گزارش تحلیلی ـ حقوقی از پلمب دستکم ۲۰ واحد صنفی در اصفهان

لینک کوتاه این مطلب:
https://wp.me/p6xuBy-UJe

حقوق بشر در ایران ـ امروز یکشنبه ۱۶شهریورماه ۱۴۰۴، ماموران اداره نظارت بر اماکن عمومی نیروی انتظامی در اصفهان، دستکم ۲۰ محل کسب را پلمب کردند.

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از هم میهن، طی ۲ ماه اخیر، دستکم ۲۰ کافه، باغ رستوران یا تلار عروسی در استان اصفهان، به علت «هنجارشکنی درباره نوع پوشش و حجاب زنان» توسط ماموران اداره نظارت بر اماکن عمومی نیروی انتظامی پلمب شده است. این موضوع به یکی از چالش‌های جدی حقوق بشری در ایران تبدیل شده است. در سال‌های اخیر، سیاست‌های حکومتی در زمینه حجاب اجباری با شدت بیشتری اعمال شده و پیامدهای گسترده‌ای برای زنان، دختران و صاحبان کسب‌وکارها داشته است.

سرهنگ مستأجران، رئیس اداره نظارت بر اماکن عمومی فرماندهی انتظامی استان اصفهان در تشریح این خبر مدعی شد:”یک کافه رستوران به‌دلیل اقدامات غیرقانونی و انتشار تصاویر خلاف شئونات اسلامی در فضای‌ مجازی تعطیل شده است.”

این مقام انتظامی در ادامه مدعی شد:”متخلف با انتشار تصاویر خلاف شئونات اسلامی در فضای مجازی و رعایت نکردن ضوابط، باعث ایجاد نارضایتی عمومی شده بود. مأموران پس از اطمینان از صحت گزارش‌ها، با کسب مجوز قضایی، نسبت به پلمب این واحد و تشکیل پرونده اقدام کردند.”

پلمب جملگی این واحدهای صنفی، در زمانی صورت گرفته که جنگ بین ایران و اسرائیل در جریان بوده و با توجه به موقیعیت حساس آن دوره، مسئولان حکومتی و انتظامی، به جای تامین امنیت شهروندان به فکر ایجاد محدودیت در کسب و کار آنها بر آمدند.

همچنین، با توجه به فرافکنی و حیله گری حکومت جمهوری اسلامی، از ابزار حجاب در جامعه، فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت مسعود پزشکیان، اعلام کرد:”اگر لایحه حجاب و عفاف اجرا می‌شد، شاهد همراهی و انسجام مردم در جنگ ۱۲ روزه نبودیم.”

سخنگوی دولت مسعود پزشکیان، از لایحه‌ای صحبت می کند که با تصویب مجلس و تایید شورای نگهبان برای اجرا به دولت مسعود پزشکیان فرستاده شد اما درنهایت با مجوز شورای‌عالی امنیت ملی، متوقف شد. این‌ها اما موجب نشده که گزارش‌های روزمره مردم و خبرهای رسمی و غیررسمی درباره برخوردهای قضایی، تذکرهای خیابانی، ارسال پیامک و پلمب کافه‌ها با موضوع حجاب، متوقف شود.

در ادامه افزایش فشارهای امنیتی ـ انتطامی به شهروندان با هدف گسترش ارعاب در ایران، در تاریخ ۱۴ شهریور ماه ۱۴۰۴، در شهرستان دزفول از توابع استان خوزستان، یک واحد صنفی به علت «بی‌حجابی زنان و دختران» پلمب شد و در تاریخ ۱۵ شهریور ماه ۱۴۰۴ هم در تهران، یک کافه رستوران در منطقه نیاوران تهران که قصد برگزاری یک مراسم با حضور زنان موتورسوار را داشت، پلمب شده است؛ زنانی که یک‌هفته پیش دولت اعلام کرد، برای حمایت و قانونی‌تر کردن موتورسواری‌شان، لایحه‌ای را در این باره به مجلس فرستاده است.

اخبار رسمی و غیررسمی نشان می‌دهد که طی ۲ماه اخیر، دستکم ۲۰ کافه، باغ رستوران و تالار عروسی به‌دلیل آنچه که از آن تحت عنوان «هنجارشکنی درباره نوع پوشش و حجاب زنان» خوانده شده، در شهرهای تهران، دزفول، همدان، کاشان و مَرق اصفهان پلمب شده‌اند.

حالا یکی از زنان ساکن دزفول که روزانه به ۳ کافه مشهور این شهر مراجعه می‌کرد اعلام کرد:”از وقتی این کافه‌ها پلمب شده‌اند، تنها سرگرمی نوجوانان و جوانان در این شهر کوچک از دست رفته و این ۳ کافه در بلوار ولیعصر در منطقه فرهنگ شهر، چهره زیبایی به شهر داده‌اند. ساعت هشت شب به‌بعد نوجوانان و جوانان می‌آیند و در نور قشنگ این کافه‌ها عکس می‌گیرند اما از وقتی بسته شده‌اند انگار نور از شهر رفته. تنها سرگرمی ما از بین رفته است.”

اینها ادامه برخوردهای قبل از شروع جنگ، با بعضی واحدهای صنفی است؛ نمونه‌اش دو روز پس از آنکه سرهنگ «کامران بخشی‌پور» رئیس اداره نظارت بر اماکن عمومی استان گیلان از پلمب ۴۲ واحد صنفی کافه رستوران به‌دلیل هنجارشکنی در رشت خبر داد؛ برخوردهایی که در مواردی که به‌طور مستقیم، دلیل‌اش حجاب اعلام نمی‌شود هم وجود دارد.

ابعاد مسئله

افزایش ارعاب و تهدید مستقیم به زنان و دختران در ایران

حضور گسترده نیروهای انتظامی و گشت‌های موسوم به «عفاف و حجاب» در معابر عمومی.

استفاده از دوربین‌های نظارتی برای شناسایی افراد “بی‌حجاب” در خودرو یا اماکن عمومی.

بازداشت، تشکیل پرونده قضایی، جریمه‌های نقدی و محدودسازی خدمات اجتماعی.

پلمب اماکن کسب و کار شهروندان

مغازه‌ها، کافه‌ها، رستوران‌ها، سالن‌های ورزشی و حتی مراکز درمانی به دلیل «عدم رعایت حجاب توسط مشتریان یا کارکنان» پلمب می‌شوند.

این اقدام به ابزار فشار اقتصادی بر جامعه مدنی و صاحبان مشاغل بدل شده است.

صاحبان کسب‌وکار در بسیاری موارد هیچ نقشی در انتخاب پوشش مشتریان ندارند، اما متضرر اصلی هستند.

پیامدهای اجتماعی

ایجاد فضای ترس و ناامنی روانی در جامعه، به‌ ویژه برای زنان و دختران.

گسترش خودسانسوری در رفتار اجتماعی، پوشش و حتی حضور در اماکن عمومی.