By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/s6xuBy-statment
حقوق بشر در ایران – امروز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه به همراه تشکلهای مستقل معلمان، تشکلهای مستقل کارگران و بازنشستگان بطور مشترک و به مناسبت روز جهانی کارگر بیانیه ای را صادر کردند.
به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, با توجه به فرارسیدن ۱۲ اردیبهشت ماه مصادف با روز جهانی کارگر سندیکای اتوبوسرانی تهران و حومه به همراه تشکلهای مستقل معلمان، تشکلهای مستقل کارگران و بازنشستگان با انتشار بیانیه ای نسبت به کاستی ها و محرومیتهای طبقه کارگر در ایران واکنش نشان دادند. تصویب جنجالی حداقل حقوق برای سال ۱۳۹۹ برای کارگران بدون در نظر گرفتن وضعیت وخیم اقتصادی کشور از جمله موارد اشاره شده در این بیانیه می باشد.
در بخش از این بیانیه آمده است : “هرچند امسال شرایط تجمع و برگزاری مراسم جشن روز جهانی کارگر و معلم به علت شیوع ویروس کرونا فراهم نیست، اما فراموش نمیکنیم که ما در ایران همهساله به خاطر برگزاری روز جهانی کارگر و روز ملی معلم، توسط عوامل امنیتی سرکوب و بازداشت میشویم و حتی اجازه برگزاری مراسمی مربوط به خودمان را نداریم. در سال گذشته دهها تن از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، تعدادی از فعالان کارگری، بازنشسته، دانشجویی و صنفی فقط به دلیل شرکت در مراسم اول ماه مه و دهها تن از معلمان عضو تشکلهای صنفی در سراسر ایران به خاطر شرکت در مراسم روز معلم بازداشت، توبیخ و بعضاً به حبسهای طولانی مدت محکوم شدند؛ که این محکومیتها و روند سرکوب همچنان ادامه دارد”.
متن بیانیه مذکور در ادامه می آید:
”گرامی باد ۱ ماه مه روز جهانی کارگر و ۱۲ اردیبهشت روز معلم
امسال در حالی به استقبال روز همبستگی جهانی کارگر و روز معلم میرویم که شرایط معیشتی کارگران، معلمان، بازنشستگان و سایر حقوق بگیران و نیروی کار نسبت به سال گذشته بسیار سختتر و بحرانی تر شده است. پیامدهای ویرانگر و خانمانبرانداز سیاستهای چند دهه دولتها؛ تعدیل اقتصادی، خصوصیسازی و تعطیلی واحدهای تولیدی و خدماتی، خصوصی کردن بیش ازپیش آموزش و بهداشت عمومی هرروز بیش از گذشته خود را نشان میدهد. سیاستهایی که فراتر از دولتها، سیاست کل حاکمیت است و جناحهای سیاسی بر روی آن اتفاق نظر دارند.
در این میان سقوط بیپایان ارزش ریال در برابر ارزهای خارجی، افزایش دویست درصدی قیمت بنزین و تورم رسمی
چهل و یک درصدی موجب کاهش شدید قدرت خرید مزدبگیران شد. در کنار این سیاستها دولت در همراهی کامل با صاحبان سرمایه که اکثر آنان از رانت وفاداری به سیستم برخوردارند، با افزایش ۲۱ درصدی حداقل دستمزد برای سال ۱۳۹۹، نه تنها چهره نمایشی سه جانبه گرایی را از قبل آشکارتر نمود؛ بلکه نشان داد که میخواهد وضعیت معیشت حقوق بگیران را از قبل سختتر و سفرههایشان را خالیتر نماید.
اول ماه مه و روز معلم، یادآور این است که کارگران، معلمان و دیگر حقوق بگیران باید در جهان و ایران متحدتر شوند و برای سازماندهی خودشان بیشتر از گذشته تلاش نمایند. چراکه سیستم مبتنی بر سود و سرمایه با ثروتاندوزی برای ۱ درصدیها و استثمار اکثریت کارگران و حقوق بگیران برای سود بیشتر، نشان داده که حتی در شرایط بحرانهای بهداشتی همچون کرونا نیز قادر به مراقبت از شهروندانش نیست.
هرچند امسال شرایط تجمع و برگزاری مراسم جشن روز جهانی کارگر و معلم به علت شیوع ویروس کرونا فراهم نیست، اما فراموش نمیکنیم که ما در ایران همهساله به خاطر برگزاری روز جهانی کارگر و روز ملی معلم، توسط عوامل امنیتی سرکوب و بازداشت میشویم و حتی اجازه برگزاری مراسمی مربوط به خودمان را نداریم. در سال گذشته دهها تن از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، تعدادی از فعالان کارگری، بازنشسته، دانشجویی و صنفی فقط به دلیل شرکت در مراسم اول ماه مه و دهها تن از معلمان عضو تشکلهای صنفی در سراسر ایران به خاطر شرکت در مراسم روز معلم بازداشت، توبیخ و بعضاً به حبسهای طولانی مدت محکوم شدند؛ که این محکومیتها و روند سرکوب همچنان ادامه دارد.
ما، تشکلهای صنفی، مدنی اعم از معلمی یا کارگری به عنوان امضاکنندگان این بیانیه اعلام میداریم که حق داشتن تشکیلات مستقل، تجمع، اعتراض و حق اعتصاب، سندیکایی و کانونهای صنفی را برای همهی کارگران، فرهنگیان و حقوق بگیران دیگر به رسمیت میشناسیم و برگزاری مراسم روز جهانی کارگر، روز ملی و روز جهانی معلم، روز دانشجو و روز جهانی زن را از حقوق مسلم خود میدانیم.
ما خواستار آزادی تمامی کارگران، معلمان، دانشجویان و همه فعالان مدنی و سیاسی دربند هستیم و از مقامات قضایی و امنیتی میخواهیم که به سرکوبها پایان دهند و منع تعقیب تمامی بازداشتشدگان روز جهانی کارگر سال ۹۸ و فعالان صنفی معلمان را صادر نمایند.
ما خواستار حقوق برابر برای زنان و مردان در همه زمینههای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستیم.
ما خواهان افزایش حداقل دستمزد، متناسب با تورم واقعی و هزینههای معیشتی واقعی خانوارهای کارگران و همسانسازی حقوق معلمان شاغل و بازنشسته با سایر حقوق بگیران هستیم.
ما معتقدیم، درحالیکه خط فقر حدود هشت میلیون تومان است، تعیین حداقل دستمزد به میزان ۱میلیون و ۸۰۰ هزار تومان، بیتوجهی آشکار به معیشت و زندگی اکثریت زحمتکشان است.
ما خواستار فراهم کردن شرایط لازم برای دستیابی تمام کودکان به آموزش رایگان، باکیفیت و عادلانه، خدمات بهداشتی رایگان و امکانات ورزشی و تفریحی مناسب هستیم.
ما خواهان لغو سیاستهای خصوصیسازی، سیاستهای ارزانسازی و بیثباتسازی نیروی کار، تعدیل اقتصادی، تعطیلی کارگاهها و اخراجهای بیرویه، توقف خرید خدمات آموزشی و برخورداری از امنیت شغلی معلمان خرید خدمت و نیروی کارآموزشی در بخش خصوصی هستیم.
ما خواستار توقف فوری کار کودکان و بازگرداندن کودکان بازمانده از تحصیل به چرخه مدرسه هستیم.
ما خواهان اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری به صورت کامل، به خصوص برای بازنشستگان فرهنگی و تأمین بیمه پایه فراگیر، کارآمد و رایگان برای تمام بازنشستگان هستیم”.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه/ تشکلهای مستقل معلمان/ تشکلهای مستقل کارگران و بازنشستگان
Subscribe to get the latest posts sent to your email.