https://wp.me/p6xuBy-My9
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۲۲ شهریور ماه ۱۴۰۳، فارس عموری(رماحی)، زندانی سیاسی از حق درمان محروم شده است.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز پنجشنبه ۲۲ شهریور ماه ۱۴۰۳، فارس عموری(رماحی)، فرزند: حمود، متولد: ۱۳۶۹، اهل شهرستان شادگان از توابع استان خوزستان، زندانی سیاسی محبوس در بند ۵ زندان شیبان(مرکزی) اهواز مرکز استان خوزستان، در پی محرومیت از اعزام به مرکز درمانی تخصصی در وضعیت نامناسب جسمانی است.
به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آقای عموری، از بیماری کیست مو در نواحی حساسی از بدن خود در رنج است و با توجه به کیفیت نامطلوب خدمات درمانی ارائه شده در زندان شیبان و مخالفت با اعزام وی به مرکز درمانی خارجی از زندان، این نواحی دچار عفونت شده است و با توجه به اعلام پزشک بهداری فارس عموری باید به بیمارستان تخصصی اعزام و تحت عمل جراحی برای خارج کردن کیست مذکور قرار بگیرید اما در پی مخالفت دادستان و ضابط امنیتی پرونده اش از حق درمان محروم شده است. با این وجود روزانه در بهداری تنها به تزریق یک آمپول آنتی بیوتیک اکتفا می کنند و به علت درد و رنج وی از این بیماری، حدود ۱۰ کیلو از وزن خود را از دست داده است. او به شدت نیازمند رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به مراکز درمانی است.”
لازم به اشاره است، فارس عموری(رماحی) در بهمن ماه ۱۳۹۷، توسط نیروهای امنیتی در استان خوزستان، دستگیر و پس از انتقال به بازداشتگاهی در اهوزا و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، به زندان مرکزی(شیبان) اهواز منتقل شد.
با آغاز مراحل دادرسی، فارس عموری(رماحی)، توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب اهواز، از بابت اتهام «عضویت در گروهک حرکه النضال»، «ارتکاب قتل عمد ۴ تن از اعضای نیروی مقاومت بسیج و یک مامور نیروی انتظامی» به اعدام محکوم شده بود. اما در پی اعتراض و طی مراحل دادرسی مجدد حکم اعدام وی به ۳۵ سال حبس تعزیری و ۱۵ سال تبعید به زندان سنندج، تبدیل شد.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

