بازجویی از جلال کودریلو در اداره اطلاعات میاندوآب؛ تداوم فشارهای امنیتی بر شهروندان در ایران

حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۲۱اسفند ماه ۱۴۰۳، جلال کوردیلو، در اداره اطلاعات شهرستان میاندوآب تحت بازجویی قرار گرفت. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز یکشنبه ۱۹ اسفندماه ۱۴۰۳، جلال کودریلو، ساکن شهرستان میاندوآب از توابع استان آذربایجان غربی، پس از احضار تلفنی به اداره اطلاعات آن شهرستان، تحت بازجویی قرار گرفت. 

براساس این گزارش، جلال کودریلو با حضور در اداره اطلاعات شهرستان میاندوآب، در خصوص فعالیتهای مسالمت آمیز خود پیرامون اعتراضات مدنی خود تهدید به پرونده سازی قضایی شد. 

همچنین، مصادیق حقوقی اتهامات این شهروند «فعالیت تبلغیی علیه نظام» و «تشکیل گروه و دسته» عنوان شده است. 

این اقدام نشان‌دهنده تداوم سیاست‌های سرکوب‌گرایانه جمهوری اسلامی در برخورد با فعالان مدنی ـ فرهنگی و اعمال فشار بر جنبش‌های هویتی در ایران، است.

سرکوب فعالان مدنی و فرهنگی در ایران؛ سیاستی هدفمند برای سرکوب هویت‌های قومی

۱. جمهوری اسلامی و سیاست سرکوب قومیت‌ها

حکومت ایران همواره با سرکوب سیستماتیک و کنترل امنیتی، مانع از فعالیت‌های مدنی و فرهنگی اقوام غیرفارس در کشور شده است.

از شهروندان کُر در غرب کشور گرفته تا شهروندان عرب‌ در خوزستان، شهروندان بلوچ‌ها در سیستان و بلوچستان، و شهروندان ترک‌ در استانهای شمال غرب ایران، تمامی اقوامی که برای احقاق حقوق خود فعالیت می‌کنند، با بازداشت، احضار، شکنجه و حتی اعدام روبه‌رو می‌شوند.

احضار و بازجویی جلال کودریلو نیز تنها یکی از هزاران مورد فشار بر فعالان ترک در ایران است که حکومت ایران از آن به‌عنوان ابزاری برای ایجاد ترس و ارعاب استفاده می‌کند.

۲. پرونده‌سازی امنیتی علیه فعالان ترک؛ ابزار همیشگی حکومت

فعالان فرهنگی و ملی مدنی در ایران همواره با اتهامات واهی مانند «تبلیغ علیه نظام»، «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «اقدام علیه تمامیت ارضی کشور» و «همکاری با گروه‌های تجزیه‌طلب”» مواجه می شوند.

این اتهامات، که فاقد هرگونه پایه و اساس حقوقی هستند، صرفاً بهانه‌ای برای سرکوب جنبش‌های هویتی و مدنی است.

۳. چرا جمهوری اسلامی از هویت‌طلبان ترک وحشت دارد؟

ترک‌های آذربایجان یکی از بزرگ‌ترین اقوام ایران هستند که سال‌هاست برای احقاق حقوق فرهنگی، زبانی و اجتماعی خود تلاش می‌کنند.

حکومت ایران از گسترش هویت‌طلبی در آذربایجان وحشت دارد، زیرا:
• جنبش‌های هویتی ترک، مطالبات گسترده‌ای برای تدریس زبان ترکی در مدارس و رسمیت یافتن آن در ایران مطرح کرده‌اند.
• فعالان ترک خواستار پایان دادن به سیاست‌های تبعیض‌آمیز اقتصادی و فرهنگی در مناطق ترک‌نشین هستند.
• قدرت اقتصادی و جمعیتی ترک‌ها، آن‌ها را به یکی از مهم‌ترین گروه‌های معترض علیه سیاست‌های مرکزگرایانه حکومت تبدیل کرده است.

احضار، بازجویی و تهدید؛ نقض صریح قوانین داخلی و بین‌المللی

۱. نقض اصل ۲۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

طبق اصل ۲۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:

“تفتیش عقاید ممنوع است و هیچ‌کس را نمی‌توان به‌صرف داشتن عقیده‌ای مورد تعرض و مؤاخذه قرار داد.”

اما در ایران، صرف فعالیت‌های مدنی در حوزه حقوق قومی، فرهنگی و زبانی، جرم محسوب شده و فعالان هویتی تحت فشار قرار می‌گیرند.

۲. نقض ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)

ایران یکی از امضاکنندگان میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که در ماده ۹ آن تصریح شده است:

“هیچ‌کس نباید به‌طور خودسرانه دستگیر یا بازداشت شود. محرومیت از آزادی باید مطابق با قوانین روشن و مشخص باشد.”

اما در ایران، احضار و بازجویی فعالان مدنی بدون هیچ‌گونه روند قانونی مشخص انجام می‌شود، و نهادهای امنیتی به‌صورت خودسرانه افراد را تحت فشار قرار می‌دهند.

۳. نقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر

طبق ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر:

“هر فردی حق آزادی بیان و عقیده را دارد و نباید به دلیل ابراز نظر یا فعالیت مسالمت‌آمیز مورد تعقیب و آزار قرار گیرد.”

احضار و تهدید جلال کودریلو، تنها به دلیل فعالیت‌های مدنی و مسالمت‌آمیز، نمونه‌ای از سرکوب سیستماتیک آزادی بیان در ایران است.

سیاست سرکوب جنبش هویتی ترک‌ها در ایران؛ تاکتیک حکومتی برای حفظ مرکزگرایی

۱. سرکوب سیستماتیک زبان و فرهنگ ترک‌ها

یکی از ابزارهای سرکوب حکومت ایران علیه ترک‌های آذربایجان، جلوگیری از آموزش زبان مادری در مدارس و دانشگاه‌هاست.
• مطابق اصل ۱۵ قانون اساسی ایران، تدریس زبان‌های قومی در کنار زبان فارسی مجاز است، اما در عمل این اصل اجرا نمی‌شود.
• فعالانی که خواستار آموزش زبان ترکی هستند، با اتهامات امنیتی و بازداشت‌های گسترده مواجه می‌شوند.

۲. سرکوب اقتصادی مناطق ترک‌نشین

آذربایجان، علی‌رغم داشتن موقعیت استراتژیک اقتصادی، همواره مورد بی‌توجهی و سیاست‌های توسعه‌نیافته حکومت قرار گرفته است.
• صنایع و کارخانه‌های مهم در تبریز و دیگر شهرهای آذربایجان به‌تدریج تعطیل شده‌اند.

• کشاورزی و دامداری در این مناطق به دلیل بی‌توجهی دولت دچار بحران شده است. 

• دریاچه ارومیه که یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی آذربایجان بود، به دلیل سیاست‌های اشتباه حکومتی در آستانه نابودی قرار گرفته است.

واکنش‌های بین‌المللی و لزوم اقدام علیه سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی

۱. محکومیت اقدامات جمهوری اسلامی از سوی سازمان‌های حقوق بشری

سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر بارها نسبت به سرکوب اقوام و گروه‌های هویتی در ایران هشدار داده‌اند.

سازمان عفو بین‌الملل، سازمان ملل و دیده‌بان حقوق بشر، احضار و بازداشت فعالان ترک را نقض صریح حقوق بشر دانسته و خواستار توقف سرکوب سیستماتیک شده‌اند.

۲. درخواست برای تحریم مقامات امنیتی ایران

کشورهای غربی و اتحادیه اروپا باید مقامات قضایی و امنیتی ایران را که در سرکوب فعالان مدنی و قومی نقش دارند، تحریم کنند.

۳. ثبت پرونده نقض حقوق بشر در دادگاه‌های بین‌المللی

فعالان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی باید پرونده‌های مربوط به سرکوب فعالان ترک را مستندسازی کرده و به دادگاه‌های بین‌المللی ارائه دهند.

سرکوب هویت‌طلبان ترک، تلاشی ناکام برای خاموش کردن صدای آزادی

حکومت جمهوری اسلامی در ایران سال‌هاست که تلاش دارد با سرکوب، بازداشت، شکنجه و ایجاد فضای امنیتی، جنبش‌های هویتی و مطالبه‌گر را خاموش کند.

اما تجربه تاریخی نشان داده که هیچ حکومتی نتوانسته است با زور و سرکوب، هویت یک ملت را از بین ببرد. 

Please follow and like us: