By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-RG2
حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۱۵ فروردین ماه ۱۴۰۴، حمیدرضا مروجی سبزواری با وضعیت بلاتکلیف در بازداشت موقت بسر می برد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز جمعه ۱۵ فروردین ماه ۱۴۰۴، حمیدرضا مروجی سبزواری، از فعالان حوزه عرفان و ادبیات، علیرغم گذشت بیش از ۳ هفته از تاریخ دستگیری از حقوق اولیه یک متهم، محروم و در بلاتکلیفی بسر می برد.
به نقل از یک فردم مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”محرومیت آقای مروجی سبزواری، در حالی است که وی از بیماری میگرن(سردردهای عصبی) در رنج است و پیگیریهای صورت گرفته از سوی خانواده وی بی نتیجه بوده است.”
براساس اطلاعات دریافتی توسط حقوق بشر در ایران، اتهامات منتسب شده به حمیدرضا مروجی سبزواری «اجتماع و تبانی»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «تشویق شهروندان به فساد از طریق فعالیت آموزشی و تبلیغی مغایر با شرع مقدس اسلام» عنوان شده است.
لازم به ذکر است، حمیدرضا مروجی سبزواری، در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۴۰۳، توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود، در شهرستان سبزوار، بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات آن شهرستان، منتقل شد.
این نوع بازداشتها، که در آن فرد بدون اطلاعرسانی به خانواده یا دسترسی به وکیل به نقطهای نامعلوم منتقل میشود، مصداق بارز ناپدیدسازی قهری است. طبق کنوانسیون بینالمللی حمایت از تمامی افراد در برابر ناپدیدشدگی اجباری، که ایران به آن متعهد است، ناپدیدسازی قهری یک جرم بینالمللی محسوب میشود. این کنوانسیون دولتها را موظف میکند که هر فرد بازداشتشده را در مکانی مشخص و تحت نظارت مراجع قضایی نگه دارند و اطلاعات مربوط به وضعیت او را به خانوادهاش ارائه دهند.
مطابق با ماده ۹ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی، هر شخصی که بازداشت میشود، باید فوراً از علت بازداشت خود مطلع شود، به وکیل دسترسی داشته باشد و امکان دفاع از خود را داشته باشد. اما در ایران، این اصول ابتدایی دادرسی منصفانه، بهطور سیستماتیک نقض میشوند.
اتهامات واهی؛ ابزار سرکوب دگراندیشان
رسانههای وابسته به حکومت، در توضیح علت بازداشت حمیدرضا مروجی سبزواری، اتهاماتی مانند “تشویق مردم به فساد” و “فعالیت آموزشی و تبلیغی مغایر با شرع مقدس اسلام” را مطرح کردهاند.
این نوع اتهامات مبهم و غیرحقوقی، سالهاست که برای سرکوب روشنفکران، محققان و منتقدان حکومت استفاده میشود. بسیاری از پژوهشگران، اساتید دانشگاه و اندیشمندان، با همین اتهامات کلی و بدون ارائه هیچ مستندات حقوقی، بازداشت و محاکمه شدهاند.
طبق ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق آزادی بیان دارد و میتواند بدون ترس از مجازات، نظرات خود را ابراز کند. جمهوری اسلامی اما، با استناد به قوانین مبهم و کلی، هرگونه اندیشهورزی خارج از چارچوب ایدئولوژی حکومتی را جرمانگاری کرده و بهشدت سرکوب میکند.
حمله به فرهنگ و عرفان ایرانی؛ خاموش کردن اندیشههای مستقل
حمیدرضا مروجی سبزواری، سالها در حوزه عرفان اسلامی و ادبیات فارسی پژوهش کرده و بیش از دو هزار جلسه آموزشی در زمینه تفسیر قرآن، مثنوی معنوی مولانا، منطقالطیر شیخ عطار، غزلیات حافظ و سایر متون عرفانی برگزار کرده است.
سرکوب چنین چهرههایی، نشاندهنده واهمه حکومت از گسترش تفکر آزاد و مستقل است. جمهوری اسلامی، با رویکردی افراطی و بسته، تنها قرائت رسمی خود از دین را مشروع میداند و هرگونه برداشت متفاوت را “تبلیغ علیه شرع” تلقی میکند.
این در حالی است که عرفان ایرانی، همواره بخش جداییناپذیری از هویت فکری، فرهنگی و دینی ایران بوده است. سرکوب پژوهشگران عرفان، نهتنها سرکوب یک فرد، بلکه تلاش برای از بین بردن یک سنت فکری است که قرنها در تاریخ ایران حضور داشته است.
نقض حقوق متهم؛ بازداشت بدون محاکمه و محرومیت از وکیل
طبق قوانین ایران، بهویژه ماده ۳۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، هیچ فردی نباید بدون حکم قضایی بازداشت شود. همچنین ماده ۵ قانون آیین دادرسی کیفری ایران تأکید دارد که محل نگهداری متهم باید به خانوادهاش اطلاع داده شود.
اما رویه نیروهای امنیتی در ایران نشان داده که این قوانین بهطور گستردهای نقض میشوند. افراد نهتنها بدون حکم قضایی بازداشت میشوند، بلکه تا هفتهها و حتی ماهها در بازداشتگاههای امنیتی، بدون اطلاعرسانی به خانواده و دسترسی به وکیل نگه داشته میشوند.
محرومیت از وکیل، نقض آشکار ماده ۱۴ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی است که تأکید دارد هر فرد متهم، باید در تمامی مراحل دادرسی به وکیل مستقل دسترسی داشته باشد. اما در ایران، وکلا اغلب اجازه دفاع از موکلان خود را ندارند، یا تنها وکلای مورد تأیید نهادهای امنیتی اجازه دارند در پروندههای امنیتی حضور داشته باشند.
نگرانی از شکنجه و اعترافگیری اجباری
با توجه به سوابق نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی، نگرانیهای جدیای وجود دارد که حمیدرضا مروجی سبزواری در بازداشتگاههای امنیتی، تحت شکنجههای جسمی و روانی قرار گرفته باشد.
حمیدرضا مروجی سبزواری، پژوهشگر در حوزه عرفان بیش از دو هزار جلسه در شرح و تفسیر قرآن، مثنوی معنوی مولانا، منطقالطیر شیخ عطار، غزلیات حافظ و دیگر متون عرفانی برگزار کرده است.
بسیاری از بازداشتشدگان سیاسی و عقیدتی در ایران، پس از هفتهها نگهداری در سلولهای انفرادی، تحت فشار و شکنجه مجبور به اعتراف علیه خود میشوند. این شیوه، نقض آشکار کنوانسیون منع شکنجه سازمان ملل متحد است که ایران به آن متعهد است.
سازمانهای حقوق بشری بارها گزارش دادهاند که بازداشتشدگان در بازداشتگاههای اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات، تحت شکنجههای جسمی، تهدیدهای خانوادگی و فشارهای روانی قرار میگیرند تا به جرائمی که مرتکب نشدهاند اعتراف کنند.
لزوم اقدام بینالمللی علیه سرکوبگران در ایران
پرونده حمیدرضا مروجی سبزواری، تنها یک نمونه از صدها مورد سرکوب روشنفکران و دگراندیشان در ایران است. جمهوری اسلامی، با سوءاستفاده از قوانین مبهم و ارعاب سازمانیافته، تلاش میکند هرگونه اندیشهورزی مستقل، نقد دینی و فرهنگی، و آزادی بیان را خفه کند.
جامعه جهانی باید نسبت به این اقدامات واکنش جدی نشان دهد. سازمان ملل، اتحادیه اروپا و نهادهای مدافع حقوق بشر باید خواستار آزادی فوری حمیدرضا مروجی سبزواری و سایر زندانیان عقیدتی در ایران شوند. همچنین مقامات جمهوری اسلامی که در این سرکوبها نقش دارند، باید تحت تحریمهای حقوق بشری قرار گیرند و در دادگاههای بینالمللی به جرم نقض سیستماتیک حقوق بشر محاکمه شوند.
تا زمانی که این اقدامات سرکوبگرانه ادامه داشته باشد، ایران نهتنها از پیشرفت فکری و فرهنگی محروم خواهد ماند، بلکه بهعنوان یکی از بزرگترین ناقضان حقوق بشر در جهان شناخته خواهد شد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.