گزارشی از وضعیت ناظم بریهی، محبوس در زندان شیبان اهواز

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۳ آبان ماه ۱۴۰۴، ناظم بریهی، زندانی سیاسی محبوس در زندان شیبان در حال تحمل دوران حبس خود است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۳ آبان ماه ۱۴۰۴، ناظم بریهی، متولد: ۱۳۶۵ و زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد و محبوس در زندان شیبان(مرکزی) اهواز، در حالی دوران محکومیت خود را سپری می کند که اخیرا به سلول انفرادی منتقل شده است. 

کریم دحیمی، فعال حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر در تشریح آن به گزاشگر حقوق بشر در ایران گفت:”آقای بریهی، چندی پیش با انتشار یک فایل صوتی، نسبت به محرومیت زندانیان محبوس در زندانهای استان خوزستان، از «عفو معیاری» معترض شده بود و مسئولان زندان شیبان اهواز هم به جای شنیدن صدای این زندانی، وی را به سلول انفرادی منتقل کردند.” 

ناظم بریهی، در فایل صورت خود اعلام کرده بود:”طبق قانون، حبس ابد مشروط است و حداکثر ۲۵ سال طول می‌کشد، اما قوانین جدیدی بر ما تحمیل شده تا در زندان بمانیم. قوه قضائیه می‌گوید شدیدترین مجازات شما ۱۰ سال است، در حالی که ۲۱ سال حبس کشیده‌ایم بدون مرخصی. ما بی‌گناهیم؛ نه کسی را کشتیم و نه کسی را مجروح کردیم. خانواده‌هایمان نابود شده‌اند. از رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری بخواهید صدای ما را برسانند؛ دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم.” 

لازم به ذکر است، ناظم بریهی، در تاریخ ۱۹ شهریور ماه ۱۳۸۴، توسط نیروهای امنیتی در استان خوزستان، بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه اداره کل اطلاعات استان خوزستان در شهر اهواز و طی مراحل بازجویی ها و بازپرسی به زندان شیبان(مرکزی) اهواز، منتقل شد. 

با آغاز مراحل دادرسی، ناظم بریهی، توسط قاضی شعبانی ـ رئیس شعبه ۳دادگاه انقلاب اهواز، محاکمه و از بابت اتهامات«اقدام علیه امنیت ملی» و «افساد فی الارض» به تحمل حبس تعزیری و اعدام محکوم شده بود. 

در پی ارجاع پرونده ناظم بریهی به شعبه ۳۲ دیوان عالی کشور، حکم اعدام وی عینا تائید و پرونده وی به شعبه اجرای احکام دادسرای انقلاب اهواز، ارجاع شد. 

در سال ۱۳۸۶، حکم اعدام صادره بر علیه ناظم بریهی، با یک درجه تخفیف به حبس ابد کاهش پیدا کرد. 

در نظام قضایی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران، استفاده از سلول انفرادی علیه زندانیان سیاسی و عقیدتی همچنان به‌عنوان ابزاری برای فشار، شکنجه و اعتراف‌گیری اجباری رواج دارد. نگهداری زندانیان در سلول‌های انفرادی برای مدت‌های طولانی، بدون ارتباط با خانواده، وکیل یا سایر زندانیان، مصداق بارز رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز است که در تعارض مستقیم با ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر قرار دارد.

گزارش‌های متعددی نشان می‌دهد که زندانیان سیاسی در مراحل بازجویی، به‌ویژه در بازداشتگاه‌های وابسته به نهادهای امنیتی، هفته‌ها یا ماه‌ها در سلول‌های کوچک و بدون امکانات اولیه نگهداری می‌شوند. این بازداشت‌ها معمولاً همراه با بازجویی‌های مکرر، تهدید، بی‌خوابی اجباری و فشارهای روانی برای اخذ اعترافات ساختگی است.

سازمان ملل متحد و گزارشگران ویژه این نهاد بارها تأکید کرده‌اند که استفاده طولانی‌مدت از سلول انفرادی می‌تواند نوعی شکنجه روانی محسوب شود و هیچ توجیه قانونی یا امنیتی برای آن قابل پذیرش نیست.

با وجود این هشدارها، نهادهای امنیتی و قضایی ایران همچنان از این روش به‌صورت سیستماتیک علیه فعالان سیاسی، مدنی، روزنامه‌نگاران، نوکیشان مذهبی و اقلیت‌های قومی و عقیدتی استفاده می‌کنند.

جامعه بین‌المللی و نهادهای مدافع حقوق بشر خواستار توقف فوری استفاده از سلول انفرادی، تحقیق مستقل درباره موارد شکنجه و پاسخگویی مقامات مسئول در این نقض‌های گسترده حقوق بشری شده‌اند.

Please follow and like us: