محرومیت ۳ زندانی سیاسی از حق تماس تلفنی

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۲۱ مهر ماه ۱۴۰۳، ناصر رضائی، محمدحسین حاصلی و وحید چاوران، سه زندانی سیاسی از حق تماس تلفنی، محروم هستند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۲۱ مهر ماه ۱۴۰۳، محمدحسین حاصلی، ناصر رضائی و وحید چاوران، سه زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی استان ایلام، در حالی دوران حبس تعزیری خود را سپری می کنند که از حق تماس تلفنی با خانواده های خود محروم هستند. 

به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده این زندانیان سیاسی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”علیرغم گذشت بیش از ۸ ماه، محمدحسین حاصلی، ناصر رضائی و وحید چاوران، از حق برقراری تمای تلفنی با خانواده های خود محروم هستند و این اقدام پس از درخواست دادستان، از قاضی دادگاه و با صدور حکم قضایی صورت گرفته است. این محرومیت در حالی اعمال شده که هر ۳ نفر این زندانیان سیاسی در مراحل بازجویی، بازپرسی و دادگاه خود از حق دسترسی به وکیل مورد نظرشان محروم شدند.” 

این فرد مطلع در ادامه خاطرنشان کرد:”با توجه به اینکه وحید چاوران از بیماری پانیک عصبی در رنج است و سال قبل نامه ای برای انجام معانیات روانی توسط ۲ پزشک متخصص اعصاب و روان و پزشکی قانونی استان ایلام بنا به درخواست قاضی رجب محمدی، صادر و ضمن تائید این بیماری در وحید چاوران، در پرونده وی ثبت شد اما قاضی دادگاه، علیرغم اینکه خود، متقاضی بررسی سلامت جسمی و روانی وحید چاوران شده بود اما در مرحله دادرسی هیچگونه توجهی به نظریه کمیسیون پزشکی قانونی نکرده و وحید چاوران، طی این مدت چند مرحله بر اثر وخامت وضعیت جسمانی به بهداری زندان منتقل شده بود و تداوم محرومیت وی از تماس و بی خبری خانواده اش موجی از نگرانی را در خصوص سلامت این زندانی سیاسی ایجاد کرده است.”

لازم به ذکر است، ناصر رضایی، وحید چاوران و محمدحسین حاصلی، در تاریخ ۲۲ مردادماه ١۴٠٢، پس از احضار به شعبه بازپرسی در دادسرای عمومی و انقلاب استان ایلام و تفهیم اتهام، برای دومین مرتبه، بازداشت و به بازداشتگاه مرکزی استان ایلام منتقل شدند. 

با آغاز مراحل دادرسی، این سه شهروند، توسط قاضی رجب محمدی ـ رئیس شعبه ۲ دادگاه انقلاب ایلام، محاکمه و در دی ماه ۱۴۰۲، وحید چاوران، از بابت اتهام «محاربه از طریق تیراندازی در میدان بسیج دهلران» به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری درجه ۴ توام با تبعید به زندان مرکزی زاهدان و به اتهام «محاربه از طریق اغتشاش و وحشت آفرینی در میان شهروندان در میدان بسیج شهرستان آبدانان» به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری درجه ۴، به اتهام «اخلال در نظم عمومی» به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد. 

همچنین، محمدحسین حاصلی، از بابت اتهام «محاربه» به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری درجه ۴ توام با تبعید به زندان وکیل آباد مشهد، ناصر رضایی، از بابت اتهام «محاربه» به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری درجه ۴ توام با تبعید به زندان مرکزی کرمان و عظیم یادگاری از بابت اتهام «معاونت در محاربه» به تحمل ۱۰ سال و ۱ روز حبس تعزیری و ۲ سال حبس در تبعیدبه زندان وکیل اباد(مرکزی) مشهد، محکوم شد. 

ناصر رضائی هم از بابت اتهام (محاربه) به تحمل ۱۲ سال حبس تعزیری درجه ۴ توام با تبعید به زندان مرکزی کرمان و عظیم یادگاری از بابت اتهام «معاونت در محاربه» به تحمل ۱۰ سال و ۱ روز حبس تعزیری درجه ۴ و ۲ سال حبس در تبعید به زندان کرمان، محکوم شد. 

ناصر رضایی، در تاریخ ۱ خرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در اهواز مرکز استان خوزستان، بازداشت و برای تشکیل پرونده قضایی به بازداشتگاه مرکزی اداره اطلاعات استان ایلام منتقل و پس از اتمام بازجویی ها به بازداشتگاه(زندان) مرکزی استان ایلام، منتقل و چندی بعد با تودیع قرار وثیقه آزاد شده بود. 

وحید چاوران هم در تاریخ ۲ تیر ماه ۱۴۰۲، در حالی که برای خروج از کشور به شهر ارومیه سفر کرده بود در پی یورش شبانه ماموران امنیتی به مکانی که وی در آنجا مخفی شده بود، بازداشت و برای تشکیل پرونده به بازداشتگاه مرکزی اداره کل اطلاعات استان ایلام، منتقل شده و از آن زمان تا به امروز در وضعیت بلاتکلیف بسر می برد و چندی پیش در اعتراض به محرومیت وی از حقوق یک متهم و تداوم بلاتکلیفی اش در بازداشت برای مدتی اعتصاب غذا کرده بود. 

محمدحسین حاصلی هم، در تاریخ ۴مردادماه ۱۴۰۲، از سوی نیروهای امنیتی در بخش سراباغ از توابع شهرستان آبدانان در استان ایلام، بازداشت شد. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: