محرومیت یحیی ناصری، زندانی سیاسی از حق درمان

حقوق بشر در ایران ـ  امروز دوشنبه ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۳، یحیی ناصری در حال سپری کردن دوران حبس ابد خود است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۳، یحیی ناصری، متولد: ۱۳۶۵، اهل استان خوزستان و زندانی «سیاسی» محبوس در بند ۵ زندان شیبان(مرکزی) اهواز، در حال تحمل دوران حبس ابد خود است و تا به امروز ۱۸ سال از محکومیت خود را در حالی سپری کرده که در پی ابتلا به بیماری هموروئید و خونریزی شدید نیازمند اعزام به مرکز درمانی خارج از زندان است اما با مخالفت دادستان اهواز برای اعزام به بیمارستان مواجه است. 

براساس این گزارش، در حالی یحیی ناصری دوران محکومیت حبس ابد خود را سپری می کند که با توجه به وضعیت خدمات درمانی نامناسب در زندان شیبان اهواز ابتلا یحیی ناصری به بیماری هموروئید این زندانی سیاسی نیازمند اعزام به مرکز درمانی خارج از زندان است اما از حقوق اولیه یک زندانی برای دسترسی به خدمات پزشکی محروم شده است. 

همچنین، گفته می شود، یحیی ناصری، در میان زندانیان جرائم غیرسیاسی و بدون رعایت اصل تفکیک جرائم دوران محکومیت حبس ابد خود را سپری می کند. 

لازم به اشاره است، یحیی ناصری، در سال ۱۳۸۴، با اتهامات سیاسی ـ امنیتی، در استان خوزستان، توسط یکی از نهادهای امنیتی، دستگیر و پس از انتقال به بازداشتگاهی در اهواز مرکز استان خوزستان و طی مراحل بازجویی ها پس از ۹ ماه، دوران تحقیقات خود را توام با تحمل انواع شکنجه ها از سوی بازجویان با هدف اعتراف اجباری بر علیه خود پشت سر گذاشت و در نهایت به بند قرنطینه زندان کارون اهواز و چند سال بعد در پی تعطیلی آن زندان به زندان شیبان(مرکزی) اهواز منتقل شد.

با آغاز مراحل دادرسی، یحیی ناصری، توسط قاضی شعبانی ـ رئیس شعبه اول دادگاه انقلاب اهواز، در حالی که از حقوق اولیه یک متهم محروم شده بود و به شدت تحت انواع شکنجه ها قرار گرفت از بابت اتهام «محاربه از طریق بمب‌‌گذاری»، محاکمه و به اعدام محکوم شده بود.

پس از ابلاغ حکم و ارجاع این پرونده به شعبه دیوان عالی کشور، حکم صادره بدوی بر علیه یحیی ناصری، نقض و پرونده وی به شعبه همر عرض در دادگاه انقلاب اهواز، ارجاع شد و در پی محاکمه مجدد، یحیی ناصری با یک درجه تخفیف در مجازات به حبس ابد محکوم شد. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: