https://wp.me/p6xuBy-OeX
حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۲۲ آبان ماه ۱۴۰۳، حسین کوشکی نژاد، زندانی سیاسی از حق درمان محروم است.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز سه شنبه ۲۲ آبان ماه ۱۴۰۳، حسین کوشکی نژاد، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در پی محرومیت از حق دسترسی به خدمات پزشکی و امتناع مسئولان قضایی برای اعزام به مرکز درمانی خارج از زندان، در وضعیت نامناسب جسمانی قرار گرفته است.
به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”با توجه به اینکه زندانیان از وضعیت تغذیه مناسبی برخوردار نیستند آقای کوشکی نژاد از مشکلات مفصلی در ناحیه زانو در رنج است و نیازمن اعزام به مرکز ارتوپدی و انجام اقدامات درمانی است اما در پی مخالفت دادستان تهران برای اعزام وی به مرکز درمانی در وضعیت نمناسب جسمانی قرار دارد. همچنین، زندان اوین با دو بیمارستان طالقانی و شهدای تجریش، قرارداد دارد و اعزام به این ۲ مرکز درمانی، نیاز به به معرفی پزشک ندارد اما هزینههای جراحی و درمان بر عهدهی زندانی گذاشته میشود. به همین دلیل، خانواده و اطرافیان وی به دنبال پزشکی هستند که بتواند این جراحی را بهصورت رایگان انجام دهد، زیرا حسین به علت شرایط مالی نامناسب و ناتوانی در پرداخت هزینههای درمان، قادر به تأمین مخارج جراحی نیست. همچنین، دو پزشک برای انجام این جراحی اعلام آمادگی کردهاند، اما مسئولان زندان با ایجاد موانع، مانع از تحقق این درمان شدند.”
تداوم محرومیت حسین کوشکی نژاد در حالی است که این حقوق بشر در ایران، پیشتر با انتشار گزارشاتی به محرومیت وی از حق درمان و بی تفاوتی مسئولان زندان اوین، دادستان و ضابط امنیتی، پرونده این زندانی سیاسی از حق درمان، اشاره کرده بود.
لازم به اشاره است، حسین کوشکی نژاد، در مراحل دادرسی توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «اجتماع و تبانی» محاکمه و پس از تبرئه از اتهام دوم، فقط به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.
پس از طی مراحل دادرسی و ابلاغ حکم قطعی دادگاه، حسین کوشکی نژاد، در تاریخ ۱۹ فرردین ماه ۱۴۰۳، پس از احضار به شعبه اول اجرای احکام دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، جنب زندان اوین، دستگیر و برای سپری کردن دوران حبس تعزیری خود به آن زندان، منتقل شد.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

