقوق بشری و قوانین بین‌المللی، شرایط انسانی را در زندان‌ها فراهم آورد. محرومیت از تماس با خانواده، عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان و شکنجه‌های جسمی و روحی از جمله اقدامات غیرقانونی است که باید در یک جامعه دموکراتیک و منطبق با حقوق بشر، به‌طور جدی پیگیری و اصلاح شوند. جامعه جهانی باید به نقض حقوق بشر در ایران واکنش نشان دهد و فشارهای بیشتری برای توقف این ظلم‌ها وارد کند. 

Please follow and like us: